So Long, My Majesty

chapter 2

I woke up earlier than expected. It's still 4 a.m. yet I feel so alive. Pagod na pagod ako kagabi kaya nakakapagtakang gising na gising ang diwa ko ngayon.

I rushed out from my room right after I stood up from bed. There I saw my cousin preparing breakfast. Ang aga pa eh.

"Wag mo sabihing yung hinahanda mong pagkain ko, ganito mo kaaga niluluto kuya."

"Gising ka na pala Majesty. Maupo ka muna bago ka dumaldal dyan." Napairap lang ako pero sinunod naman siya. Hindi karaniwang breakfast ang niluluto ni kuya tulad ng itlog at bread, in fact mala buffet.

Steak, pasta, chicken soup, vegetable salad and rice were on top of our breakfast table. If mga 8 pa sana akong nagising ay hindi na ako makakakain ng maayos but since I woke up early, I have lots of time to savour the foods.

"Iba talaga 'pag bagong luto. Bakit kasi ang aga mong gumising kuya at magprepare ng breakfast? Di na tuloy mainit yung kinakain ko tuwing umaga." Pagrereklamo  ko kuno... but half meant.

"And now you're blaming me. If you would've just wake up early like today, you will be able to eat foods na mainit."

"You know how busy I am."

"Whatever. Busy kamo pero may time uminom. Kumain ka na nga lang diyan. Don't worry, I won't tell mom about last night..." Nanlaki ang mata kong napalingon sa kanya.

Umakto siyang zinizip ang bibig. Kaya't nagpatuloy nalang ako sa pagkain. Kampante akong mananahimik si kuya, ganyan siya eh. Kahit nasa tamang edad na ako para sa ganyan, he wouldn't let me pa din. No idea kung bakit.

 Nang matapos ay nagtungo ako pabalik sa kwarto. Si kuya na ang naghugas, sinabi ko kasi sa kanya na marami pa akong gagawin kaya't wala siyang nagawa. I was searching for my phone when I noticed a blinking light from behind. I walk towards it and to my surprised it was my phone.

But how did it got here?

I picked it up and wipe it with a cloth. Masyado kasing naalikabukan sa likod ng drawer. Nonthinking, I opened it but nothing happened. I tried opening it again pero hindi parin.

Seconds passed before I realized, it was dead batt since last night and I forgot charging it before sleeping. Kumuha ako ng charger. Isasaksak ko na sana ito sa outlet ng bigla itong mag-on at dahil sa gulat ay nabitawan ko ito.

"Oh shit."

Somehow, it felt strange and... weird. Hindi ko alam pero parang may nakatingin, parang may matang nakasunod sa mga galaw ko.

"O my God." Napasigaw ako sa gulat at napaupo sa sulok ng kwarto. I couldn't move until the man waved his hands. Napaatras ako at napahakbang  siya. Paatras ako ng paatras hanggang sa wala na akong maatrasan.

"Kuyaaaaaaa!" Due to adrenaline and fear, I ran like there's no tomorrow. Tumakbo ako palabas ng kwarto at walang pasabing pumasok sa kwarto ni kuya.

"Oh anong sinisigaw mo? Baka magising ang mga kapit bahay."

"Kuya, oh gosh kuya, kuya m-may m-m-may multo. Kuya, goodness he's here palapit siya kuyaaa!" I whimpered like a kid. Napayakap ako kay kuya pero pilit niyang inilalayo ang katawan niya sa akin kaya mas lalo akong sumiksik.

"Holy Child! Majesty labas. For God sake, you're already old yet you're acting like a total kiddo? What the hell? Tabi tabi."

"Kuya naman eh di kasi ako nagbibiro."

"Tayo. Hindi din ako nagbibiro. Ihahatid kita sa kwarto mo nang makita ko yang kalokohan mo sa multo." Tumango ako sa sinabi ni kuya but part of me doesn't want to leave by his side.