The Years I Love You The Most [Z×U]

Love is [Z×U]

🌼TWENTY  TWO🌼

"ညေန ၆ နာရီေလယာဥ္နဲ႔သြားရေတာ့မွာ "

တစ္ေယာက္စာသာလွဲအိပ္လို႔ရတဲ့ ဆိုဖာေပၚမွာ JongIn ေရာ KyungSoo ေရာ လွဲအိပ္ေနၾကသည္။ ေသခ်ာေပါက္ KyungSoo ရဲ႕ခႏၶာကုိယ္ေသးေသးေလးက JongIn ရဲ႕ ရင္ခြင္ထဲမွာ အလံုးစံုျမဳပ္ေန၏။

JongIn က သူ႔ရဲ႕လက္ေမာင္းေပၚမွာ အံုးၿပီးအိပ္ေနတဲ့ KyungSoo ရဲ႕ နဖူးေလးက္ို ညင္သာစြာနမ္းရင္းေျပာလိုက္သည္။

"အခ်စ္ကို လြမ္းေနေတာ့မွာပဲ"

JongIn ရဲ႕ႏႈတ္ခမ္းထူထူေလးက KyungSoo ဆီကေနမခြာေသးပဲ ဖိကပ္ထားရင္းနဲ႔ေျပာလိုက္ေတာ့ KyungSoo က JongIn ကုိ ပိုတိုး၍ ဖက္ထားလိုက္သည္။

"ငါလဲမင္းကိုလြမ္းေနမွာ"

က်လုဆဲဆဲျဖစ္ေနတဲ့ မ်က္ရည္ေတြကိုေတာ့ JongIn ရဲ႕ အက်ီ ၤေပၚမွာ က်ဆင္းခြင့္ေပးလိုက္ေတာ့သည္။ JongIn ကလဲ သူ႔ကို ပိုၿပီးတင္းက်ပ္ေနေအာင္ ဖက္ထား၏။

၃ ရက္လံုးလံုး JongIn ရဲ႕ အိမ္မွာပဲ ဒိတ္လုပ္ျဖစ္သည္။ ပထမေန႔က သူေတာင္းဆိုတဲ့အတြက္ ၊ ဒုတိယေန႔က JongIn ေနမေကာင္းသည့္အတြက္ ၊ အခုေနာက္ဆံုးရက္က်ေတာ့ ဘယ္မွမသြားခ်င္ေလာက္ေအာင္ကို ပူးကပ္ခ်င္သည့္အတြက္။

"ဒီၾကားထဲ လာလည္လို႔ရရင္ လာခဲ့မယ္ ... "

"မလာနဲ႔ ... ကုသမႈကိုသာေသခ်ာဂ႐ုစိုက္
လြမ္းရင္ဖုန္းဆက္လိုက္ေလ"

"ဒါဆို အခ်စ္အၿမဲနားညီးေတာ့မွာပဲ"

"ဘာလို႔လဲ"

"စကၠန္႔တိုင္း သတိရလို႔ေလ ... "

JongIn ရဲ႕ ရင္ဘက္ကို ခပ္ဖြဖြလက္သီးထိုးလိုက္ေတာ့ ရင္ဘက္ေလးကိုဖိၿပီး နာတယ္ဆိုၿပီး
တမင္လုပ္ျပေနေလ၏။

"ေပါက္ကရေတြမေျပာနဲ႔ ပစၥည္းေတြစစ္ရမယ္"

ရင္ခြင္ထဲကေန ထြက္လာရံုပဲရွိေသးတယ္ လက္ကိုဆြဲၿပီး အတင္းျပန္လွဲေနတဲ့ JongIn ေၾကာင့္ KyungSoo မွာ ရင္ခြင္ထဲကို တစ္ဖန္ျပန္ေရာက္သြားျပန္သည္။

"နာက်င္ဖူးခ်င္တယ္ ... အထူးသျဖင့္ ခုနကလို အခ်စ္က ကုိယ့္ကိုလက္သီးနဲ႔ထိုးတဲ့အခါ ဘယ္လိုခံစားရမလဲဆိုတာကို သိခ်င္တယ္ ၊ အခ်စ္ကိုယ္တိုင္လုပ္ေပးတဲ့ ဟင္းရည္ပူပူေလးကိုေသာက္ၿပီး ပူတဲ့ခံစားမႈမ်ိဳးရခ်င္တယ္၊ အခုလို ဘာမွမခံစားရတဲ့ ဘဝမွာ မေနခ်ဳင္ဘူး"