EA 2.20: Senses

494 25 1
                                    

Enchant's POV

"It's not that bad, I guess."

Nasa harapan ako ng isang salamin at tinitignan ang repleksyon ko. May wig akong kulay itim na straight na straight at sobrang haba. Tapos ay may suot akong salamin, kinontrol ko naman ang kulay ng aking mata.

"Off to go." Naglakad na ako palabas ng office ni ma'am. Dumiretso nalang ako sa pupuntahan ko at hindi nag-paalam sa kan'ya.

Nahagip kasi ng mata ko ang panonood n'ya ng kung ano sa laptop n'ya. Bruh, naiyak pa nga eh. Tapos mamaya biglang tatawa. Baliw na 'yon.

Naglalakad na ako sa hallway, I guess nakahalo na ako sa kanila. Wala namang pumapansin sa akin. May kani-kaniyang business which is definitely good.

Pero mas okay kung nasa klaseng papasukan ko ang may hawak ng hinahanap ko. I want to find it, immediately.

Wala akong kahit na anong balita kung ano nang nangyayari sa mga royalties o sa mundo ko. Wala pa naman sigurong sumusunod kay Ina diba? Malayo ako doon at sana naman ay kahit papaano malayo sila sa parusa ko.

All I want is to live happily with them, my family, my friends and my enchanters. But, how can I possibly do that?

How can I stop this shit?

How can I find that thing?

How can I?

Kung may kapangyarihan lang sanang sumagot ng mga tanong. Kahit anong tanong, it maybe usefull.

Huminto ako sa tapat ng isang room. Ito na siguro 'yon. Sana naman ay wala dito si Laira, wala ako sa mood para makipag-talaktakan sa kan'ya.

I'm quite on time and it seems like there is no teacher for now. Binuksan ko ang pinto at biglang may naramdaman akong papalapit  na bagay sa akin. Agad kong itinaas ang aking kamay upang saluhin ang bagay na 'yon. Nang nasambot ko ay biglang tumahimik ang buong klase. Nag-angat naman ako ng tingin sa kanila at puro naka-tingin sa akin. No, I mean naka-titig.

"What are you looking at?"

"Y-you m-m-manage to catch that baseball?"

Tumango lang ako. Nakita na nga nila, nagtatanong pa.

Oh, I wonder kung bakit biglang may ganito. Napatingin ako sa isang babaeng naka-upo sa harapan ko. Sliding door kasi dito at siguro sa kan'ya iyon pinapatama.

At nakita ko naman ang isang babaena may hawak ng baseball bat. Oh, tss. Kasasabi ko lang na sana wala s'ya sa klaseng papasukan ko.

Kumunot naman ang noo nito ng titigan ko, pero ang mga tingin na iyon ay walang emosyon.

If we can read humans mind, I am sure na sa kan'ya ang pinakamaingay at nakakarindi. Sa ilang taon din ang pamamalagi ko sa kanila ay alam ko kung paano ang boses n'yan. Pwede na siguro bumasag ng isang baso.

"Hailey?" Singhal nito,

Tumaas lamang ang isa kong kilay sa kan'ya, "Who the hell is that?"

"Huwag mo akong niloloko! Bakit ka nandito? Bakit bumalik ka pa? Anong akala mo nakalimutan ko na ang ginawa mo sa akin?!"

Anong sinasabi nito? Alin ba 'yong last two years o 'yong kahapon lang?

"The hell are you saying?" Bored na wika ko dito.

"You bitch! Muntik na akong mamatay sa sakit noon! Dapat ikaw din!" Bigla naman itong tumakbo patungo sa akin at hahampasin ako ng hawak nito.

And again, ginamit ko ang isa kong kamay para hawakan 'yon at pigilan. I don't understand people. Malapit na nga nilang ikamatay ang isang pangyayari tapos may katangahan pa silang gustong gawin. Nagdadalawang isip na tuloy ako kung ang isip o memorya ba talaga ang kanilang kalakasan. It's the hell of weakness.

Hinihila naman nito ang bat mula sa pagkakahawak ko pero mas hinigpitan ko ang kapit ko at hindi iyon man lang gumalaw.

"Attacking someone carelessly might put you in great danger."

"Carelessly or not, you need to die! Baka mangyari ulit ang ginawa mo noon! You monster!"

'You don't have to remind me, I really need to die and disappear.'

"I don't even know what you are saying."

"I'm sure na ikaw 'yan! Mukha at boses mo palang!"

Oh? Tumatalino 'ata ito. Good observation kahit na ilang taon na hindi tayo nagkita. Or maybe, iniisip ako nito palagi. How sweet. Note the sarcasm.

"You must be insane. Hindi tayo nag-iisa sa mundo. May mga taong magkakamukha at may mga taong magkaboses din."

"Kahit pa anong sabihin mo alam kong ikaw 'yan!"

Bigla akong natawa, play on. "How? I'm sorry to disappoint you but I am not the you have been talking about." Humakbang ako papalapit sa kan'ya, buti naman naisipan ng babae kanina na umalis na sa daan. "But okay, I'm sure too na ikaw ang nagpahirap sa kakambal ko. Laira, right?"

Kumunot na naman ang noo n'ya, tatanda ito ng maaga eh. "K-kakambal?"

"Yeah," ngumisi ako sa kan'ya na ikina-atras n'ya.

"Shall we start? Let's see who'll die first." Pagkatapos ay humakbang ulit ako.

"Y-y-you wish!"

"Then let's make it wish come true."

"Who are you?" Halos bulong nito, aba akala ko ba kilala na ako.

"Amethyst."

"Looking for me? Come and find. Prove your self why I should help you."

Napa-lingon ako bigla sa bandang likuran ko. What was that voice? I-is that what i'm looking for?

Binitawan ko ang hawak kong bat at bola. At akmang aalis na, "Scared? Leaving already?"

Humarap ako dito, "Scared will never be in my dictionary."

Aalis na sana ulit ako ng sumabat na naman ito, bwisit. Kapag ako napuno wala na akong paki at dito pa lang lalagutan ko na ng hininga ang babaeng ito.

"Why are you turning your back at me? It means you are scared."

I chuckle. "Wrong. Sometimes you turn back and retreat. Not because you are scared or something. It is bacause there are things you left behind that need to find in able to step forward."

Tumalikod na ako ng sumabat na naman. Putcha.

"Then sometimes it's just your thought and waiting to deceive you."

"Whatever you say. Now shut that filthy mouth of yours. If I miss it, you are dead."

Pagkatapos ay agad na akong tumalikod ay lumabas ng silid na iyon. Lumingon ako sa kaliwa't kanan.

'Hear my voice, please say something. Let me know you. Let me feel you. Let me hear you. Who are you?' I said hoping na makarating iyon sa kan'ya. That thing is a spirit itself. I can feel it. I must tame it.

"I'm Hiradi, the spirit of all spirits. Hear. See. Touch. Smell. Taste. Feel me and you'll find."

Hiradi?

➪➪➪➪➪➪➪➪➪➪➪➪➪➪➪
Black's Note

"Look back and the step forward."

Thank you Purples. Vote and Comment. Continue supports. I purple You.

ENCHANTED ACADEMY: Behind the truthTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon