Chapter nineteen
Love, hush don't cry... I will fight for even if I want to rest...
Nagising lang ako sa tapik ni kuya. "Hey...baby wake up. Nananaginip ka."
Naramdaman kung may lumalandas na luha sa pisngi ko. Hindi ko maintindihan bakit ang bigat ng nararamdaman ko.
Nanaginip ako na nasa ospital ako. Kasama si Henry sa isang kwarto nakaratay sya sa kama ang daming tubo na nakakabit.
"Wag mo na akong hanapin mahal ko..." I echoed in my mind.
"It's was just a nightmare baby. Don't cry c'mon susunduin pa natin si Amazona."
Parang totoo...hindi maaari panaginip lamang yun.
Nakarating na kami sa airport. Agad na kaming nagmadaling pumasok sa airport para salubungin si Ate Zia.
Nang makita na namin sya ay nag wagayway ako sa ere. Buti na lang malinaw mata nya at nakita kami.
"Ate! I miss you!" Sabay yakap ko sakanya.
"I miss you too baby girl." Yakap nya din sa akin saka nya ako hinalikan sa pisngi.
Napalingon naman si Ate kay Kuya. Kuya naman medyo umaatras. Medyo natawa ako sa inasta nya.
"Oh? Ziggy hindi mo ba ako I wewelcome?" Ngising sabi ni Ate.
"When did you drop 'kuya' huh?"
"Kidding." Sabay irap nya.
Kinuha nya na ang ibang gamit ni Ate. Nauna na syang bumalik sa kotse.
"How are you baby?" Tanong ni Ate sa kalagitnaan ng paglalakad namin papunta kung nasaan nakapark ang kotse ni Kuya.
"I'm not fine!"
"You can't lie to me, Zari." Iling nyang sabi.
Kabisado talaga ako ni Ate. Walang duda.
Pinag kibit balikat ko na lang. Hindi parin mawala sa isipan ko ang na panaginipan ko kanina hindi ako mapakali kaya tatawagan ko sya. Gusto ko syang makausap.
Can't be reached! What the!?
"Oh? Bakit hindi ka mapakali sa kinauupuan mo?" Napalingon ako kay Ate. Napabaling din si kuya sa akin habang nagmamaneho.
"Kuya tumingin ka sa daan! Wag mo ako pansinin."
Tinaasan nya ako ng kilay. "What's bothering you?"
Hindi ko na sya sinagot. Ten times ko na sya tinatawagan pero hindi pa rin sya sumasagot. I'm worried to him. I don't know what's happening to him right now. Fuc!
Hindi na ako mapakali gusto ko syang makita. Pero saan ko naman sya unang hahanapin?
"Are you okay?" Bakas na sa kanila ang pag aalala.
I just simply nodded to them. I don't want to talk. I just want to able be to think mentally. Hindi ko na namalayan ay naka idlip ako sa malalim na pag iisip.
"Hey baby wake up. We're home." Kuya woke me up.
"Hmm."
