Populair after Nerd 》J.J. #1 [✔]

Hoofdstuk 48

Uitgeput open ik mijn kamerdeur. Samen met Martijn ben ik terug gelopen. Als de deur open is, haal ik de sleutel uit het slot en na ik binnenstap smijt ik de deur dicht. Moe plof ik op bed. Mijn mobiel haal ik uit mijn armaccessoire en klik hem aan. Zonder naar mijn meldingen te kijken ga ik naar Run Keeper. 5274 meter gelopen, 61 minuten lang waardoor ik 560 kcal heb verbrand. Prima prestatie!

Daarna kijk ik naar de tijd. Het is bijna twee uur, dus ik heb nog een uur de tijd. Eerst douchen; aankleden, er naartoe... Ik ga naar de muziekspeler. Ik zet mijn speciale douche-playlist aan.

▶ Change Your Life - Iggy Azalea ft. T.I.
▶ Where Are Ü Know - Skillrex, Diplo & Justin Bieber
▶ Revolver - David Guetta, Madonna ft. Lil Wayne
▶ Happy Little Pill - Troy Sivan
▶ Do What U Want - Lady Gaga ft. R. Kelly
▶ Worth It - Fifth Harmony ft. Kid Ink

Het is een korte lijst, maar mijn muzieksmaak verandert vaak. Ik heb ook nog wel tijd voor een masker, hoop ik. Alhoewel, een uur is wel erg kort. Ik besluit het masker over te slaan. Uit mijn toilrttas die op de wasbak staat haal ik mijn make-upremover, een chemisch, blauw gloedje. Het werkt fantastisch, je moet er wel maar dan tien euro voor over hebben, maar dan heb je ook wat. Ik pak een watje en doe een klein beetje op het wattenschijfje. Eerst wrijf ik mijn foundation eraf, dan mijn mascara.
•••

Denise POV
"Would you say your name?" Vraagt een dokter. Wat the hell zegt die gast? Ik hoor daarna een deur opengaan en een of ander hysterisch kind roepen; "Denise!" Wie is Denise? De dokter die tegen me praatte gaat nu met het hysterische schreeuwkind praten. "Hee, Denise. Wil je je naam zeggen?" vraagt het meisje. "Wie ben jij?" vraag ik met een vragend gezicht. Het gezicht van het meisje en betrekt. "Ik ben Romee, je beste vriendin!" Roept ze alsof haar leven er vanaf hangt. Zij is dus mijn beste vriendin. Wie ben ik? "Wie ben ik? Wat is er gebeurt?" roep ik nu ook vrij gestressed. De dokter maakt een gebaar dat ik rustig aan moet doen. Daarna fluistert hij ene Romee wat in haar oor. Ze knikt bevestigend. "Weet je je naam? Wil je die eens zeggen?" Vraagt ze ten eerste. Hopeloos haal ik mijn schouders op. Ik heb werkelijk geen idee. "Je naam is Denise, Denise van der Kot" legt ze uit. "Denise-van-der-Kot" herhaal ik haar. Daarom zei ze net dus; "Hee Denise." De blondine knikt bevestigend en gaat over op vraag twee. "Hie ben je hier gekomen?" vraagt ze. "Uhm... geen idee," er zitten wel ergens vage beelden in mijn hoofd van een flitsend discolicht. Misschien handig om om te melden. "Op een paar... discolichten na dan," zeg ik. Romee vertelt (volgensmij) de man wat ik zei en de man verteld vervolgens weer wat aan Romee. "Oké, ze gaan nu je testen en daarna mag je rusten. Ik moet gaan" Zegt Romee. Zwakjes knik ik.

Tim POV
"Verdomme!" Mijn hoofd bonkt als een gek. Het doet verdomd zeer. Ik zit op de bank, liggen meer eigenlijk. Ik zit wat te klooien op mijn mobiel. Misschien helpt frisse lucht? Ik ben al superlang binnen. Een klein stukje lopen zal toch wel kunnen? Een paar honderd meter? De sportschool wordt hem niet, maar rustig wandelen... Daar voel ik me sterk genoeg voor. Waarschijnlijk vindt mam dat alleen niet, shit. Ik kan wel eventjes weg zonder dat ze het weet, toch? Ik druk mijn mobiel uit en stop hem in mijn broekzak. Een grijze joggingbroek met een wit shirt, mijn ik-doe-niks outfit of ook wel mijn ik-heb-een-hangdag outfit. Geen gel in, maar ik kom toch waarschijnlijk niemand tegen met een beetje geluk. Ik sta op en laat de vlaag van misselijkheid, duizeligheid en andere rampzalige gevoelens door me heen gaan waar ik me op voorbereid had. Naar een seconde of twintig is de golf voorbij en loop ik rustig naar de gang. Ik trek mijn zwarte New-Balance schoenen aan. Daarna loop ik naar de voordeur, die ik voorzichtig open. Ik stap de drempel over en sluit de deur achter me. De verrassend warme lucht komt mijn neus binnen. Circa twintig graden. Heel rustig loop ik de afrit af en sla linksaf. Er is een groot grasveld, een soort parkje aan de overkant. Daarnaast staat een middelbare school. Waarom ik niet naar die ben gegaan en naar het Van Der Capellen? Deze school stond slechter aangeschreven en mijn moeder wou me persé naar een goede school sturen. Deels begrijpelijk natuurlijk. Ik kan wel het grasveld opgaan en dan even rustig op het bankje gaan zitten. Midden door het grasveld loopt een grindpaadje met een aantal bankjes erlangs. Er zitten een aantal mensen. Vroeger was mijn conditie veel beter. Dammit, ik haat dit. Het liefst wil ik dat ik dat Denise weer beter wordt, daarna ik en dat al die vieze wezens de cel in gaan. In Verweggistan, met zero comfort. Dan zal alles zo goed als perfect zijn.

