Populair after Nerd 》J.J. #1 [✔]

Hoofdstuk 35

[Ik weet dat Kaj eigenlijk in Badhoevendorp woont, maar in fanfic kan alles. Hij woont gewoon in Zwolle hier :)]

"Denise, wat is het antwoord van som vijf?"

Ik schrik op van mijn dagdroom. Snel spoor ik met mijn ogen op mijn bladzijde.

Tot opdracht 3 staat op deze pagina.

"Ik zie het al Denise, je dagdroomt. Voor deze keer zie ik het door de vingers. Pak pagina 143 voor je en let op", snel sla ik de pagina om en lees de opdracht. Gelukkig snap ik wiskunde, dus het dagdromen was niet erg, gelukkig. Waarom ik dagdroomde? Straks moet ik naar Kaj. Verschrikkelijk, de hele dag hik ik er al tegenop. "Denise, chill" probeert Romee me gerust te stellen. Na dat ik in de pauze weg was gelopen had Romee me opgezocht en gesust. Het had me wel wat gerust gesteld, maar de stress gaat niet weg.

•••

De bel gaat. Nee eh. Zo ga ik naar Kaj. Normaal ben ik blij als de bel gaat, ik kan immers dan naar Tim en ben ik verlost van school. Maar nu wordt het alleen maar erger! Romee blijft wachten en ik moet altijd de Nokia die Romee ergens vond bij de hand houden, zodat ik altijd snel kan bellen en Romee een inval kan doen. Een heel anti-verkrachtingsplan zeg maar.

"Tada!" ik loop uit de dames-wc en show aan Romee mijn nieuwe look. Meer kleren en heel stoer. We hebben al uitgevogeld, alle exen van Kaj waren van die trutjes. Pastel, bloemetjes en barbieblond-geverfde lokken. Dit is heel wat anders. Dit is stoer en alles behalve schattig. Heel veel laagjes vooral, zou hij wat proberen ligt-ie - hopelijk - voordat hij alles uit heeft gekregen op de grond door karate-skills van Romee. Gewoon mijn ondergoed, een sport BH, een hemdje, een T-shirt, blouse met duizend-en-een knopen. Met een heel erg strakke broek (ik kreeg 'm haast niet aan), riem en laarsjes met hak. Kan ik lekker hard mee trappen, beschermen me tegen alle kwaad van Kaj. "We gaan Tim nog wel even bellen" zegt Romee. Ze tikt Tims contact aan en daarna op bellen.

"Tim" hij klinkt wat slaperig en chagrijnig.

"Hey" zeggen wij van onze kant wat vrolijker.

"Hoe gaat het?" vraagt hij.

"Shit, ik ga naar Kaj" antwoord ik. Je hoort meteen dat hij in de stress schiet. "Rustig, Romee wacht op me en ik kan bellen. Heel veel kleren heb ik aan ook. Niks kan gebeuren".

"M-", "Tim, er kan niks gebeuren, ik zorg voor je meisje, chill" zegt Romee en grinnikt wat bij het laatste.

"Dat hoop ik maar, maar ik vertrouw je" zegt Tim iets kalmer.

"Mooizo, ik ga hangen" deelt Romee mee.

"Doei, succes, ik denk aan jullie" zegt Tim nog wat bezorgd.

"Ga jij maar slapen, bye" zegt Romee nep-bezorgd waarna ik nog snel gedag zeg.

•••

"Je gaat gewoon in het parkje voor Kajs huis zitten achter de lebberboom. Dan zien ze niks" leg ik uit. We zijn nu bijna bij de straat van Kaj. De lebberboom is een boom waar Romee en ik toen we jong waren altijd zoenende stelletjes aantroffen. We dachten altijd dat ze elkaar opaten; vandaar dat mensen iemand 'lekker' vinden. Logisch toch? Maar wij als kinderen vonden het toch uiterst smerig - zoals elk kind. Onze Supersoakers en als er sneeuw lag met onze sneeuwballen droven we de stelletjes uit elkaar. Nu te bedenken dat we het een aantal jaar later zelf doen en helemaal niet vies vinden.

Ik fiets nu overigens zonder enig schoeisel. Het is onmogelijk om met hakken te lopen en überhaupt te fietsen. Ik stap af en pak mijn schoenen van mijn bagagedrager. "Meid, je kunt dit. Houd je telefoon aan en onderneem echt actie als het moet" zegt Romee. "Oké, promise " zeg ik en geef Romee een knuffel. Ik hink op mijn fiets waarop ik richting zijn adres fiets.