𝐌𝐲 𝐒𝐞𝐜𝐫𝐞𝐭 𝐃𝐞𝐯𝐢𝐥-𝐇𝐚𝐜𝐤𝐞𝐫 𝐀𝐠𝐞𝐧𝐭(𝐉𝐉𝐊)

_17_

Suga'dan:

Jungkook'un dediklerine akıl sır erdiremezken kendimi sinir küpü olarak buldum. Biraz minnet duysaydı bari. Bu kadar duygusuz mu olmuştuk cidden?!

Minnet duymayı bırak bir kenara ne olursa olsun bu bir kadındı ve benim kadınlara zarar gelmesine asla ama asla tahammülüm yoktu. Bir kere o hataya düşmüştüm ve bir daha aslada düşmezdim.

Ne olursa olsun kadınlar yaşamalıydı. Onlar her şeye rağmen yaşamayı hakkediyorlardi. Tabi istisnalar hariç. Aslında kadınlara karşı aşırı hassasiyetim sadece annemde olmuştu bunca zaman bir cok kadında öldürmüştüm. Ama Ha_eun farklıydı. O bizim icin canını feda edebilecekken biz sadece oturup bekleyemezdik.

Bunları düşünürken jungkook'un dedikleri tekrar beynimde yankılandı "Ölürse ölsün bir beladan kurtulmuş oluruz işte ne abarttınız?!" beynimde yankılanan ses ile aniden annem aklıma gelmişti. Babam o orada can verirken ben annemin başında elini tutmuş gökyüzüne haykırıyordum. Gökyüzünden yardım diliyordum. Ama babamın abimle bana dediği tek şey aynı cümleydi.

Belkide sinir kat sayımı bu yükseltmişti. Annem ellerimizde can verirken babam jungkook gibi "Ölürse ölsün bir beladan kurtulmuş oluruz işte ne abarttınız?!"

demişti. Beynimin bana kurduğu kumpasın içinde kaybolurken nefes alamadığım fark etmenle ve kendimi dışarı atmam bir oldu. Geniş kapıdan dışarı çıktığım sırada gömlegimdeki  ilk 3 düğmeyi açmış ve derin nefes almıştım taki hızla gelen siyah arabanın üzerimize ateş açmasına kadar.....

Birden yere kapaklandığımda kendimi çalıların arasına attım araba yavaşladığı sırada kafamı hafif kaldırmamla arabadan fırlatılan kanlar içerisindeki bedeni görmem bir oldu. Araba hızla uzaklaşırken kanlar içerisindeki Ha_eun atılmasının hızı ile yuvarlanarak ayaklarımın dibine gelmişti.

Ooo

çok kötüydü. Ip ıslak bedeni, kanlar içerisinde kalan kıyafetleri, yüzünü kapatmış saçları ile bir harabeyi andırıyordu. Bu kız aynı anneme benziyordu....

Ben Ha_eun'un çaresizlik içinde, umudsuzluğu andıran vücudunda kitlenmiş kalmıştım."Aynı annemde böyleydi" oda aynı Ha_eun gibi çaresizliklerin içinde bir umut ışığı arıyordu.

Onun güneşide batmıştı" Aynı annem gibi"

Gözleri..... Her şeye inançla bakan gözleri kapanmış ve yerine kapkaranlık bir sis perdesi inmişti. "Aynı annem gibi" .

Ona kilitlenmiştim. Onda kilitlenmiştim. Hareket etmek istiyordum. Ona yardım etmek istiyordum. Sönen umudlarına ışık olup onu kurtarmak istiyordum ama hareket dahi edemiyordum.

Hani koşarsın koşarsın da varamazsın. İçindeki umut varamadigin kadar büyür bende öyleydim"Aynı annemde olduğu gibi".

Ben hala kitlenmiş kalmışken Jae_bom ve doktor kız Ha_eun'un başında bitmişti. Oda ağlıyordu "Ayni benim gibi" (👈bu arada bunlar suga in iç sesi)

Jae_bom Ha_eun'un kanlar içerisindeki ıslak bedenini kucağına alırken doktor kız hae_eun'un elini bırakmıyordu ben ise hala yerimden kıpırdamıyordum. 

Sanırım çaresizlik duygusunu unutalı çok olmuştu. İşte çaresizlik böyle bir şeydi. Hiç bir şey bilmemek bazen adını bile.

Taki iyi günler gelene kadar derler ya " O günlerin sanırım başlarına bir şey geldi çünkü o günler hiç bir zaman gelmedi"

🤧🤧🤧🤧🤧🤧🤧🤧🤧🤧🤧🤧🤧🤧
Ahhh ahh canlar, aşklar, neler oluyor böyle sizde benim gibi misiniz? (me:emoji) içim darlandu dahh yeter bu kadar. Bakalım daha neler olucak. Yorum yapmayı ve oy vermeyi unutmayın sizi seviyorum ❤️ ❤️ ❤️ ❤️ ❤️ ❤️ ❤️ ❤️ ❤️ ❤️ ❤️ ❤️ ❤️ ❤️ ❤️