Sabah annemin sesiyle uyandım.
"Deniz!!! Deniz kalk artık.Bugün sizi yeni okulunuza yazdırmaya gideceğiz.Önce Toprak'ı yazdıracağız.Sonra da senin okuluna gideceğiz.Dua et de bari burada iyi arkadaşların olsun."
"Ben arkadaş falan istemiyorum anne."
"Tamam kızım isteme.Sonra da evde kal."
Ne alaka şimdi.Yani arkadaştan evlenmeye bir anda nasıl geldik anlayamıyorum.
Kahvaltımızı yaptık ve odalara dağıldık.Üzerime koyu yeşil kazağımı ve yine siyah pantolonumu giydim.Siyah pantolon benim vazgeçilmezimdir.Tam çıkacakken annem pat diye odama daldı.
"Kızım kapıyı çalmadım ama acelemiz var.Biraz çabuk ol.Şunu da al.Biraz farklı ol bugünde.Hadi anneciğini kırma.Al..."
Korku dolu gözlerle annemin elinde tuttuğu şeye bakıyordum.
"Anne! Ben o boyayı elime sürmem! "
"Bir kere onun adı boya değil "oje". Bu sefer itiraz istemiyorum.Bir kere olsun dediğimi yap ve bunu sür. Hadi çabuk ol.Zaten rengi siyah."
Yapmak istemediğim birşeye zorlanmak gibisi yoktur.Annemin zoruyla bir kereliğine sürmeye karar verdim.Annemin de dediği gibi zaten siyah diye düşündüm.
Zorlu uğraşlardan sonra sonunda evden çıkabilmiştik.Evden çıktığım an kafamı yukarı kaldırdım.Bunu neden yaptığımı bilmiyorum.Ama yapmamam gerekiyordu.Sonra dün gece olanlar aklıma geldi.Ama kafamdan hemen atmaya çalıştım.Saçmaladığımı biliyordum.Onun burada olması imkansızdı.
Arabaya bindik.Önce Toprak'ın okuluna gittik.Annemler Müdür olduğuna emin olduğum siyah takım elbiseli bir adamla konuşurken ben yine kulaklığımı takmış etrafa boş boş bakıyordum.Babam Müdürle el sıkıştıktan sonra aşağı indik ve arabaya bindik.Toprak heyecanlı gözüküyordu.Okulun açılmasına bir ay kadar var.Yani yeni hayatıma daha bir ay var.Bu bir ayın çok çabuk geçeceğine o kadar eminim ki.
"Sıra senin okulunda Deniz Hanım."
"Eminim harikadır."
Dalga geçerek söylediğim bu cümleyi duyunca annem dikiz aynasından bana ters ters baktı.Ve ben yine kulaklığımı taktım.Kısa bir yol gittikten sonra okulum olduğunu düşündüğüm binanın önündeydik.Arabadan indik.Annem danışmana birşeyler sordu ve asansöre bindik.Müdür 3.katta olmalıydı.Asansör 3.katta durdu.Bizi bu sefer de mavi takım elbiseli bir adam karşıladı.Babamla o adam konuşurken annem yandan benim kolumu dürttü.Kulaklığı çıkar demek istiyordu kesin.Kulaklığımı istemeyerek de olsa çıkardım.
"Sanırım yeni öğrencimiz sensin."
"Evet benim."
"Kendini tanıtabilir misin?"
"Adım Deniz.Deniz İnci.21 yaşındayım.Hukuk okuyorum."
"Evet.Sanırım bu kadar.Merhaba Deniz.Ben de Okul Müdürünüz Akif Kara.Seni en güzel sınıfımıza yazdıracağız.Babanla konuştuk."
"Torpile gerek yok."
"Haha.Ne torpili kızım.Müdür Bey sendeki ışığı gördü.O yüzden seni en güzel sınıfa yazdırmak istiyor."
Ben de inandım.Torpili hiç sevmem.Çünkü daha sonra insanlar bununla dalga geçiyor.
Tabi sen torpillisin.Torpilli kız.Senin torpilin var.
Asla bu kelimeyi duymak istemiyorum.
"Tamam o zaman biz işlemlere geçelim."
Yirmi dakika kadar bekledik sonra ayaklandılar.Sanırım sonunda gidiyoruz diyordum ki Müdür bana döndü.
"Deniz kızım,bundan sonra A sınıfındasın.İnşallah senin için güzel bir eğitim dönemi olur.Bir ay sonra görüşürüz."
Bu üniversite bir garip.Herhalde alfabeye göre sınıflar var.Neyse tabikide umrumda değil.Aşağı indik ve arabaya bindik.Eve döndüğümüzde yorgunluktan hemen yatağıma uzandım.Perdem hala yoktu.O an hemen ayağa kalktım ve ev sahibinin evde bıraktığı dolabı açtım.Annem herzaman yaptığı gibi çarşafları ve yorganları benim odama koymuştu.Dolaptan da yararlanmıştı.Hemen bir çarşafı aldım.Yatağımın üzerine atıp odamdan bir hışımla çıktım.
"Babaa.Bant var mı?"
"Televizyonun yanındaki dolabın üstünde."
Dolabın üstündeki bantı aldım ve odama geri döndüm.Birkaç parça bandı makas olmadığı için elimle kopardım.Odamda olan ve yine ev sahibinin bıraktığı sandalyeyi penceremin önüne çektim.Çarşafı ve bantları elime aldım.Çarşafı pencerenin üzerindeki duvara bantladım.Evet.Artık ev yapımı bir perdem var.Ve o lanet pencereden artık görünmeyeceğim.Yemek yememeye karar verdim.Şimdi rahatça uyuyabilirim.Pijamalarımı giyip yatağıma yattım.Ama uyku tutmuyordu.Neredeyse havasızlıktan boğulacaktım.Sonra pencereyi açmaya karar verdim.Perdem kapalı duracaktı.Ama penceremi açacaktım.Ayağa kalktım.Biraz tereddütle penceremin yanına gittim.Perdeyi aralayıp karşıya baktım.Aptallık ediyordum.Bu çok saçmaydı.Pencereyi açtım ve yatağıma döndüm.5-10 dakika geçmişti ki yine o sesi duydum.Duymamla ayağa fırlamam bir oldu.
"Tık..Tık.."
"K-kimsin sen? Ne istiyorsun benden? Git başımdan.Git!"
"Tık..Tık..Tık.."
Korkuyla odamdan çıktım.Annem ve babam televizyon izliyorlardı.
"Noldu kızım,birşey mi var?"
"Yoo.Uykum kaçtı da,televizyon izleyecektim."
"Gel.Biz de film izleyecektik.Sen seç."
"Şey,baba.Benim penceremde bir sorun var galiba.Kapatamadım da sen kapatır mısın?"
"Tamam bakayım."
O an içim rahatladı.Annemin yanına oturdum ve gece boyunca bir film izledik.Bilerek komedi seçtim çünkü şuan korku filmini kaldıramazdım.Kalpten giderdim herhalde.Koltukta uyuyakaldığımı,annemin beni uyandırdığını ve yatağıma gitmemi söylediğini hatırlıyorum.Zihnimde o ses sürekli yankılandı.Onun olmamasını diliyordum.Sadece o olmasın istiyordum.Onu görürsem galiba, yaşayamazdım...
Selamm.Bu bölümde burada bitti.Peki Deniz'in sürekli "o" diye bahsettiği kişi sizce kim???
