Populair after Nerd 》J.J. #1 [✔]

Hoofdstuk 27 - Shitty Sadness

[Zet liedje op die boven chapter staat, Grand Piano - Nicki Minaj, dit is een cover]

Ik open mijn dichtgeknepen ogen nadat ik een stem hoor. "Hij is dood!" hoor ik Vera zeggen. Ik zie Tim en Mees samen op de grond liggen, Rein rolt over de grond van de pijn, blijkbaar in zijn been. Achter me staan Vera en Nina. Met een geweer in hun handen. Maat toch loop ik naar het bewegingloze lichaam van Tim. Snel voel ik zijn polsslag, geleerd van een EHBO-cursus. Ik voel niks. Ik weet dat het geen zin heeft, maar omdat ik hopeloos ben voel ik nog één keer. Tot mijn verbazing voel ik nu wél. Tim leeft nog. "Hij leeft nog" herhaal ik nog een keer. "Bel 112!" roep ik snel terwijl ik mijn duim op Tim's hand houd. Vera grist Rein's gebarsten iPhone van de grond en klikt op wat op het scherm. "Hallo, Vera Zwijnenberg, Zwolle, bij HipsUp aan de Bankroetstraat. Oké dag!" zegt ze en hangt op, ze stopt de telefoon in haar zak. Ik blijf naast Tim zitten, snikkend. Dit klinkt als een cliché ChickLit, maar wat moet je anders doen. Vera zit bij mij, bij Tim. Rein laten we creperen, klinkt hard - is waar. Nina zit meer bij Mees, dode Mees. Ze huilt en houd zijn hand vast. Arme Nina, lucky us. Mees was voor mij alleen maar een last.

Ambulancemedewerkers komen naar ons toe. "Mogen we erbij?" vraagt er een. Ik laat met moeite zijn hand los en stap aan de kant. Roerloos kijk ik toe hoe Tim en Mees op een brancard worden gelegd. Ik ben in shock, en niet zo'n lichte ook. Gefocust op de brancard die wordt ingeladen. "Wilt u mee, mevrouw?" vraagt een hulpverlener. Ik knik en volg de middelbare vrouw naar de ambulance.

In een trance zit ik in de ambulance. Het gaat allemaal zo snel...

"Wilt u uitleggen hoe u dit ongeval heeft ervaren, en wat er is voorgevallen volgens u?". Ik zit in een klein kantoortje in het ziekenhuis voor overhoor door een politieagente. Ik mag zo weer naar de wachtkamer, ik mag ook baar huis, maar ik wil bij Tim blijven. Ik begin zuchtend aan mijn verklaring.

"Mevrouw, u kunt wachten in de wachtkamer, uw vriend wordt onderzocht" zegt dezelfde ambulancemedewerkster als net tegen als we aangekomen zijn bij het ziekenhuis en Tim en Mees naar binnen worden gebracht. Rein zit ook in de ambulance, alleen dan op een speciale stoel. Ik ga op een wachtkamerstoel zitten en kijk in een spiegel die tegenover me hangt. Mijn vele make-up is uitgelopen en mijn krullen pluizen helemaal en zitten in de klit, het kan me vrij weinig schelen. Het enige wat me kan schelen is Tim, Tim's leven. Vera en Nina zijn mee naar de politie, ik word morgen uitgehoord, ik mocht nee met Tim, Mees en Rein. Ik had niet mee gehoeven met Mees of Rein, die mogen van mij naar de hel. They almost killed my boyfriend. Ik doe mijn schoenen uit en ga op de stoeltjes liggen. Ik moet gewoon slapen, ookal kan ik dat niet. Ik houd mijn ogen gewoon niet meer open, ik ben op.

•••

Langzaam zie ik de hardslagmeter van Tim aflopen. Langzaam wordt de eerst stijgende en dalende steeds vlakker. Op een gegeven moment hoor ik een lange piep en zie een rechte streep. Er komen wat zusters binnen en een dokter. Tim. Is. Dood.

Geschrokken schiet ik op uit mijn slaap. Ik kijk om me heen en zie de verlicht gangen van het ziekenhuis. Beseffend dat ik hier ben omdat Tim hier ligt. Het is nu 04:46. Op een keer komt al het verdriet wat ik niet wou uiten eruit. Alle verdriet, angst en pijn.

Langzaam kijk ik op de klok, 7:32, ik heb ongeveer 3 uur ellendig zitten huilen en half geslapen. Ik wil nu naar de zuster, ik wil de conditie van Tim weten. Er loopt een zuster die Tim's kamerdeur opent. "Mag ik Tim's conditie weten?" vraag ik aan de bruinharige dertiger. "Zijn conditie is stabiel, hij is door de klap van zijn val buiten bewusten geraakt. Hij is nog niet wakker, maar waarschijnlijk overleeft hij het wel" legt ze uit. Slik, het is dus niet zeker dat hij overleeft. Meestal zijn ze ook nog wat moediger over de situatie dan-ie is. "Dus ik mag naar binnen?" vraag ik. "Ja, dat mag" antwoord ze en opent de deur. Ik loop voorzichtig naar binnen en schrik me rot als ik Tim zie. Zoveel slangetjes en alles. Het lijkt alsof hij gewoon slaapt... Ik neem plaats op een krukje bij zijn bed en kijk naar Tim. "Zijn zijn ouders geïnformeerd?" vraag ik aan de zuster. "Ja, die komen over een minuut of... 10" zegt ze en checkt allerlei dingetjes. Daarna gaat ze de kamer uit en sluit de deur. Ik schuif wat dichter bij Tim en begin met praten.