Farewell Forever

🌼Daisy

Chapter 23
"Feelings are like waves, we can't stop them from coming but we can choose which one to surf."

I opened my eyes and I my sight was welcomed by an angelic face, staring right at me.

"N-Nikko? Nasaan ako?" sinubukan kung bumangon sa kama. I roamed my eyes and I confirmed nasa beach house na nga kami.

"Kumusta ang pakiramdam mo?" he tapped my forehead.

"A-anong nangyari?" hinawakan ko ang ulo ko na kumikirot pa din.

"Ayoko na sanang ipaalala sayo," napayuko ito. "Nahimatay ka sa kalsada kagabi, mabuti na lang nadaanan ka ni Daisy."

"Totoo pala yun?" my tears fell. "Akala ko masamang panaginip lang yun."

"I'm sorry Tina- pero lahat yun totoo," hinawakan niya ang kamay ko. "Kaya mo yan, andito lang ako."

"W-wala na nga si Clark," humagulgol ko as I catched my breath. "Di pwede, bakit siya pa?"

Nikko embraced me as he tapped my back. "Iiyak mo lang yan, kasi wala naman akong magagawa kundi makinig sayo."

"Tina? Buti gising ka na," dinig ko ang boses ni Daisy. Dahan-dahan akong bumitaw kay Nikko at nakita ko siya sa pinto, may hawak na pagkain. Inilapag niya ito sa table at niyakap ako nang mahigpit.

"Daisy, si Clark, wala na siya," lalo akong umiyak. "Itinago nila sa akin, bakit hindi ko alam?" halos di na ako makapagsalita dahil sa pag-iyak ko.

"Sssshhh.. alam kong masakit, pero wala na tayong magagawa nangyari na ang dapat mangyari," she released me and wiped my tears. "Alam kong mahirap Tina, pero step by step kailangan mo tong tanggapin."

"Sobrang sakit Daisy, yung parang wala na akong maramdaman ngayon kung hindi sakit," my voice became cold. "Mas masakit dahil magsinungaling sila sa akin."

"Wag mo na isipin si Brylle o si Ellysse man," galit ang boses ni Nikko. "Sarili mo muna ang isipin mo ngayon."

Napayuko ako habang patuloy na pumapatak ang mga luha ko. "Kaya pala sinasabi nila na hindi nila niloloko si Clark, kasi puro kasinungalingan lang lahat," I clinched my fists. "Di ko sila mapapatawad."

"Tina-kalimutan mo na silang dalawa, di mo kailangan ng mga kaibigang kagaya nila," may lalim ang tono ng boses ni Daisy. "Andito naman kami ni Nikko."

"S-salamat sa inyo, kakayanin ko to dahil nandito kayo," I wiped my tears at niyakap ulit si Daisy.

"Paano to Tina? Kaya mo bang gawin ang video shoot natin?" Nikko tapped his head.

"Kakayanin, basta nandito kayo kaya ko," I stood. "Prepare na tayo?"

*

The sand was softly golden with just right comforting warmth. The sun emitted upon wave of heat from center of the pale blue sky. Waves crashed over frigid sand spreading its lacy foam.

I took off my slippers and sat down on the sand. Nakatitig lang ako sa dagat habang nilalanghap ang sariwang hangin.

"Tina- ayos ka lang ba talaga?" I heard Nikko's voice and as I looked back I saw him and Daisy standing.

They sat beside me at inakbayan nila ako pareho. "Kayong dalawa talaga, ayos lang ako, life goes on no matter what," I sighed.

"That's the spirit, sasabayan ka namin as life goes on," Nikko smiled. "Feelings are just like waves we can't stop them from coming, but we can choose which one to surf."

"Woah! Ang lalim naman nun' Nikko ha, saan mo nakuha yun?" natatawang tanong ni Daisy.

"Wag mo na lang itanong," napatawa naman si Nikko. Nagulat ako ng sabay silang tumayo at hinila ako palapit sa dagat.