Şairin, "demiri bir hecenin sıcağında eriyor iken gördüm!" mısrasını pek severim.
Çünkü sözün yakan, kavuran, hatta eriten ve de buharlaştıran tesiri karşısındaki acziyeti tanıyorum.
Söz, bazen bir kılıç kadar keskin, bazen de bir yatak kadar yumuşak.
