Populair after Nerd 》J.J. #1 [✔]

Hoofdstuk 19

Langzaam open ik mijn ogen. Ik voel niet zoals normaal een zacht, warm matras. Maar drassige grond en kou. Ik zie niet mijn witte muur, maar een bakstenen met-graffiti-bespoten muur. Langzaam druk ik mezelf omhoog en voel ik een stekende pijn tussen mijn benen. "Shit" scheld ik. Dan realiseer ik me dat ik bij het gangsterstuk, waar ik voor mijn slaap aangerand ben door Van Duivenboden. Er gaat ook een steek door mijn hoofd. Na de klap weet ik niks meer. "Klotezooi." Ik voel onder mijn oksel mijn Samsung zitten. Snel haal ik met mijn modderige hand mijn telefoon onder mijn behabandje vandaan en unlock het apparaat. Ik ga naar de stiekeme recordapp en klik op 'stop recording.' Daarna ga ik naar de 'recorded files'. De opname duurt lang, twee uur en vijf minuten om precies te zijn. Ik klik op de 'play'-button en begin te luisteren. De eerste minuut spoel ik door, daar gebeurde nog niks.

"Slet, kom even mee" ik herken de stem van Kaj.

"Godver" hoor ik mezelf daarna schelden. Wat geruis en stappen volgen.

Naar een tijdje hoor ik mezelf weer roepen. "Godverdomme Rein!" Dat was toen ik Rein zag. "Aye, Denie" zegt hij stoned terug. Weer wat stappen volgen, ik werd toen van Kaj naar Rein toe geduwd. "Laat me los" sis ik zachtjes, bijna onhoorbaar voor de microfoon. Een harde 'pats' is hoorbaar, hij gaf me een klap. "Rein laat me los. Nu!" Zeg ik daarna op een dringende toon. "Je bent lekker" zegt hij vervolgens - het lijkt wel zijn antwoord. Een brok in mijn keel van woede komt omhoog. "En jij stoned. Laat me los" zeg ik nog weer harder dan wat ik hiervoor zei. Daarna hoor ik een zacht protest, waarschijnlijk voor het zoenen wat hij hierna deed. "Godver" mompel ik daarna nog. Naar een tijdje een klap en ritsgeluiden. Die ritsgeluiden worden vervolgd door alle vieze geluiden van Rein.

"Was het lekker mattie?" vraagt Kaj, als Rein blijkbaar klaar is.

"Zeker, moet je ook eens doen" antwoordt Rein. Gadverdamme.

"Mwah, in de club zijn er genoeg" zegt Kaj daarna. Vieze verkrachter.

"Dat is waar, zullen we gaan chillen in de club nu?" vraagt Rein.

"Wat doen we met deze slet?" vraagt Mees. "Lekker laten liggen, of meenemen?" vervolgd hij zijn vraag.

"Laten liggen" antwoordt Kaj en dan hoor ik voetstappen steeds verder van de microfoon af gaan.

De brok van woede, verdriet en angst zit nu op zijn top en ik barst uit in tranen. Daarna kijk ik op de klok van mijn telefoon; 20:06. Als ik opsta om naar huis te gaan voel ik een pijnlijke steek tussen mijn benen. Fijn, met fietsen. Hebben ze mijn fiets niet meegenomen? Ik strompel achter het muurtje vandaan en zie dan mijn fiets liggen, op dezelfde plek als eerst. Met veel pijn strompel ik naar mijn fiets. Op het zadel zitten gaat niet lukken. Ik gebruik mijn fiets gewoon als rollator. Met mijn armen kan ik steunen op het stuur, wat de pijn lichtelijk vermindert.

"Denise, wat ben jij laat!" roept mijn moeder als ik de tussendeur openruk. "Sorry, ik ben van mijn fiets gevallen" verontschuldig ik me. Een leugen, maar ik vind dit te moeilijk om te vertellen. "Is je fiets nog heel?" vraagt mijn vader die naast mijn moeder aan tafel zit te eten. "Jahoor", in van plaats te vragen of het gaat met mij vragen ze alleen naar de materiele schade. "Kom, ga zitten. We eten vandaag die pasta die jij zo lekker vindt" zegt mijn moeder die op een van de houten stoelen klopt. Met veel pijn ga ik zitten. Mijn moeder hevelt een schep pasta van de pan naar mijn bord over. Ik pak het bestek vast en draai een paar pastaslierten om mijn vork. Ik probeer van de smaak te genieten, maar kan dat op dit moment gewoon even niet

Na de afwasmachine in te hebben gepakt loop ik naar boven, met veel moeite. Ik plof op mijn bed neer en probeer een comfortabele positie aan te nemen. Dan barst ik in snikken uit. Mijn ouders zitten toch in hun isoleercel te werken, dus die zullen niks merken.