Populair after Nerd 》J.J. #1 [✔]

Hoofdstuk 44

"Tijd om te verhuizen!" Romees humeur is op het toppunt. Ze is blij dat we binnenkort naar huis gaan. Twee dagen naar onze terugkomst heeft ze ook een afspraakje met Gijs. Of ze is blij dat ze bij mij weg gaat, maar dat denk ik niet. Ze heeft haar koffer gepakt en haar overvolle handtas vast. Ik pak haar koffer (die even zwaar is als haar handtas) vast en loop naar buiten. Eerst de kamer uit, vervolgt door het hele Hilton.
We gaan met een taxi naar een lowbudget-hotel. Vandaag hebben we nog volop genoten van de luxe. Bubbelbad, luxe hapjes en drankjes. Ik heb niet als Romee aan de champagne gezeten, want stel dat het kind blijft - wat ik niet denk - wil ik geen een met een alcholafwijking. Hoe dat vanavond gaat bij de Pasha weet ik ook niet, met al dat alchol.

Waarom Romee überhaupt gaat verhuizen de laatste dag? De laatste avond en de ochtend daarna wordt er gefilmd. Romee mag uiteraard niet betrapt worden op mijn kamer.
"We zijn er," ik pak snel mijn portemonnee en betaal voor de rit. Romee haar koffer wordt uit de kattebak gehaald. Vriendelijk bedanken we de man en ik observeer het appartementencomplex. Het ziet er armoedig en basic uit, maar niet ongezellig. Ik vind het meeste nu armoedig, na in het Hilton hebben gezeten natuurlijk. Onder het complex zit een ouderwetse kledingstomerij, maar die is dicht. Er zit een soort van tralies voor. "Waar the fuck moet je naar binnen?" vraagt Romee. Piekerend over het feit dat ze niet meer in de luxe zit. "Daar, daar staat een bordje" ik wijs naar een uithangbord waar een pijl op staat. Met Romees koffer achter me aan geslepen loop ik het gebouw naar binnen. De receptie is klein, en haalt het ook niet bij Hilton. Maar er is ook een prijsverschil. Wat wel handig is, er is altijd iemand bij de balie en het is een hotel speciaal voor jongeren. Geluidsoverlast is waarschijnlijk wel een probleem. Maar daar bestaan oordoppen voor. Je kon ook uit klasses kiezen. Eerste, tweede en derde klas. Eerste klas betekent aan de mooie kant van het conplex, perfect geïsoleerd en de beste bedden en nieuwe meubels komen daar bij. De prijs is ook flink hoger dan die van de andere kamers; 80 euro per nacht. Niet extreem hoog, maar hier is luxe niet zo luxe als je zou denken.
Tweede klas is gemiddeld. De ligging is normaal, niet aan de kustkant maar ook niet aan die van een vuilnisbelt bij wijze van spreken. Het zijn gewone bedden met niet de afdankertjes qua meubels, maar ook niet het nieuwste. Dat gaat naar de eerste klas. Het is ook prima te betalen; 40 euro per nacht voor een vierpersoonskaner.
De derde klas is meer een zwerveropvang. Er stond geen duidelijke beschrijving van op de site, maar waarschijnlijk staan als meubels hier de afdankertjes van de andere klasses, is de ligging beroert en is er een isolatie van niets. Oordoppen mee dus. Maar ook al klinkt dit alles als een grote bult ellende; de prijs is een lichtpuntje. Voor 20 euro ben je klaar.

Maar aangezien Romee amper geld meer heeft (vlucht, shoppen...) overblijft ze in de zwerveropvang. Ze is altijd al een luxepaardje geweest. Ze zou het liefst iemand als een blogger zijn geweest. Shoppen, opmaken, stylen en vervolgens alles filmen. Veel geld verdienen en beroemd zijn. Maar de waarheid is hard; ze komt uit een gewoon gezin zonder luxe. Romee is niet ontevreden met haar leven heb ik het idee hoor; ze vermaakt zich altijd prima. Hilton vond ze fantastisch, en haar motto is ook: 'kwaliteit beter dan kwantiteit.' Daar geniet ze van maar nu kan ze de knop zo omzetten naar een 'gewone' omgeving. "Hello!" De baliemedewerker groet ons vriendelijk. Als beter dan die stugge lui in het marmeren paleisje Hilton. "Hello! I have a reservation" zegt Romee. "Wich name?" Vraagt de vrouw achter de balie. "Van der Ploeg" de verengelste versie van haar achternaam klinkt erg komisch. De 'oe' is ook een erg moeilijke letter voor buitenlanders. "I can't find it..." mompelt de vrouw gefocust op het scherm van de ouderwetse computer. "Do you want me to spell it?" vraagt Romee die dit soort situaties waarschijnlijk is gewend. "V-a-n d-e-r K-o-t" zegt Romee. "Here it is! Van der Kot... Thirth class. One day, room 17" we krijgen een sleutel overhandigd. We bedanken de vrouw vriendelijk en beginnen aan ons sportieve avontuur trappen-met-bagage.

•••
"Denise, berijd je voor op je eerste keer uitgaan!"

Geïrriteerd zucht ik. Ik heb totaal geen zin in de Pasha. Ik moet waarschijnlijk weer kleffen met Kaj. Wel leuk dat ik de jongens weer zie. Romee blijft buiten wachten; ze mag niet naar binnen. Ze is te jong. Voor de Pasha moet je achttien zijn. Teen Make-Over heeft een deal, TMO maakt reclame, wij mogen naar binnen. Ik heb al wat verhalen gehoord van de drugs die gehandeld wordt, verkrachtingen en grote hoeveelheden alcohol.