SEVİYORUM (B×B)

AİLE YEMEĞİ 🤗

8.Bölüm

Okan
Partiden alnımızın akıyla çıkmıştık.Paranın yarısını almayıp hepsini Yiğite vermek istesem de kabul ettiremedim bir türlü.Bu yüzden parayı bölüşmek zorunda kaldık.Köpek kostümüyle olmama rağmen yine de Gürkan beni tanımıştı.Ordaki herkese söylemişti benim abisi olduğumu ve epeyce eğlenmiştik partide.Beklediğimden iyiydi açıkçası.Akşam olmuştu ve masada maaile yemek yiyorduk.Gürkan kendine has şivesiyle şakımaya başladı.

"Baba biliyor musun abim bugün bizim kreşe geldi.Hemde..."der demez Gürkan'ın ağzına ekmek tıktım cümlesini bitirmesin diye.Çocuktan al haberi diye boşuna demiyorlarmış.

"Aa oğlum bisey anlatıyordu kardeşin."dedi annem benim hareketime karşılık.

"Yemek yesin biraz anne.Ufacık kaldı şuna bak.Suratı kaşık kadar kalmış."deyip birazda tavuk etinden tıktım ağzına.Bu bücür bu akşam konuşmamalıydı yoksa annemle babamın dilinden kurtulamazdım.Kötü anlamda değil tabi ki ama babam sürekli bir yandan okuyup bir yandan çalışabileceğimi söyler dururdu.Eğer bu mesele ortaya çıkarsa iş bulduğumu sanarlardı.

"Neyin var senin?"dedi babam bana bakıp,şüpheyle tek kaşını kaldırarak.

"Hiçbirşeyim yok baba.Gayet iyiyim."

"Kardeşinle normalden fazla ilgileniyorsun bugün."

"Aşk olsun baba.Ben hep ilgili bir abi oldum."

"Ya ya tabii."deyip yemeğine geri döndü babam.O an babam dikkatimi dağıttığı için Gürkan'ın ağzına yemek verememiştim ve o da fırsattan istifade ötmüştü bücür.

"Abi yarın da köpek kılığında gelsene okula.Ne olur abi ne-..."derken ağzına tekrar ekmek tıktım ama geç kalmıştım bunu yapmakta.

"Köpek kılığı mı?"dedi babam merakla bana bakarak.Annemde aynı meraklı bakışları atarak gözleriyle sorguluyordu beni.

"Şey...Ben bugün bir arkadaşa yardım amaçlı köpek kılığına girdim de.Sadece bir kerelik bişeydi.Onun iş arkadaşı hastalanmış ve ben de yardım olsun diye yaptım.Is bulmadım yani."dedim hızlıca.

"Bir an artık akıllandın diye sevinecektim."dedi annem.

"Kim bu arkadaşın?Ne işi bu?Anlat bilelim bakalım."dedi babam tüm dikkatini bana vererek.

"Gürkan'ın doğumgününde de burdaydı.Adı Yiğit.Organizasyon şirketinde çalışıyor ve böyle parti,kutlama gibi etkinliklere katılıyor bazı sevilen karakterler kılığında.Bugünde iş arkadaşı rahatsızlanınca ben gönüllü olarak yardımcı oldum."

"Bunun Gürkan'ın kresiyle alakasını anlayamadım ben henüz."dedi annem durumu anlamaya çalışırken.

"Kreşin açılışının 3.yıl kutlaması varmış.Parti vermişler.Yiğitte o partiye kedi olarak geldi.Bende köpek olarak gittim."

"Kim bu Yiğit.Biz tanıyor muyuz?" diye sordu babam.

"Sanmıyorum.Yani zaten dediğim gibi organizasyon şirketinde çalışıyor.Kendisi üniversite öğrencisi.Hem çalışıp hem okuyor.Biz de yeni tanıştık işte.Ama çok iyi biri."dedim bende.

"Pekala şu arkadaşın bir akşam yemeğe gelsin de tanıyalım.Resmen köpek olmuşsun arkadaşın için."dedi babam.Bu dediğine göz devirdim.
"Hiç göz devirme Okan bey.Görüyoruz senin arkadaşlarını.Yüzde doksanı boş boş dolaşıp baba parası yiyorlar."dedi.

Bende onlar gibiydim ve Yiğitle tanıştıktan sonra hayatın ne anlama geldiğini anlamaya başlamıştım.O hem çalışıp hem okuyordu ve ben rahat içinde büyümüştüm.Bugüne kadar bu gerçek beni hiç rahatsız etmemişti.Para eksikliği de çekmemiştim hiç.Bugün kendi emeğimle kazandığım para o kadar güzel hissettirdi ki.Kendi emeğimle biseyler yapıyorsun ve bunun karşılığını alıyorsun.Bu çok güzel hissettiriyordu.Sanırım şu an hayatımda verebileceğim en doğru kararı vermiştim ve yıllardır babamın bana dediğini yapacaktım.Hem çakışıp hem okuyacaktım.En azından bunu denemeliydim.Hayat her zaman altın tepside sunmaz imkanları.Bazı şeylere hazır olmalıyım.

"Hey,bizimle misin?Dünyadan Okan'a."dediğini duydum babamın.

"Şey,burdayım.Sanırım bir karar aldım baba.Sen haklısın.Hem çalışıp hem okuyabilirim.Hayatın bir de bu yönünü öğrenmeliyim."dedim ve babamın şaşkın bakışları arasında odama gitmek üzere kalktım masadan.Babamın arkamdan seslendiğini duydum.

"Şimdi o çocuğu daha çok tanımak istiyorum işte.Yarın akşam yemeğe bekliyoruz ona göre." dedi.Birşey demeden odama girdim ve yatağımın ayak ucuna oturdum.Telefonumu çıkarıp mesaj bölümüne girip Yiğite mesaj yazmaya başladım.

Okan:Babamlar seni yarın akşam yemeğe bekliyor.

Niloya:Ne?

Okan:Babamlar seni yarın akşam yemeğe bekliyor.

Niloya:Beni tanımıyorlar bile.Ne alaka?

Okan:Gürkan bugünkü partiden bahsetti de.Bende açıklama yaparken birazcık seni anlatmış olabilirim.

Niloya:Of çok gerildim şimdi.Gelmesem olmaz mı?Böyle aile yemekleri beni çok gerer.

Özellikle kimseyi tanımıyorsam.

Okan:Tanışacaksınız işte yemekte.

Niloya:Sizin aile hep yemekte veya çay içerken tanışmayı tercih ediyor sanırım.

Okan:Bak benim arkadaşlarım hep aynı tipler.Babam seninle farklı olduğun ve beni değiştirdiğin için tanışmak istiyor

Niloya:Ben seni değiştiriyor muyum?

Okan:Kendimi yeniden keşfediyorum|

Evet.Ise başlamaya karar verdim.

Niloya:Bu çok güzel.Bizim şirkette her zaman elemana ihtiyaç olur.İstersen yarın şansını dene.

Okan:Çok iyi olur.

Niloya:Tamam o halde.İstersen yanında bende olurum.

Okan:Çok isterim.

Niloya:Anlaştık.

Okan:Anlaştık.

Çıkışta da bize geçeriz.

Niloya:Çok çekiniyorum ama..

Okan:Ben yanındayım.

Niloya:Tamam o halde.

Okan:Görüşürüz o zaman.

Niloya:Görüşürüz.

Biraz Okan'ı ve ailesini yakından tanıyalım dedim de.

Umarım beğenirsiniz 🙏

Sizleri seviyorum ❤

İyi okumalar 💜