Todoroki'nin Ağzından
Todoroki:" lütfen artık ağlama, Bakugou"
Bu cümleyi Bakugou'ya söyleyeceğim hiç bir zaman aklımın ucundan bile geçmezdi. Ama karşımda gördüğüm görüntü; kızarmış gözler, kanayan yumruklar, durmadan akan gözyaşları.. duvarın yanına oturup kendini mahfeden kişi, bu gördüğüm Bakugou muydu? Evet, ama eksik bir Bakugou'ydu.
Bakugou:" onu r-riske atmak tamamen benim suçumdu, hepsi benim yüzümden"
Bakugou her gün, heryerde onu aramıştı ama bulamamıştı. Neredeyse hiç uyumayıp kendine işkence etmişti günlerce. Kahramanlar mı diyim? Hiçbiri bir b*ka yaramıyorlar.. Ama size gerçek bir kahraman ismi verebilirim. Kendine verdiği ismiyle takdim ediyim, Dabi. Abim Touya Todoroki.
Todoroki:" Herkes onu arıyor, Bakugou bir düşün. Kahramanları at bir kenara, abimler bile onu arıyor"
Kısık gözleriyle yere bakıyordu, boynunu serbest bırakarak. Ellerimi ıslak yanaklarına koyup yüzünü kendime çevirdim.
Todoroki:" uyuman gerekiyor"
Bakugou:" hayır.. ben çıkıyorum"
Todoroki:" olmaz. Bakugou bu halinle yardım edemezsin, yakında abim yerlerini bulacak ve bulduğu zaman onlarla gidip Midoriya'yı alacağız. Güçlü olmalısın, lütfen biraz uyu"
Bakugou:" anlamıyor musun gözlerimi kapatamıyorum, neler gördüğümü biliyorsun. O gün bize anlattıkları, kim bilir şu an ne halde"
Todoroki:" biliyorum a-ama.."
Mitsuki:" Shoto biraz gelir misin"
Annem bir süredir kapıda duruyordu ve ona yardım etmeye çalışırken kendimi artık tutamadığımı gördüğü için dışarıya çağırmıştı beni. Sakince odadan çıktım ve kapıyı kapattım. Anında sırtımı duvara yasladım ve sesimin çıkmaması için ellerimi ağzıma kapattım. Gözlerimi sıkıca kapatmama rağmen akmanın yolunu bulan yaşlar akarken kendimi yavaşça yere bıraktım.
Mitsuki:" Shoto kendini tutma.. böyle yaşayamazsın"
Dişlerimi sıkıp hıçkırıklarımı tutarak kısık bir sesle konuştum.
Todoroki:" eğer bende kendimi bırakırsam, Bakugou tamamen yıkılır.. o-ona destek olmam gerekiyor"
Mitsuki:" peki sen ne olacaksın.."
Yanıma çöküp tekrardan ağzıma kapattığım elimi çekti ve ellerini yüzüme koydu.
Mitsuki:" üçünüz de benim oğlumsunuz, tabiki bende Izuku için endişeleniyorum. Shoto attık kendini tutma, bırak sizi ben idare edeyim"
Derin nefesler alırken sessizce ağlamaya başladım.
Mitsuki:" rahatla"
Yavaşça şiddetlenen hıçkırıklarım arasında bana sarılıp saçlarımı okşuyordu. Tamamen bıraktım kendimi.
Mitsuki:" aferin.... iyi olacaksın"
2 gün sonra:
Midoriya'nın Ağzından
Sahte B.:" beni iyice şaşırtmaya başladın, ne oldu, yoksa Midoriya öldü mü"
Midoriya:" Evet Midoriya öldü, ve en yakın zamanda ruhu gelip seni çarpacak"
Sahte B.:" daha önce hiç çarpılmamıştım"
Sandalyeye bağlı olmayan ayaklarımla önümde duran bedeni tüm gücümle ittim ve duvara sertçe çarpmasını izledim.
