BENİMLE GELMEZSEN.......

~5. BÖLÜM~

çıkıyordum..çıkıyordum ki...

***

Yazar'dan devamke~

Yeşil saçlı kız sınıftan çıkacağı sıra birine çarptı, yüzünü kaldırıp baktığında saçının yarısının beyaz, yarısının kırmızı olduğu birine çarptığını fark etmişti..sonra durdukları pozisyonu fark edip -Mido, çocun tam üstünde, yerde uzanmış- hemen utançla ayağa fırladı, tabi ki de özür dileyip duruyordu.

Mido: ç-çok ü-üzgünüm..! Gerçekten..ö-önüme bakmıyordum...

Mido: iyi misin? Kalkabilecek misin?

Diyerekten yarı yarıya olan oğlana elini uzatır, genç çocuk ilk tereddüt etsede elini tutar ve nedensizce çok hafif kızarır, yeşil kız zaten Midotes olmuş durumdadır.

Todo'muzdan

Bu kız da kim? Ama...elleri..çok yumuşak ve saçları da çoksel- BİDAKKA NE?! NE DİYORUM BEN?! İlk defa gördüğüm biri hakkında böyle konuşamam! Çok büyük bir saygısızlık Shoto! Neyse..onunla konuşmak istiyorum nedensizce..bu yüzden sormaya karar verdim

Todo: şey...iyi misin?

Mido: ha?...e-evet...iyiyim...

Todo: acelen var gibi...bir yere mi yetişmen gerekiyor acaba?

Mido: ha...AAA! BENİM PSİKİYATRİ'YE GİTMEM GEREK!!

Todo: hey hey..sakin ol. Nerede bu gideceğin psikiyatri?

Mido: ...şey...***** hastanesinde...neden ki??

Todo: benim de oraya birine uğramam gerekiyor da...şey beraber gitmek ister misin?

Mido: çok sevinirim!

Kocaman gülümsedi...ama anlamadığım neden psikiyatri ye gidiyor ki?? Neyse..öğrenirim nasılsa...

Todo: peki..hadi o zaman...ıı..şey..

Mido: Midoriya. Midoriya İzuku..sen?

Todo: Todoroki Shoto, memnun oldum

Diyip elinin üstünü öptüm, ve çok kızarmıştı..nedense kızarınca çok tatlı göründü gözüme- KENDİNE GEL SHOTO!

Yazar.

İkili konuşarak yürümeye başladılar..ama onları izleyen bir çift kırmızı gözden haberleri yoktu...evet Bakugou onların konuştukları her şeyi duymuş ve Todo'nun Mido'nun elini öpmesini de görmüştü...

Ve nedensizce sinirlenmişti...ama o da neden kızdığını bilmiyordu..o kızdan nefret ediyordu, o işeyaramazın tekiydi!

Değil mi....?

O zamn neden kalbinde bir taş varmış gibi ağrımıştı..?

***

Genç ikili yolda konuşarak, bazen de gülerek yürüyorlardı. Todo uzun zamn sonra ilk kez, hayır hayatı boyunca bu kadar çok gülmüş ve gülümsemiş ti. Bu kız da onu, ona çeken bir şey vardı..ama Todo da bilmiyordu ne olduğunu..

Laf lafı açar derler ya..işte o doğru, daha yarım saat önce kızarıp bozaran ikili, şimdi birbirlerine çocukluk anılarını anlatıyorlardı. Ne Todo ne de Mido ne ara bu hale geldiklerini bilmiyorlardı..ama bilmek te istemiyorlardı..böyle böyle hastaneye ulaştılar.

Mido: ...benimle beraber geldiğin için teşekkürler Todoroki-kun!

Todo: asıl ben teşekkür ederim...İzuku~

Mido afallamıştı..ilk defa -annesinden başka biri- ona ilk ismi ile sesleniyordu, ee haliyle yine Midotes olmuştu. Todo ne yaptığını fark edince hafif kızardı ve konuşmaya başladı

Todo: ıı..şey..üzgünüm..ben öyle demek-

Mido: sorun değil Shoto~

Tamam, şimdi ikisi de kızarmıştı ve çok ta mutlu olmuşlardı..ikisinin de arkadaşı yoktu, ve aynı zor yollardan gelmişlerdi...yani çok iyi anlaşıyorlardı..

Todo: şey..İzuku?

Mido: Evet Shoto?

Todo: sormam ne kadar doğru bilmiyorum ama....acaba neden psikiyatri ye geldin?

Mido: ş-şey....bak b-ben aslında...

Todo: Evet, sen?

O sırada doktor gelir ve her şeyi Mido için açıklar (!)

Doktor: oh! Midoriya, hadi gel bakalım, zaten geç kaldın, eğer düzenli olarak gelmezsen asla sinir kırizlerini atlatamatsın unutma! Ah?- bu da kim?

Mido: o..o benim..

Doktor: SEVGİLİN Mİ???

Mido/Todo: N-NE?! HAYIR, HAYIR BİZ SADECE ARKADAŞIZ!

Doktor: iki negatif cevap, pozitiftir ama...neyse~ hadi bakalım Midoriya, geç kalma daha fazla!

Mido: p-peki...

Todo: şey...acaba..ne..krizi..?

Mido derin bir nefes aldı ve konuşmaya başladı..

Mido: bak Shoto..ben sinir krizleri geçiriyorum..AMA BAZEN!...yani bu çok yeni, sadece bir kere oldu...ama..ama..Az daha birini öldürüyordum...

Bunları söylerken ağlıyordu ve Todo...Ne diyeceğini bilemedi..sonuçta hastaydı..ve anladığı kadarıyla onun arkadaşı yoktu...bu yüzden bu zor gününde ona yardım etmeliydi!