My brother's best friend

Part 15

S'middags word ik wakker. Cam staat aan mijn bed, het zou wel heel awkward zijn als hij de hele tijd naar mij heeft gekeken... "Cam wat doe je hier?" vraag ik en ik wrijf in mijn ogen "oh ik kwam vragen of je al weet wat er gebeurd is" vraagt hij. "Uhm nee denk t niet" zeg ik "dat dacht ik al" zegt Cameron. "Wat?" vraag ik "je probeert het niet eens" zegt hij en hij kijkt me met een -_- blik aan. "Laat me effe wakker worden okay" zeg ik met een zucht. "Okay... Hier" zegt hij en hij geeft me broodje gezond. "Thanks!" zeg ik en ik eet er van. Als ik hem op heb gaat hij op de rand van mijn bed zitten. "Nou laten we beginnen bij het begin" zegt hij en hij kijkt me aan met zijn mooie bruine ogen. "probeerde je me nou echt om te kopen met dat broodje?" vraag ik en ik moet lachen "mischien..." zegt Cameron en er verschijnt een glimlach op zijn gezicht. "Okay..." zeg ik met een zucht "ja?" vraagt Cameron. "Ik was dus Netflix aan het kijken en toen ik net een nieuwe aflevering begon van Teen Wolf belde Kenny mij. Ik negeerde het want ik had geen zin om op te nemen. Maar hij bleef me maar bellen dus op een gegeven moment neem op, hij zeggen dat hij mij wilt spreken. Dus nadat we lasagne hadden gegeten vroeg jij aan mij; waar ga je naartoe? En ik zei toen..." voordat ik mijn zin af kon maken zei Cameron "ik ga met Kenny praten" Ik lach en zeg "ja. Dus ik ging naar Kenny toe en toen ik daar kwam deed Sammy de deur open hij zei; Hoi maar ik negeerde het en liep door naar boven. Kenny zat op zijn bed achter zijn MacBook, ik liep boos naar hem toe en hij keek me aan en keek weer naar zijn laptop. En toen ging ik tegen hem schreeuwen en tegen hem praten maar hij negeerde me volledig. Ik snapte er niets van want hij wilde tegen mij praten maar hij zei niets. Dus ik was zo boos en ik sloeg hem in z'n gezicht en ik zei; Zeg dan wat! En toen legde hij zijn laptop was en kwam hij voor me staan ik sloeg hem nog een keer, dit keer een bloedneus. Ik schreeuwde naar hem; watje! En nu durf je zeker niets meer! En toen sloeg hij mij in mijn gezicht, een blauw oog. En vervolgens ging ik hem weer slaan en hij mij, en toen zat ik boven op hem en ik sloeg hem, opnieuw en opnieuw..." zeg ik en de tranen staan in mijn ogen. "Oh my god, ik reageerde de woede af op Kenny..." zeg ik "je was toch ook boos op Kenny?" vraagt Cameron "ja maar wat mijn moeder me heeft aangedaan reageerde ik af op Kenny..." zeg ik en ik slik. "En toen?" vroeg Cameron "toen kwam Sammy binnen en hij schreeuwde naar ons; Doe normaal willen jullie elkaar dood hebben ofzo!? En toen trok hij me van Kenny af en toen zag ik dat Kenny er verschrikkelijk uit zag. Ik was nog steeds boos en ik keerde me naar Sammy en ik keek hem boos aan en ik had de nijging om hem ook te slaan en toen zei hij; Oh nee! Ik dacht het niet! En toen ging ik met een vuist richting zijn gezicht maar hij pakte mijn arm vast en toen sloeg hij mij op m'n hoofd. Ik weet zeker dat Sammy het was want Kenny lag nog op de grond..." zeg ik met tranen in mijn ogen. "Wow... Hoe kan jij zo gewelddadig zijn?" vraagt Cameron "uhm ik heb op Zelfverdediging gezeten" zeg ik. "Ik moet mijn excuses aan bieden... Is Kenny hier ergens?" vraag ik aan Cameron "uhm ja een paar kamers verder" zegt hij "maar je gaat er niet naar toe!" zegt Cameron streng. "Wat waarom niet!?" zeg ik "omdat Kenny waarschijnlijk heel boos op je is!" zegt Cam, "uhg oke..." zeg ik, ik neem afscheid van Cameron want hij gaat weer terug naar huis. Ik wil het ziekenhuisbed uitstappen maar mijn benen beginnen te trillen, ik realiseer me dat ik niet kan staan. Ik zie dat er een rolstoel naast mijn bed staan, hadden ze die daar maar niet neer moeten zetten. Ik zet mezelf in de rol stoel en ik rol mezelf naar de deur. Ik doe de deur open en ik duw mezelf met de rolstoel door de deur als ik door de gang wil rollen pakt iemand mijn rolstoel vast. "Wat ben jij van plan? Jij moet goed uitrusten jongen damen!" ik kijk omhoog en zie dat het de zuster is ze duwt me weer terug naar mijn kamer en legt me weer op het bed neer. "Blijven liggen!" zegt ze streng tegen mij en ze loopt de kamer weer uit. Als ze de deur dicht doet ga ik weer in de rolstoel zitten en ik doe de deur open en kijk door de gang en ik zie niemand. Ik rol mezelf weer naar buiten en ik kijk naar de naambordjes op de deuren. Drie kamers naast mijn kamer staat een bordje; Kenny Holland. Ik slik en ik doe de deur langzaam open en ik rol mezelf langzaam de kamer binnen.