7| Bu Gün Eve Gelme

216 18 12
                                    


Hala bu kitabı okuyan var mı ya kfnfkdndkdn

O kadar güzel olduğunu düşünmüyorum yani ama siz sevdiyseniz ne mutlu.

Neyse çok uzattım başliyim artık.

...


Dersin boş olduğunu öğrenince kulaklığımı takıp rastgele bir şarkı açtım. Sonra da sınıfta olan bitenleri izledim.

Sınıfta uzun eşek oynayanlara gülerken, Elvan ağlayarak sınıfa girdi.

"Ne oldu?"

Dedim endişeli sesimle.

"Ö-öptü onu"

Hemen sıkıca sarıldım ona. O kadar sıktım ki belki de canı acıyordu. Saçını okşadım biraz. Kafasını omzuma yasladım. Platonik aşkın içine tüküreyim. Hep acı veriyordu.

"Ağlama kuzum, bende ağlayacağım bak"

Ağzından bir hıçkırık çıktığında sınıftaki bir kaç kişi bize dönmüştü. Kulağına yaklaşıp fısıldadım.

"Bize bakıyorlar, anlayacaklar"

Bir kaç kişi arasında fısıldaşmaya başlamıştı. Lanet olsun anlayacaklardı. Elvan kimsenin bilmesini istemiyordu. Ne yapacaktım?

Mustafa bize doğru geliyordu ve kaş göz yapıyordu. Gözlerimle gitmesini söylüyordum ama dinlemiyordu beni. Elvan'ı seviyordu, nasıl gidebilirdi ki?

"Elvan.."

Elvan kafasını kaldırıp ona baktığında gözleri ağlamaktan kızarmıştı.

"Neyin var?"

Diye fısıldadı, duyulmasını istemiyordu. Yere çömelip bizimle aynı boya geldi. (Kızlar sırada oturuyorlar, Mustafa ayaktaydı, çömelince aynı boya geldi)

"B-babamla annem k-kavga ettiler, sanırım b-boşanacaklar"

Mustafa elini Elvan'ın sırtına koydu ve okşadı.

"Yapabileceğim bir şey var mı?"

Elvan elini Mustafa'nın omzuna koydu ve zoraki gülümsedi.

"Orada kalır mısın? Beni görmelerini istemiyorum"

Mustafa ona gülerek baktı.

"Tabii"

Benle Elvan biraz kaydığımızda, Mustafa da sırada boş kalqn o ufacık yere oturmaya çalıştı.

O sırada telefonum çaldı ve babam arıyordu, babam acil bir durum olmadığında aramazdı, daha çok yüz yüze konuşur, yada mesaj atardı.

"Babam arıyor Elvan, bana biraz izin verir misin?"

Kafasını hafif sallayarak onayladığında Elvan ve Mustafa ayağa kalkarak bana yol verdi. Ben sıradan çıkınca önce Elvan sonra da Mustafa tekrar oturdu. Tam çıkacakken bir şey dikkatimi çekti, Elvan Mustafa'ya yaslanmıştı, ve Mustafa Elvan'ın saçlarını okşuyordu..

Sınıftan çıkıp koridora girdiğimde babamın aramısını cevapladım ve kulağıma götürüdm.

"Efendim babacım?"

"Kızım bu gün eve gelme"

"Neden baba?"

"Sorma kızım yarın konuşuruz"

Telefon yüzüme kapandığında içime bir kuşku dolmuştu. Hemen sınıfa girdim ve Elvan'la Mustafa'nın bir arkasındaki sıraya oturdum.

"Ne olmuş?"

Dedi Elvan kısılmış sesiyle.

"Bu gün eve gelme dedi, sizde kalabilir miyim?"

Kafasını salladığında içim rahatlamıştı, başka nerede kalabilirdim ki?

Yüzümü ellerimin arasına alıp düşünmeye başladım. Kötü şeyler oluyordu.

...

Sanırım kurguya biraz kendi hayatımı katacağım ama emin değilim.

Çünkü şu son zamanlarda çok kötü şeyler yaşıyoruz ailecek ve bunu herkese yaymalımıyım emin değilim?

Her neyse.

Umarım severek okumuşsunuzdur.

Görüşürüz.

08.07.2020
Çarşamba
06:21

𝙋 𝙖 𝙣 𝙙 𝙖 Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin