Gece Çökünceye Kadar(1.Kitap)

4. Kısım

Son sahne kapandı ardından
Biri öldü, diğeri yaşadı.
GECE bir yıldıza seslendi uzaktan
ALEV gibi parlayan bir yıldızdır.
Karanlığın içinde sessizce parıldayan yıldız;
GECE ÇÖKÜNCEYE KADAR pırıl pırıl parlıyordu.
Parlaklığı sadece Ay görüyordu.
Ama GECE hüzünlü idi.
Yıldızlarının hepsi solmak üzereydi.
ALEV'İN ardında kalan tek şey onun ışığıdır aslında.
Kalben burada ama bedenen yoktu aslında.
Yokluğu hissedilmez, çünkü o burada aramızda...

"Güneş"_Gece çöktüğünde her zaman ablam yukarıdaki Kuzey Yıldızı'na bakar. Orada Alev'in varlığını hayal ederdi. Çünkü o aramızdan ayrıldı. Ama yokluğu hiç hissedilmedi. Melek bir dostu kaybetmişti ablam. Onun bir ailesi olduğu için mutlu olsa da Alev'in ayrılığı onu çok üzmüştü. Yaşadığı için de biz mutlu olsak da onun yokluğunu ablamın yaşamı hiç dolduramaz...
"Gece"_Yıldızların altında kalmıştım. Yorgun ve bitkin idim. Gece yarısı olana kadar gözüme bir damla uyku girmedi. Hemen kalkıp dışarıda hava almaya başladım. O sıra Deniz'de peşime dolanmıştı. Beni yalnız bırakmak istemediği için hep yanımda duruyordu. O burada benim kalbimde atsa da ben onu burada görmek çok isterdim. Canlı ve hayatta...
"Deniz"_ Bu aralar Gece çok üzgün. Bunun sebebi dostunu kaybetmesi...
Aslında bir bakıma onu anlamak gerçekten zor. Çünkü o kardeş gibi ona bağlıydı. Canından can gitmişti. Yani mutsuzdur. Bir ara güler sonra Gece çökünce sessizliğe gömülür genelde...
"Gece"_Hiç kimse beni anlamaz. Çünkü bu bambaşka bir his. Dostunu kardeşin gibi görmek onunla iyi vakit geçirirken bir anda oyuncağı elinden alınmış bir çocuk gibi onu kaybetmek. Onunla hep iyi geçirdim. Bazen kendime kızıyorum benim yüzümden mi ölmek istedi diye. Böyle düşünürsem ailem Alev'in canını yakacağımı söylüyorlar. Zaten bu zamana kadar onu anlamadım. Şimdi gidince değerini anladık. İşte bu yüzden kendime çok kızıyorum. Neden bu aptallığı yaptım diye. Ama zamanı geri getirmek mümkün olsaydı ilk Alev ile olmak isterdim. Suç aslında sadece bana ait, sadece bana...

Her saniye mutlu olmak için zaman kolluyoruz ama zaman elimizden kayıp gidiyor. Buna engel olamayız ama onu kaybetmek istemiyorsak onu kollamak gerekir.

9 sene geçmişti. Gece'nin ikiz çocukları vardı ve Güneş ise evlenmiş onunda bir tane bebeği vardı. Ateş ile uzaktan bir akrabalığı olduğunu öğrendikleri zaman herkes şok olsa da bir aile gibi olmuştuk. Ama Alev olmadan bir aile olmuyordu açıkçası...
Gece'nin çocuklarının adı Asya ve Aliye idi. İkisi kocaman olmuşlardı. 9 yaşında olduklarını söyleyebilirim. Alev birkaç ay sonra Gece hamile kalmıştı. O çok mutlu olmaya çalıştı çünkü bebeklerine zarar gelsin istemiyordu. O zamana kadar da Güneş evlenmek için hazırlandı. Ve çocuklar 7 yaşına bastığı gün Güneş evliydi. Çocuklar 9 yaşına geldiklerinde ise Güneş çocuğunu kucağına almıştı. Onun çocuğunun adı Ayaz'dı.
Herkesin neşesi yerinde cıvıl cıvıl bir aile olmuşlardı. Mutlu olmak onların en büyük hakkıydı. Kimsenin bu mutluluğun üzerine gölge düşürmesini istemiyorlardı... Herkes rahat yaşamak isterse bazıları bunu gerçekleştirir. Ama bazıları bunu yapamaz...