Elke stap, kus, knuffel, alles vergt veel van mijn lichaam. Ik wil gewoon weer alles kunnen doen wat elke tiener kan. Niet alles moet moeite kosten. Ik geniet er niet minder van, daar niet van hoor.

Mijn hoofd begint al lichter te worden, soms zie ik een vlek voor mijn ogen. Ik moet nog een geschatte twintig meter tot het bankje, dat moèt ik wel redden.

De laatste stappen zijn het zwaarst, maar daar zit ik nu ook hoor. Rustig, kijkend naar het grasveld, autoweg en andere onzin als de vogels. Naast me zit een, laten we zeggen close stel. Het liefst had ik hier ook gewoon zo met Denise gezeten. Ze is dan niet zo'n iemand die zo klef is in het openbaar, ik ook niet. op school ofzo had ik altijd al een hekel aan van die stelletjes. Mijn kluisje zat tussen de bovenbouwers, die 's ochtends en 's middags hun verkering zonder taal gedag zeggen zeg maar. Denise kon er samen met Romee altijd zo'n vieze blik om trekken. Alhoewel, Romee keek al héél anders in jaar twee dan één.
Ik begin me weer slechter te voelen.
Time to go home. Hopelijk lukt het opstaan. Heel voorzichtig druk ik mezelf uit het bankje en blij staan. Vastgenageld aan de grond om de vlaag van misselijkheid, duizeligheid en andere rampzalige gevoelens te verdragen. Binnen een halve minuut hoort het over te zijn. Dit is een vreslijk gevoel. Ik wil zó graag dat het weggaat. Ik word dan wel platgegooid met medicijnen, maar fijn is het nog steeds niet. Ik moet mezelf niet teveel laten doen, en dat is vooral een probleem wat alles nog erger maakt. Moeilijk vind ik het om me erbij neer te leggen dat ik ziek ben en niet alles kan. Ik wil weer gaan sporten, naar school gaan... Heel confronterend is het om anderen die het wel te kunnen te zien.
Op mijn wenslijstje staat wel dat Denise wakker wordt, beter en terug naar Nederland komt. Dan is alles grotendeels weer goed. Verder moeten the dirty three zo snel als kan de bak in, zodat we daar geen last meer van hebben. Levenslang. Mijn mobiel gaat af. Romee staat er op het iemand-belt-je-scherm. Ik klik meteen op het groene telefoontje. Wat is er gebeurt? "Met Tim," zeg ik als ik opneem.
"Met Romee," ze klinkt behoorlijk van slag. Ze is toch niet...?
"Is er nieuws over Denise," zegt ze. "Goed en slecht," vervolgt ze. "Vertel op," beveel ik haar. "Denise is wakker," dat is supernieuws! "Maar ze heeft geheugenverlies. Ze wist niet meer wie ik was en wat mijn naam was en grote kans dat ze het van jou ook niet meer weet. Eigenlijk weet ik zeker van niet," verslagen kijk ik voor me uit. Ze kent me dus niet meer. Fijn. "Fuck..." mompel ik. "Het is waarschijnlijk tijdelijk," gaat ze verder. Opgelucht zucht ik. Tuurlijk is het klote dat ze het even kwijt is, maar het komt wel weer terug. Waarschijnlijk duurt het wel even. "Oké, en hoe is het nu met haar?" Vraag ik. "Ze doen tests nu, daarna gaat ze rusten. Lang denk ik," legt Romee uit. "Oké, nog geen Nederland de aankomende weken voor Denise?" Vraag ik. "Weet ik niet, maar ik moet het thuisfront ook nog bellen, en ik ga door mijn beltegoed. Ik stuur je wel een berichtje als er iets is en als er iets groots is geef ik een belletje. Bye," zegt Romee. "Doei," ik hang op. Ik loop weer voorzichtig door en doe dan eej ontdekking.

Kaj van der Voort. Tien meter voor me. Woede borrelt in me op. Door dat ranzige klotemannetje ligt Denuse nog steeds in Ibiza in een ziekenhuis en heeft ze geheugenverlies. Hij loopt met een sigaret op zijn lip rond en mobiel in zijn hand. Hij komt mijn kant op. Ergens ben ik wel bang voor hem. Toch neemt woede en adrenaline me over. Hij staat nu nog maar twee meter van me af. "Vieze klootzak, blijf godverdomme van m'n vriendin af," zeg ik tegen hem. Hij kijt op van zijn mobiel en zijn blij staat meteen op woede. Daarna haalt hij uit mrt zijn vuist, in mijn gezicht. Een flinke pijnstoot en daarna een harde klap, van de harde grond.

-
sorry voor de late update.
TIM HEEFT RIJLES OP ZIJN TWITTER (@timdejonge98) STAAT EEN SUPER CUTE FOTO AJSNDF.

Ik heb een nieuwe trailer voor dit boek, kijk even op YouTube (marloesvanalstede - Populair after Nerd Trailer). Hij staat ook bij de inleiding van het boek.

xM