SEVİYORUM (B×B)

UTANMAK

Önceki bölümü atlamayın lütfen...

10.Bölüm

Yiğit
Dudaklarımın üzerindeki dudaklar hareket ederken içimdeki ses karşılık vermem için bas bas bağırıyordu ve ben o sesi dinlemek istedim.Okan'ın öpücüğüne karşılık vermeye başladığımda sanki kalbimde havai fişekler patlıyordu.Kalbim göğüs kafesimden çıkıp,kıyafetlerimi delecek kadar hızlı çarpıyordu.Bu,bu çok iyiydi,çok güzeldi.Öpücüğümüz gittikçe derinleşirken kapıdan gelen sesle ayrıldık.

"Oğlum Okan?"diyordu dışarıdan Okanin annesi hafif hafif kapıya vurarak.

"Efendim anne?"diye cevap verdi Okan nefesini düzene sokmaya çalışarak.

"Hadi gelin oğlum aşağıya.Baban geldi."dedi ve Okan onaylayınca kadın uzaklaştı kapıdan.Ben az önceki anlardan dolayı acayip utanıyordum ve yüzüm kıpkırmızı olmuştu eminim ki.

"Şey,Yiğit ben..."diye konuşmaya başladı ama engelledim.Özür dileyecekti muhtemelen.Duymak istemiyordum.Yaptığı şeyin pişmanlığını duymak istemiyordum.

"Hadi inelim aşağıya."deyip yüzüne bakamadan odadan çıktım.Onun da peşimden geldiğini biliyordum.Yemek odasına geldiğimizde masanın başında Okan'ın babası,masanın sağ tarafında en başta annesi ve annesinin karşısında Gürkan oturuyordu.Yemeğe başlamamışlardı henüz.Bizde oturduktan sonra yemek servisi başladı.

"Hoşgeldin delikanlı.Ben Kudret Usluer.Okan ve Gürkan'ın babasıyım.Zaten anlamışsındır."dedi.Bende onaylar şekilde başımı salladım.Sonra konuşmak için zorladım kendimi.

"Bende Yiğit Zorlu.Okan'ın arkadaşıyım.Henüz yeni tanıştık."diye küçük bir açıklama yaptım.

"Bende Neslihan.Okan'ın annesiyim."dedi annesi sıcak bir gülümsemeyle.Bende aynı şekilde gülümseyerek memnuniyetimi dile getirdim.Daha sonra herkes yemeğini yemeye başladı.Yemek sırasında fazla konuşmadık.Yemekten sonra çay faslına geçmiştik ve babası beni tanımak için sürekli sorular soruyordu.Ben kendimi anlattıkça adam memnun bir şekilde beni dinliyordu.

"Bende gençken yani sizin yaşınızdayken hem okudum hem çalıştım.Seni çok takdir ediyorum oğlum.Hayatla nasıl basa çıkacağını öğrenmişsin."dedi Kudret bey.Gözlerim arada bir Okan'a kayıyordu.Ne zaman ona baksam göz göze geliyorduk.Sürekli bana mı bakıyordu ne?Kudret beye cevap vermediğim aklıma geldi ve konuşmak için dudaklarımı araladım.

"Teşekkür ederim efendim.Insan hayatta yalnız kalınca,herşeyle başa çıkmayı daha kolay öğreniyor."dedim ve dememle bir ölüm sessizliği oldu salonda.Sessizliği Kudret beyin çalan telefonu bozdu.Bende o sırada saate baktım ve artık kalkmam gerekiyordu."Efendim,ben artık gitsem çok iyi olacak.Sizinle tanışmak çok güzeldi.Uzun süredir böyle güzel zaman geçirmedim.Size çok teşekkür ederim."dedim Kudret bey ve Neslihan hanıma bakarak.Onlardan da memnun bir gülümseme kazanmıştım dediklerimle.

"Her zaman bekleriz Yiğitciğim.Burası senin de evin sayılır artık."dedi Neslihan hanım.

"Hanım haklı.Seni çok sevdim delikanlı.Okulunu bitirdikten sonra şirkette işin hazır."deyince epey şaşırmıştım.

"Hiç gerek yok efendim."

"Bizim mimarlık şirketinde de yetenekli mimarlara ihtiyacımız var.Henüz yeniyiz mimarlık işinde ama eminim seninle çok güzel işler çıkaracağız."dedi sırtıma vurarak.Gülümseyerek teşekkür etmiştim yine.Daha sonra kapıya ilerledim.Okan'da arkamdan geliyordu.Kapıdan çıkmadan önce,en azından bir iyi geceler demek için ona döndüm.

"İyi geceler."dedim normal çıkarmaya çalıştığım sesimle ama kahretsin ki kısık çıkmıştı.Tam arkamı dönüp gideceğim sırada koluma dolanan elle durdum.

"Ben bırakayım seni.Saat geç oldu."

"Gerek yok.Ben giderim."

"Yiğit lütfen.Bak böyle yapma.Ben bırakayım.Hem biraz konuşuruz.Ayrıca eğer seni evine kadar götürmezsem babam canıma okur.Yani yanlış anlama babamdan sebep değil,içimden geldiği için seni ben götürmek istiyorum."dedi ve portmantodan mevsimlik ceketini alıp giyerken devam etti."Hadi gidelim."dedi ve ben karşı bile gelememiştim.Sanki gün geçtikçe Okan'a karşı koyacak gücüm kalmamıştı.

Yeni bölüm geldi.

Yeni kitabım,'PUSAT' yayımda destelerinizi bekliyorum 😍

Umarım beğenirsiniz 🙏

Sizleri seviyorum ❤

İyi okumalar 💜