CHAPTER 7 RELATED - Pizza Box
«Για να είμαι ειλικρινής τον φοβάμαι περισσότερο από εσένα και τον Nathan . Μάλλον διότι δεν γνωρίζω σχεδόν τίποτα από αυτόν ή μάλλον..»
Χωρίς να το καταλάβω τα μάτια μου γέμισαν δάκρυα, προσπάθησα να τα σταματήσω πριν κυλήσουν στα μάγουλα μου, αλλά ήταν πλέον αργά. Ο Bruno με κοίταξε ταραγμένος!
«Όλα καλά?»
Δεν μπορούσα να του δώσω απάντηση, σηκώθηκα από την πολυθρόνα και ανέβηκα στο υπνοδωμάτιο κλείνοντας την πόρτα. Κάθισα στο πάτωμα ακουμπώντας την πλάτη μου στο κρεβάτι και προσπάθησα να σταματήσω τα δάκρυα μου.
CHAPTER 7 RELATED - Pizza Box
-Γιατί έφυγε κλέγοντας?, Υπήρχε κάποιος λόγος?
Πολύ πιθανόν να πιστεύατε ότι η πρωταγονίστρια είχε φύγει απο το σαλόνι οταν ο Bruno αναφέρθηκε στon Ian οταν της συμπεριφέρθηκε έτσι. Όμως υπήρχε ένας λόγος και θα αποκαλυφθεί σε αυτό το κεφάλαιο.
___________
Καθόμουν απέναντι του. Δεν μιλούσα, τον κοιτούσα που έτρωγε ατάραχος το γεύμα του. Τα γύρο τραπέζια ήταν γεμάτα κόσμο που γελούσε και έτρωγε. Σηκώθηκα προσπαθόντας να μην κάνω θόρυβο.
«Που πας?»
Είπε προστακτικά υψώνοντας την φωνή του με τέτοιο τρόπο, ώστε κάποια τραπέζια μας κοίταξαν επίμονα. Χαμήλοσα τον βλέμα μου πιο πολύ απο πριν.
«Πάω στην τουαλέτα»
Είπα σιγά και χωρίς να λάβω απάντηση προχώρησα προς τις τουαλέτες. Κλείνοντας την πόρτα στάθηκα μπροστά απο τον μεγάλο καθρεύτη, ήμουν μόνη μου. Δεν μπορούσα πλέον να συγκρατήσω τα δάκρυα μου. Τώρα όμως δεν είναι ώρα για αυτά.. ανέβασα τα μανίκια μου για να πλύνω τα χέρια μου, αποκαλύπτοντας έτσι τις μελανίες που κρύβονταν στα μανίκια. Μία κοπέλα μπήκε και προχώρησε στον καθρεύτη. Τράβηξα τα μανίκια να καλύψουν τις μελανίες μου, κοίταξα το προσωπο μου ξανά στον καθρεύτη. Τα δάκρυα μου κοιλούσαν ανεξέλεκτα, απομακρύνοντας το μακιγίαζ. Τα κόκκινα μάγουλα μου και οι μαύροι κύκλοι γύρο απο τα μάτια που εμφανίζονταν..
Η κοπέλα δίπλα μου προσπαθούσε να βάλει κραγιόν αλλά μόλις είδε το πρόσωπο μου προσπάθησε να απομακρυνθεί απο δίπλα μου. Βγήκα απο τις τουαλέτες με σκυμμένο το κεφάλι, κάθησα στην θέση μου μπροστά στο γεμάτο πίατο μου. Αυτός με κοιτούσε επίμονα
«Σου είπα να τα καλύψεις αυτά! Δεν μπορείς να κυκλοφορείς έτσι έξω! »
Δεν απάντησα, σκούπησα τα δάκρυα μου και συνέχισα να κοιτάζω το τραπέζι αποφεύγοντας το βλέμα του. Έκανε νόημα στον σερβιτόρο για τον λογαριασμό. Πληρωσε και μου έκανε νόημα να φύγουμε.
Βγήκαμε απο το εστιατόριο, προχωρήσαμε προς το αμάξι. Κάθησα στην θέση του συνοδηγού. Η διαδρομή συνοδεβόταν με μία ησυχία και το ράδιο να προσπαθεί να πάρει σήμα. Αυτός χάνοντας την υπομονή του κτυπάει το ράδιο με δύναμη κανοντάς το να σταματήσει.
Η ατελίωτη διαδρομή επιτέλους εφτασε στο τέλος της όταν κατέβηκα στο σπίτι μου και εκείνος απομακρύνθηκε με τον αυτοκινητο του. Άνοιξα την πόρτα, δεν μπορούσα πλέον να τα κρατάω όλα μέσα μου. Η μητέρα μου άκουσε την πόρτα που άνοιξε και πλησίασε.
«Πως περάσατε? Γιατί τέτοια μούτρα?»
Είπε ενώ με κοιτούσε στα μάτια. Τότε βρηκα την δύναμη και μίλησα. Δεν έλαβα όμως την απάντηση που περίμενα.. έπρεπε να δράσω μόνη μου!
_______
Flashback chapter end!
Thank you for your time dears💕
YOU ARE READING
Misfortune
Mystery / ThrillerΜια απόδραση από την φυλακή θα αλλάξει τελείως την ζωή μιας κοπέλας! Όταν νομίζεις ότι πάνε καλά, αλλά τελικά έκανες λάθος και όλα γίνοντε χειρότερα!
