Wiem, kim jesteś | Trylogia Kreatywności Tom I | NINJAGO ❁

III.

POV Lloyda

Em.. więc.. minął już tydzień.. 

Tydzień odkąd rozpoczął się rok szkolny.

Tydzień odkąd Chen ostatni raz przyczepił się do mnie i moich przyjaciół. 

Tydzień odkąd.. ktoś.. kto nie należał do Tajnej Siły Ninja..  wstawił się za mną. 

Spojrzałem na ławkę pod oknem, gdzie samotnie siedziała ta nowa dziewczyna.

Nauczyciele zdążyli już ją polubić.. W końcu jak nie lubić uczennicy, która jest cicha, spokojna i nie sprawia żadnych problemów? 

Dość rzadko się odzywała, jakby trzymając język za zębami, ale widziałem już, że kiedy trzeba ma gadane..

Na korytarzu najczęściej widziałem ją, gdy słuchała muzyki, a z jej słuchawek dało się słyszeć muzykę techno lub pop. Chociaż nie zawsze rozumiałem poszczególne słowa z piosenek..

Ale czasem, nawet nie mając założonych słuchawek wyglądała jakby słyszała tę muzykę.. Czasami było to nieznaczne kiwanie głową lub stukanie stopą, a czasem jej usta poruszały się bezgłośnie śpiewając tekst. 

Z tego co zauważyłem, lubiła zajęcia artystyczne.

Muzyka, sztuka, plastyka, kółko aktorskie i artystyczne. Wtedy była w swoim żywiole. 

Sprawa wyglądała zgoła inaczej jeśli chodzi o historię i geografię.

Ciągle mieszała daty, a na Ninjago mapę patrzyła w ten sposób jakby próbowała uczyć się czarnej magii, bez znajomości języka.

U mnie to wyglądało w inny sposób. Jako ninja znam bardzo dobrze Ninjago.. jednak..

Spojrzałem na tablice. 

Jak ktoś może rozumieć co znaczą te małe kropeczki na pięciu liniach?

Ale ta dziewczyna wydawała się to rozumieć.

No i może jeszcze ojciec Cole'a który jest muzykiem.

I Cole.

I pewnie muzycy też wiedzieli co te kropeczki znaczą.

Ale ja?

Nie.

Znów spojrzałem na dziewczynę. Uśmiechała się pod nosem, a ołówek w jej rękach sprawnie pisał te małe, nieszczęsne kropeczki. 

Moja kartka z zadaniem była pusta. Nie wiedziałem co zrobić.. ani jak to zrobić, a nauczycielka i tak nie odpowiedziałaby mi na moje pytanie. 

Tak było za każdym razem.. Czemu nawet nauczyciele się mnie boją? 

Uznałem, że i tak nie ma sensu wgapiać się w tą nieszczęsną kartkę, więc znów przeniosłem swój wzrok na tą dziewczynę.

Dalej nie wiem jak ma na imię.

Dziewczyna spojrzała na mnie i uśmiechnęła się delikatnie.