Kadersiz bahtsız bir kızdım. Kendimce hep eğlendim, üzüldüm ve yıprandım. Ama bir kez ailemi görmedim...
Arkadaşlarım hep karne gününde ailesine karnelerini gösterirdi. Bazı aileler çocukları için endişelenir ya da mutlu olurdu ama ailemin izine rastlamadım. Bir kez olsun anne şefkati görmedim. Ya da baba kucaklaması...
İnsanın ailesi olunca kendini güvende hisseder. Hep ayakta dururlar. Büyüdükleri zaman ise ellerinde olan o güzel diplomalar ile ailelerinin yanına giderler. Bazen kocaman bir aferin ya da büyük bir hediye...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Gece Çökünceye Kadar(1.Kitap)
Short StoryBir hayat var mı dediklerinde ben sadece birşey var o da gece derim... Tekrar geri dönüyorum bu sonsuz okyanusun kollarında. Bir yıldızın kayması bir dileğin doğuşu Her Gece için bir plan var elbet. Sevgi ve olmadığı bir intikam almak! Sadece sonsuz...
