Mystery

Chapter IX

Mystery's POV

Nagulat ako ng bigla ako niyakap ni KAIL.

'Huwag kang umangal.' saad niya.

Hindi nalang ako umangal pa at Hinayaan nalang siya.

Niyakap ko rin siya. I rested my chin on his shoulder.

The things that happened from the past maybe buried Inside me but i Forgive those persons already but i can forget about it.

I have to solve the mysteries, I have to do it not because my father told me so but because i need to seen for the truth , I have to be strong and I need to stand and fight for the answers.

I don't know what'll happen but I'LL make sure i will know no matter What. I need to inorder to clear up the things, I don't wan't to be a Mystery to myself.

Napabuntong hininga nalang ako, sana sa panahong malaman ko ang kasagotan handa na ako kasi kung tatanongin ko ang sarili ko ngayon hindi pa ako handa pero kailangan ko pa din gawin para sa aking sarili at sa kapakanan ng lahat.

Napabalik ako sa ulirat ng bumitaw na si KAIL. Tiningnan niya ako na parang bang may naalala at gustong sabihin.

'Bakit?' tanong ko.

Iniling lang niya ang kanyang ulo at nagsalita.

'Tara na, ihahatid kita kasi gabi na.' sabi niya't Tumayo na.

Hindi nalang ako nagsalita at Tahimik na Lumakad nalang.

'Pasok na.' sabi niya at Binuksan ang pinto ng kotse.

'Salamat.' Sambit ko.

Pumasok siya sa driver seat at tahimik na nagmaneho, ang lalim ng iniisip niya habang Nakatingin sa daan gusto ko mang tanongin siya hindi ko na lang ginawa.

Ipinikit Ko nalang ang aking Mata.
......................................................................
Ilang minuto ang nakalipas Nasa bahay narin kami.

Pumasok na ako at hindi na nagatubling magsalita pa, narining ko na Umandar ang kanyang kotse papalayo.

'Magandang gabi young lady, tumawag pala ang Ama niyo kanina sabi niya tawagan mo daw siya kapag nakauwi kana.' saad ni Aling Asi.

Nginitian ko nalang siya at pumunta nalang sa aking silid.

Kinuha ko ang Cellphone ko at tinawagan Si Ama. Ilang Segundo sinagot niya rin.

'Ano po ba ang sasabihin niyo Ama? ' tanong ko sakanya.

'Mystery, Ang kalaban ay nagsisimula na. Pumunta sila sa akin kahapon at Sinabihang Ibigay ko ang bagay na 'yun. ' Seryosong Sagot niya.

'Is that the reason why you send the two of them here?'  tanong ko ulit.

' /sigh/  Anak alam kung ayaw mo na may magbabantay sayo Pero para Lang din naman 'yan sa kaligtasan mo.' malumanay na saad niya.

Bakit kasi kailangan pa kaya ko naman ang aking sarili.

'I can take care of myself.' Matigas na sabi ko.

'Don't be hardheaded this time young lady. I'm doing this for your own good, Hindi mo pa alam ang sagot kaya makinig ka sa akin. Kung bakit ba kasi sa lahat ng pwedeng mamana mo sakanya katigasan pa ng ulo.' sabi niya pero iyung huling mga sinabi niya hindi ko narinig.

Napabuntong hininga nalang ako.

'Ede sabihin niyo nalang sa akin Ama para alam ko. ' sabi ko.

'Hindi Maari, napakakomplikado kapag ako ang magsasabi sayo dapat ikaw mismo ang humanap ng sagot. ' seryosong sagot niya.

'Yeah,  sabi na nga ba at 'yan din ang sasabihin mo.' sabi ko.

'Pasenysa ka na Anak, palagi mong tatandaan mahal ka namin. ' saad niya.

'Mahal ko rin po kayo.' sagot ko.

'Goodbye Mystery,  take good care of yourself . ' Sambit niya ay pinatay ang tawag.