AŞKZADE💘

Ayrılık💔

Merhaba, ilk hikayem olduğu için çook heyecanlıyım.Umarım beğenirsiniz, keyifle okursunuz.Vote vermeyi ve yorum yazmayı da ihmal etmezseniz çok sevinirim❤

Buraya hikayeye başlama tarihinizi yaza bilirsiniz..

Iyi okumalar..

"Insana en çok acı veren şey, söyledikleriyle söylemek istedikleri arasındaki uçurumdur"

Sabah olur,uyanırsınız.Bu gün neler yaşayacağınızdan habersiz, bu günün tüm saatlerinin acıyla,üzüntüyle geçeceğinden habersiz.

Evet, işte ben de dün böyle bir sabaha uyanmıştım. Mutlu geçeceğini sandığım,o gün terk edilmeyi aklımdan bile geçirmediğim bir sabaha.

1 GÜN ÖNCE

"Alo, efendim Murat"

"Hayal, her zaman buluştuğumuz yere gelir misin?"

"Tamam hayatım, bir şey mi oldu?"

"Gelince konuşuruz"

Dedi ve telefonu kapattı. Sesi de bir garip gibiydi. Ne olmuştu acaba, canı bir şeye sıkıldı herhalde. Gidince öğrenirim.

Evden çıkıp bir taksiye atladım ve tam 10 dakika sonra buluşacağımız yere geldim.Murat gelmişti.

Taksiden inip yanına geldim onu öptükten sonra

"Bir şey mi oldu sevgilim, neden çağırdın beni?" diye sordum.

"Seninle konuşacaklarım var"

"Konuşalım"

"Hayal, bunu sana nasıl söyleyeyim diye günlerdir düşünüyorum.Daha fazla sürdüremem, bunu sana söylemeliyim"

"Murat, bilmece gibi konuşma istersen. Ne söyleyeceksen söyle, dinliyorum"

Bir az durduktan sonra derin bir nefes aldı. Ve benim hayatımı mahvedecek bir cümle kurdu.

"Hayal ben ayrılmak istiyorum"

Şaka diye geçirdim içimden sadece şaka. Zaten şimdi kendisi de söyliycek şaka olduğunu.

Bir an kalbim durdu zannettim..

Hiç bir şey söylemedim, söyleyemedim. Durup bakıyordum öylece yüzüne.

"Bir şey söylemeyecek misin?"

Hayır, nolur şaka olsun ben bunu kaldıramam.

Ben konuşmayınca o konuşmaya başladı.

"Bak, hala konuşa bilecek durumdayken, burada bitirmemizin, bir birimizi özgür bırakmamızın daha iyi olucağını düşünüyorum. Birlikte geçirdiğimiz her an muhteşem anılar olarak kalıcak.Ayrılıyoruz ama seninle yaşadığım hiç bir şey için pişman değilim"

"Neden?" Diye bildim sadece.
Neden? Oysa söylemek istediğim o kadar çok şey vardı ki.

Insana en çok acı veren şey, söyledikleriyle söylemek istedikleri arasındaki uçurumdur..

"Çünkü ben başkasını seviyorum"

Ve kalbimin durmasına neden olan bir cümle daha..

"Hayal, bir anlık heyecanla seni sevdiğimi sandım, bir ara gerçekten seni sevdiğimi düşündüm ama olmuyor, sevemiyorum ben başkasını seviyorum"

Gözlerim dolmuştu, hayır, onun karşısında ağlamak istemiyorum. Onun beni zayıf hatırlamasını istemiyorum.

Hala hiç bir şey söylemeden duruyordum öyle.