Crying Flower [On-going]

CHAPTER 9

I lied on the clinic bed quietly.Wala akong makausap!The nurse is busy doing some paperworks at si Whayne naman bigla nalang umalis!

I stared at the ceiling dahil sa sobrang pagkaburyo ko nang biglang pumasok ulit sa isip ko yung ginawa ni Whayne kanina.

Damn,Did he just fucking kissed me?!

Arghhhh!Ni hindi ko nga pinapayagan si Tulips na akapin ako tapos hahalikan lang ako ng lalaking iyon?!

Napatakip ako sa muka sa sobrang hiya!What if may pawis pa yung noo ko non?!pano kung mamantika yung muka ko non?!

Napaupo ako sa clinic bed ng marinig kong bumukas yung pinto ng clinic.There I saw Whayne.

"Daffodil come on,kailangan tayo sa guidance."sambit niya at bigla naman akong kinabahan!

"W-what?!may ginawa ba tayong mali?!"tarantang sigaw ko,bakas na sa muka ko ang nerbyos!

Umiling siya let's just come on"seryosong sambit niya kaya tumayo nalang ako.Nagpaalam kami sa nurse at lumabas na sa clinic.

Pero nabigla ako ng hawakan niya yung kamay ko habang papunta kami sa Guidance Office!

Nagsimula na naman gumulo ang isip ko,araw araw parami ng parami ang tanong sa isip ko.Why is he doing this?Bakit parang ayos lang sakin lahat ng ginagawa niya?Why do I feel comfortable with him?

Halos tatlong araw palang nag nagkakilala kami,why is he being too much close with me?

I looked at him and he seemed serious.Ano kayang nangyari at ngayon ko lang siya nakitang seryoso?

Nakarating na kami sa Guidance Office at natigilan ako ng makita ang mga tao na nasa loob.

"M-mom?"sobrang kabadong tanong ko.Naroon si Mom,si Foxter at ang principal.Galit na galit ang tingin ni Mom sakin na para bang ako ang may kasalanan.

Napaatras ako ng tumayo siya at lumapit sakin.Tinitigan niya ako saglit nang sampalin niya ako ng napakalakas!

Natumba ako sa sahig at agad naman akong inalalayan ni Whayne.

"Wala ka nang ibang ginawa Tulips kundi sirain ang buhay natin Daffodil!I feel so ashame because of your stupidness!You're a piece of worthless trash!"sigaw no mom at dinuro duro pa ako.

Tears started falling from my eyes.Heto na naman ako.Napakaiyakin ko.I just can't wait to feel so much pain until I get numb.

"I-im sorry"yun na lang ang tanging naisagot ko.Sobrang naggigil si mom at galit na galit sakin.Ano bang nagawa kng mali?

Pero muli akong sinampal ni mom.Muli na namang tumulo ang luha ko.

"Mrs.Festagio p-plea--"pigil sa kanya ng principal.

"It's all your fault!Nagkanda malas malas ang buhay natin nang iwan tayo ng papa mo dahil sa ginawa mo!Kung pinigilan mo na lang sana ang papa mo na hindi umalis ang papa mo,edi sana hanggang ngayon masaya pa ako!"Namuo ang galit sa puso ko.

Ako ba yung mali?ako ba yung may kasalanan?Bakit lagi nalang ako?

I closed my fists sa sobrang galit na nararamdaman ko.

"Hirap na hirap na ako!Kasalanan niyo to!Daddy niyo lang ang nagpapasaya sakin!"Sigaw ni mom.Halos mamula na ang muka niya sa galit.

I closed my eyes at...
.
.
.
.

"Ako mom?!kami ni Tulips?!Hindi ba kami nahihirapan?!Hindi rin ba kami napapagod?!Putangina!dalawang taon!dalawang taon naming tiniis ang pagkaulila namin sayo mom!Kung hindi ko hinayaan na umalis si dad noon,sa tingin mo hindi na siya mambababae?!Hindi na siya magpapakalasing gabi gabi?!Hindi niya na tayo Sasaktan tuwing nalalasing siya?!Mom?!For Pete's Sake!Hindi mo ba nakikita lahat ng paghihirap namin para sayo?!I am doing Side jobs para mabawasan yung gastusin mo!Nag aaral kami ni Tulips ng mabuti para mapagmalaki mo kami!Ako pa nga ang nagsabit ng mga medal ni Tulips nung graduation niya!Mom pagod narin kami!All you did was ignore us like we aren't your daughters!anak mo kami mom!anak mo kami!"

tuloy tuloy na sabi ko.Trying to stop my tears from falling.I don't want them to witness how hard I cry.

"Mom,Ni hindi ka nga nagtatanong kung ayos lang ba kame?kumakain ba kame?may pinagdadaanan ba kame?well mom.For Those two years I've been visiting a Psychiatrist for my goddamn depression!Masyado akong nalubog nung nasira ang pamilya natin at bumagsak ako ng 2nd year ko.and now you're blaming me because dad left us?Mom all I needed was a mother.I wanted to hug you and tell you my problems,tell you how was my day.But you weren't there.Youre always on your room.O hindi naman kaya kasama mo ang mga kaibigan mo having fun.Mom we needed you."

Hindi ko na napigilan ang luha ko.Napahagulgol na ako. Whayne was beside me,caressing my back.He let me have my breakdown.

Mom stayed quiet.Muka siyang nagsisi.I am not blaming mom.I just wanted to tell her how me and Tulips felt for those 2 years.

"Naawa ako kay Tulips tuwing tatanungin niya ako kung pumayag ka ba na sumabay samin sa pag kain.Sobrang Naawa ako sa kanya mom.She pretended that she was fine and she was happy but deep inside,nangungulila siya sayo."Napahawak ako sa dibdib ko sa sobrang pag iyak.Wala na akong pake kung nakita nila kung gano ako ka miserable umiyak.I wanted to cry so bad.

My heart softened when I saw tears falling down from my mom's face.At unti unti ay humagulgol narin siya tulad ko.

Foxter and the principal was just staring at us.Naguguluhan sa nangyayari.

Nabigla ako ng lapitan ako bigla ni mom at akapin ako ng mahigpit.

"Hey where's ate?"Natinag kami ng biglang pumasok si Tulips sa kwarto.

Nabigla siya nang makita kami ni mom na magka akap.Unti unti rin siyang nakuha tulad namin at hinila na siya ni mom para akapin.

We cried in our mom's shoulders.

"I-im sorry anak"sambit ni mom at mas lalo kaming napaiyak. 

"We love you m-mom"sambit ni Tulips.

"I love you too."sagot ni mom.

I smiled...
.
.
.
.
.
.
.
.
.

Finally,Nandito na ulit ang mama namin

○○○○○○○○○○○○○○○○○○○○○○○○○○○○○

Ayan guys ang drama niyan HAHAHHAHA pero please read,vote and enjoyyyy! Doing my best para mapasay kayo!wavyuall♡

~Imshang26