SAÇMA

"SENİ SEVİYORUM"

Arkadaşlar bu benim ilk hikayem. Tanıtım yapmak istemedim çünkü hikayeyi okurken zaten hemen anlayacaksınız. Yorum ve votelerinizi bekliyorum. Teşekkür ederim.

********************************

İşler zorken daha da zorlaştırıyordu bu tavrıyla. Gören de olan ona oldu sanacaktı. Oysaki bu durumdan tek zarar gören bendim!..

Başımda dönüp durması saçmaydı, ilgileniyormuş gibi yapması daha da saçmaydı. Tamam, sevgilim(!) olabilirdi ama bu ona herşeyime karışma hakkını vermiyordu. Artık dayanamayıp:

"Yeter! Başımı döndürüyorsun" dedim.

Ayakta dönüp dururken birden bana bakmasını ve o iğrenç kahkahasından atmasını izledim.

"Başını döndürdüğümü biliyorum bebeğim" dedi.

Hadi ama başka bir zaman esprilerini dinleyebilirdim ama şimdi gerçekten olmazdı. Babamın durumu aklıma geldikçe zaten üzülüyordum. Onun başımda dönüp durmasına dayanamazdım ve acıkmıştım resmen midem zil çalıyordu.

İlk banyoya gidip elimi yüzümü yıkadım sonra mutfağa gittim ve iki sandviç hazırladım. Sandviçleri ve kolayı tepsiye koydum ve salona geçtim. Tabiki de ikisini de kendime hazırlamıştım. Bir sehpa çıkardım ve tepsiyi onun üzerine koydum. Kendim de koltuğa bir güzel yayıldım.

Sandviçleri yemek için elimi tabağa attım. Elime soğuk bir ten geldi. İlk fare falan sansam da sonradan jetonum düştü.

"Ateeeeş! O benim sandvicim çabuk bana geri ver" diyerek peşinden koşturdum ama nafile. Benim odama kaçtı ve kapıyı kilitledi şeey aslında bizim odamız ama ben onu kovuyorum ve yayılarak güzel bir uyku çekiyorum.

Evet, Ateş benim 16 yaşımdan beri olan ilk ve tek erkek arkadaşım. Ona aşık değilim sadece bana aşık olduğu için onunla birlikteyim. 10 senedir beni tanıdığı ve her zaman bana sadık kaldığı için, hayatında benden başka biri olmadığı ve bana gerçekten aşık olduğu için.

Bugüne kadar hiç birine aşık olmadım. Çünkü 18 yaşıma kadar annemin gözlerini görmedim. Onunki gibi mavi bir göz görmedim yani. Ateş'in gözleri de mavi mesela, ama ona aşık olamıyorum.
Defalarca denedim ama olamıyorum. Böyle dediğime bakmayın birine aşık olmadığım sürece onu bırakıp gitmek şu hayatta yapacağım son şey olur.

Şunu da söyleyeyim. 2 senedir Ateş'le çıkıyorum ama bugüne kadar beni hiç öpmedi, sarılmadı ve elimi tutmadı. Bunları yapmak istesede ben izin vermezdim ama yinede hiç şikayetçi olmadı ve beni hiç bırakmadı. Çok garip değil mi? Açıkçası ben birine aşık olsam onu öpmek ona dokunmak isterdim. Onu gerçekten anlamıyorum. Neyse.

Düşüncelerimden sıyrılıp midemin sesini dinledim. En iyisi kalan sandvici yemek olacaktı. Bokumu ye Ateş. Sandviçi bitirdikten sonra mutfaktaki işi de bitirip yukarıya hazırlanmaya çıktım.

Kapıyı açmıştım ki içeride çıplak biri olduğunu farkettim. Ufak bir çığlık atarak kapıyı kapattım.

"Kaç defa söyledim sana bir daha benim odamda çıplak dolaşma" dedim. Sinirlenmiştim.

"Bu oda sadece senin odan değil hayatım. Yakında evleneceğiz. Ayrıca üzerimde iç çamaşırlarım vardı" dedi.

"Acelem var ve seninle evlenmeyeceğim Ateş. Boşuna hayaller kuruyorsun. Sana aşık değilim ve eğer birine aşık olursam senden ayrılıp onunla çıkacağım ve sonra da evleneceğim" dedim.

"Bu kadar açık sözlü olma. Sana aşık olduğumu biliyorsun" dedi. Biran da yumuşamıştım. Bazen küçük bir çocuk gibi oluyordu ve ben de onun annesi gibi. Alttan alarak:

"Moralim bozuk üzgünüm. Babamın hasta olmasına bir türlü alışamıyorum, o çok güçlü ve çok..."

Devamını getiremiyordum gözlerim yanıyordu ve Ateş'in önünde ağlamak istemiyordum. Hayır! Sakın ağlama. Gözlerim bulanıktı. Bulanık bir şekilde kapının açıldığını ve içeriden kırmızı tişörtlü bir Ateş çıktığını gördüm. Sanırım bide şunları duydum:

"Seni seviyorum, Şafak. Şaşıracaksın ama seni.. seni öpmek istiyorum."

************
Sizce Ateş bu zamana kadar neden Şafak'ı hiç öpmedi?