Isla Verdes ( UNDER REVISION)

Kabanata 19

Kabanata 19

"Tara," anyaya ko sa kaniya. Dahil inangat ko na ang takip nito.

"Anong gagawin natin dito?" Nagtataka niyang tanong.

"Milgaro," sabay ngisi ko.

Ang bobo mo papa Jonathan. Ang bobo mo HAHHAHAHA. Halakhak ko sa aking isipan.

Pina una ko siyang pumasok, bago ako sumunod at sinarado ang takip ng manhole.

Nakatalikod siya sa akin ngayon. Paniguradong nagtataka siya kung ano man ang mga nandito, amoy dugo na din ang paligid.

"Bakit ganon amoy?" pumihit siya paharap sa akin.

"I don't know." Sabay kibit balikat ko.

"Tara, may papakita ako sayo." Sabay aya ko sa kaniya sa aking storage room. Siya ang unang pumasok kaysa sa akin.

Mababakas sa kaniyang pagmumukha ang pag-hanga sa kaniyang nakikita. Sino ba naman ang hindi?

Ang mga baril ay naka salansan ng maayos, ganon na din ang mga katana, martilyo, pako, at kung ano ano pa.

Habang siya ay nagmamasid. Lunapit ako sa isa mga cabinet doon at kumuha ng panyo. Always ready ako, mayroon na agad na mga panyong pampatulog ang nakalagay sa iba't ibang parte nitong storage room.

Nang nakuha ko ay agad akong tumalon sa kaniyang likuran at pinaamoy ang panyo. Ilang sandali pa lamang ay nawalan na siya ng malay at bumagsak sa sahig.

"Stupid."

Katulad ng nakasanayan ay itinali ko ang mga paa at kamay niya sa isangupuan gamit ang tape. Binusalan ko din ang bibig niya, para naman hindi siya maka sigaw.

Ang tanging kinuha ko lamang ay ang lagaring bakal. Gusto kong hati hatiin ang katawan niya.

Hangga't tulog siya ay ginamit ko na ang pagkakataon na iyon. Hawak hawak ang lagaring bakal ay sinimulan ko sa mga daliri niya.

Hindi naman ganon kalala ang pampatulog na nakalagay sa panyo. Bagkus sa oras na makaramdam ng sakit ang taong iyon ay magigising na agad.

Sinimulan ko ng lagariin ang hintuturo niya, sa una ay dahan dahan lamang. Ang akala ko hindi agad tuturit ang dugo, pero nagkamali ako.

Sumirit ka agad ang dugo niya mula rito, unti unti naring napupunit ang balat niya. Nararamdaman ko na din ang buto niya na nilalagare ko.

"Hmmm!!Hmmmm!!" Napatigil ako sa paglagare dahil gumalaw si Jonathan.
Sinamaan ko siya ng tingin bago muling nagpatuloy.

Pinilit pa din niyang maka alis sa pagkagapos, pero sa huli nabigo din. Ang totoo niyan sinibukan pa niyang sumigaw, ngunit di siya nagawa.

Tinawanan ko siya habang nilalagare ang hintuturo niya. Hanggang sa maputol ito. Pa unti unti naring nangingitim ang kuko nito.

Ayy mamatay na ata kuko niya. Sayang naman. Isnubo ko ang daliri niya sa aking bibig at sinipsip ang dugo. Nakangiti ko pa itong ginagawa.

Ang sarap pala ng dugo niya, parang manamis namis.

Patuloy pa ding sumisirit ang dugo sa kaniyang daliri. Pagkatapos kong sip sipin ang daliri niya na ginawa kong lollipop ay tinapon ko kung saan.

Ang sonunod ko ay ang braso niya. Ayaw ko na sa daliri. Madali lang akong magsawa eh.

Hinawakan ko ang braso niya at pinitik. Kahit na may dugo pa ang lagare ay ginamit ko ito sa braso niya. Pasimula palang nga ako napupunit na ka agad ang balat niya.

Tinodo ko ang pag-baon ng lagare sa braso niya. Samantalang siya ay patuloy na umiilag at ginagalaw ang braso niya.

Sa gigil ko ay kumuha ako ng screw driver at tinusok sa kaniyang kaliwang mata. Natural dumugo ito at mas lalo siyang nasaktan.

Hindi na ako nagpaligoy ligoy pa t hiniwa ko nga ang braso niya. Kahit na ba ang mga buto niya ay napaka tigas. Ultimo maubos ang lakas ko.

Kumuha muna ako ng balde at tinapat iyon sa mga dugong lumalabas sa kaniyang kanang braso.

Ang sinunod kong pinutol ay ang kaliwang hita niya. Napakalapad nga eh at ang balbon. Noong una nahirapan ako, pero sa huli naputol ko naman.

Napakagandang tanawin. Wala siyang hintuturo, kanang braso at kaliwang hita. Puro dugo ang nakikita ko ngayon sa aking paligid.

Pero ang nakakainis lamang ay buhay pa siya. Kaya naman kinuha ko ang screw driver na nasa mata niya at tinusok iyon sa may bandang puso niya. Napa aray naman siya sa sakit at wala pang ilang saglit ay nanginig siya at nawalan ng buhay.

Hindi pa doon ako nagtapos. Dahil inisa isa ko ang daliri niya. Ganon na din ang kaniyang balikat, hita at kamay.

Duguan na nga siya eh, pati sa upuan ay tumutulo ang dugo niya. Hindi ko inaasahan na ganito pala kabango ang dugo ng isang Jonathan. Sana pala matagal ko na siyanh pinatay.

Katulad ng dati nagbihis ako bago lumabas. Naglakad ako ng may ngiti sa labi, na parang walang nangyari.

Wala pa sa kalagitnaan ng aking paglalakad ay mayroong isang tinig akong narinig sa likuran.

"Saan ka nanggaling?" Seryosong tanog ni Chelsea nasa tabi niya si Megan.

Namumula mula parin ang mukha niya, dahil sa pag-iyak. Magulo rin ang buhok niya pati na din ang damit.

"Sa tabi-tabi lang," sabay talikod ko sa kaniya.

Pero bigla niyang hinila ang aking buhok at kinaladkad.

"Ano ba?" Sigaw ko.

Kingina sinisira ang araw ko.

Sa galit ko sa kaniya ay malakas kong tinanggal ang pagkakahawak niya sa aking buhok at tinulak sa lupa. Napa aray naman siya.

Tutal ayokong nasisira ang araw ko ay siya naman ang kinaladkad ko at inuntog ng isang beses ang ulo niya sa puno ng inyog.

Sabay lapit ko kay Megan na naka upo at nakatulalang umiiyak. Hindi niya siguro inaasahan na ako ang pumapatay.

Hindi ko siya pinansin at hinila ang buhok niya katulad ng kay Chelsea at inumpog din ng malakas sa puno ng inyog.

Napa higa naman siya sa lupa at unti unting nawalan ng malay.

Tiniyak ko munang alang nakamasid sa akingg mga kilos, bago ko sila dinala sa underground basement. Nang nadala ko na silang dalawa ay sa pinaka dulong kwarto ko sila dinala. Tinali sa isang upuan at nilgyan ng busal sa bibig.

Bago ako lumabas ay tiniyak kong wala na silang kawala, nilagyan ko din ng kandado ang pintuan nila.