Chapter Sixteen

27 13 1
                                    

1, 2, 3 SMILE !! I smile as wide as I can. Finally, natapos na din ang play namin at natapos na din ang stress ko. We congratulate everyone na naging part ng play. We also recieved a congratulations from the crowd and the guests. I am so overwhelmed kasi hindi ko inakalang maganda ang kalalabasan ng play. I even saw Xander earlier watching me dance, pero umalis din sila kaagad kasi may klase sila.



Guys we should celebrate!! Sigaw ng isa kong kaklase na halos mapunit ang bunganga niya habang sumisigaw. Nag agree naman ang mga kaklase ko sa suggestion niya at nagplano sila kung saan.


Ikaw Selene do you want to suggest any place na maganda? Nagkibit balikat lamang ako sa tanong ng kaklase ko. Kahit saan naman sa akin okay lang and i am not feeling good today. Parang magkakasakit ako. Umupo nalang ako sa gilid ng stage at tiningnan silang nag babangayan kung saan mas magandang lugar.


Hindi naman matatapos yan. Iling kong sabi. Masasabi kong napakasaya sa section namin. We are all noisy and naughty. Marami ng teachers ang walk-out sa amin and we even counted it. 5 out of 7 teachers yata and sayang-saya sila sa tuwing may napapa walk-out kami. But what I love in this section ay yung cooperation ng isa't- isa sa amin. Kung may exams or quiz we help each other. Gusto kasi naming sa graduation lahat kami aakyat sa stage, walang maiiwan.


Vibrate !


Kinuha ko ang cellphone ko sa aking bewang at tiningnan kung sino ang nag text. As expected it's my boyfriend hehe.


Congratulations baby. Ang ganda ng play niyo. I am so proud of you. Andito ako ngayon sa bench. Antayin kita dito, sabay na tayong lumabas. Napangiti ako, kahit hindi siya ma effort na tao but the way he supports me sa mga contests ko and performance ay sobrang nakaka-touch. Parang nagkaroon ako ng number one fan.


Thankyou baby. Sige ba, matatapos na din tong meeting nila. Mag ce-celebate daw kami eh. I send it immediately at tumingin ako uli sa aking mga kaklase at ganoon pa din ang pinagtatalunan nila. Hindi na ako makatiis at lumapit sakanila.


Guys. Walang mapupuntahan kung magbabangayan kayo. Mas mabuti pa siguro kung sa susunod nalang ang celebration na yan. We can celebrate tomorrow kasi Saturday naman and hapon na ngayon. For today let's just rest, kasi natapos na ang stress days natin. Okay ba yun? Medyo paos kong sabi.


Oo nga. Sa susunod nalang yan. Agree sakin ng isa sakanila. Di nagtagal nag agree na ang lahat at nag ayos na din kami ng aming mga nagamit na costumes at naglinis din ng buong gym.



Oh ayos ka kang ba? Bungad sa akin ni Xander nong nakarating na ako sa harap niya. Umupo lang ako sa tabihan niya at nilagay ang aking ulo sa mesa ng bench.


I'm fine baby. I look at him and smile tiredly. Iniangat niya ang aking ulo at pinatong ito sa kanyang balikat. I just close my eyes. Fudge ! I am now leaning on Xander's broad shoulders. Omg, ang sarap sa pakiramdam.


May sakit ka ba? Tanong niya sa akin habang nasa malayo ang tingin.


Masakit throat ko. Pag-aamin ko sakanya. He just nodded his head na parang naintindihan niya ako. We remained on that position hanggang konti nalang ang nakikita kong mga estudyante. Umalis na ako sa pag le-lean sakanya kahit gusto ko pa kasi malapit na mag-alasais. Hindi dahil nag ta-transform ako sa pagiging aswang ha. Wala kaming lahing ganon. Nahihiya kasi ako kay tita na gabihin sa pag uwi.


Uwi na tayo? Tanong ko at humikab. Nag nod lang siya at tumayo na kami. Maliliit ang mga steps namin hanggang nasa labas na kami ng gate.


Kumain ka ng dinner ha and drink some meds. Pagpa-alala niya sa akin bago sumakay. Naglakad na ako pauwi ng bahay, mag-isa. How I want him to walk me home pero natatakot naman ako kasi baka may makakita sa amin at isumbong kay kuya. Nanligo ako kaagad pagkarating ko sa bahay at nag ayos ng tulugan tsaka kumain na din.


Kamusta naman ang performance niyo kanina? Tanong ni tita sa akin habang kumakain siya.


Okay naman po tita marami pong nagandahan. Sabi ko habang tumatango. Hindi na siya nagtanong ulit, na feel niya yata na wala ako sa mood. Halos kalahating oras bago ako nakatapos sa pagkain. Wala talaga akong gana. Hinugasan ko na ang aking pinagkainan at pumanhik na sa kwarto. Hinanap ko ang aking phone at humilata na sa kama. I opened my phone at nakitakong may missed calls at may messages galing kay Xander. Awww. Did he missed me already? I dial his phone number at tinawagan siya. Wala pang isang ring at sinagot niya kaagad. I guess he's waiting for my call. I smile on that thought.


Hey baby. Paos kong sabi.


Kumain ka na ba? Uminom ka na ba ng gamot? Kamusta na pakiramdam mo? May gusto ka bang kainin? Sunod-sunod niyang tanong. He's the sweetest.


Relax baby masakit lang throat ko hindi ako mamatay. May halong biro ang pagkakasabi ko but I didn't heard a single word from him.


Baby? Still there? Wala kasi akong naririnig na salita galing sa ibang linya. I even checked my phone kung namatay ba ang tawag pero hindi naman.


Wag kang magsalita ng ganyan. Iiwan mo ba ako? Seryoso niyang saad sa kabilang linya. I suddenly felt butterflies on my stomach. I suddenly touch my heart, it's beating so damn fast.


Hi...hindi na naman sa ganon Xander. I was just kidding ang seryoso mo kasi. I try my very best para hindi ma utal but look i'm stuttering.


Don't pull a joke like that again. Seryoso niyang saad, kinabahan naman ako sa boses niya.


Okay baby I won't do it again. I'm sorry. Sincere kong sabi sakanya. Hindi ko naman inaakalang ganon ang magiging reaksiyon niya.


Okay good. Dumaan ako kanina jan sa bahay ninyo and I left a med for your sore throat. Nasa gate niyo yun baby. Tingnan mo nalang. I've been calling you pero di mo sinasagot so iniwan ko nalang. I immediately run from our room papuntang gate namin and when I arrived there. I found a strepsils na nakalagay sa itaas ng gate namin. Bumalik ako sa loob ng bahay at kumuha ng stool then I use it para maabot ang strepsils. Hindi ko kasi maabot ang kinalalagyan ng strepsils, obviously. Nung nakuha ko na iyon I took a picture of it as a remembrance.



********

Ang strepsils, bow. I hope you guys enjoy reading this chap and I hope to see you again the next update.

Guys if you haven't follow me pa po. Follow niyo ako para ma update kayo.

Loveyouall💛

The Writer's Love StoryTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon