Dokunma, insan etkileşiminin temel bir parçasıdır. Bu basit zevk, ölçülemez korkuya neden olduğunda ne olur?
Min Yoongi hayatı boyunca dokunma ve dokunulma fobisiyle mücadele etmiş, "normal" in ulaşılamaz olduğuna inanmaya başlamıştı. Tam gelişme ka...
Bütün gün Jimin'in kanepemin arkasına asılı halde unuttuğu kapüşonlu tişörtüne bakıp durmuştum. Onu unutup gittiğini fark ettiğimde hissettiğim duygular karmakarışıktı. Basit bir kıyafetten başka bir şey değildi, ama onun kıyafetiydi.
Bunu giymişti. Bununla koşmuştu. Dokunmuştu. İçinde terlemişti.
Karmakarışık olmuş zihnime göre bu sanki Jimin'e gerçek anlamda dokunmadan, dolaylı olarak dokunmak gibiydi. Dengemi bozan şey ise, bilinçsizce olsa bile bunu istediğimi bilmiyordum. Uykuya daldığımda dudaklarımda bir gülümseme ve... Kollarımda Jimin'in kapüşonlu tişörtü vardı.
Kimse bilmek zorunda değildi.
////****////
Bu... Enteresandı. Bana yardımcı olduğunu öğrendiği bir şeyi, kendi isteğiyle öğrenmeye çalışmıştı. Kanım ısınmaya başlarken zorlukla yutkundum. Jimin bu hareketinin benim için ne anlama geldiğini bile bilmiyordu.
Jimin şarkıyı söylemeye devam ederken cebimdeki ipi kavradım. Etrafıma ördüğüm duvarları yıkmayı başarıp başaramayacağımı merak etmiştim. Cebimdeki ipi sıkıca kavrayarak beni esir tutan korkuyla savaştım ve sonunda ipi cebimden çekip çıkardım. Jimin'in bakışları elimdeki ipe indi ve sonra yeniden gözlerime çıktı. Bakışları yumuşamış ve ısınmıştı.
" Deneyebilir miyiz?"
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bütün prova boyunca Yoongi ahırın en uzak ucundaki paslı bir sandalyeye oturarak bizi izlemişti. Çocuklar geldiğinde ruh halinin değiştiğini fark etmiştim. Onu diğerlerine tanıtırken el sıkışmak zorunda kalmamak için ellerini ceplerine sokmuştu. İçsel mücadelesini benden başka kimsenin fark ettiğini sanmıyorum. Yine de çenesini dikleştirmiş ve herkesle adeta meydan okurcasına gözlerinin içine bakarak tanışmıştı. Sorunlarına rağmen kendini nasıl kontrol edebileceğini biliyordu. Birkaç kez neden mesafeli olduğunu açıklamaya çalıştığında bana buz gibi bakışlar göndermişti. Oysa birlikte geçirdiğimiz zaman boyunca çok rahattı.
Tanıştığımız zamana göre daha çok konuşuyor ve daha çok gülümsüyordu. İlerleme kaydetmiştik. Onun için şarkı söyledikten sonra paylaştığımız o bakışta konuşulmamış şeyler vardı. Şehvet düzeyinde bir şeyler hisseden sadece ben değildim. Yoongi hakkında bildiklerime ve bizi ileriye taşımanın imkansızlığına rağmen duygularımda yalnız olmadığımı bilmek içimi ısıtmıştı. Gelip aramızdaki anı bozdukları için arkadaşlarıma neredeyse sövecek haldeydim.
