Unspoken Truth

Kabanata 1

Cassandra Ramirez

"Hoy gaga ka! Anong trip mo at parang putok yang mga mata mo?" pang-aasar ng napakagaling kong kaibigan.

How great! Really? Ito na ba talaga morning routine ko?

Gigising na may luha sa mata, kung minsan pa ay mugto-mugto pa na akala mo eh nanuod ng isang dosenang kdrama. At kung su'suwertehin ka pa ay may magaling kang kaibigan na walang inatupag kundi pakialaman itong buhay ko.

"Shut up, Violet. Don't start my morning with that kind of question." sabay irap.

Don't get me wrong ulit ha! Hindi po ako maldita or somewhat bitch. Ganito na po talaga ako. I was born with an angelic face so I'm not devil, hahaha.

"Eh ang kuya mo? For sure nagtanong na naman iyan kung bat ganyan mata mo? Kung umiyak ka na naman ba? Kung iniisip mo pa rin ba yung nang-"

"For the another nth time Viy! Even just for an hour or ket minutes lang, pwede? Give me some peace or else you'll rest in peace!"

Pagbabanta ko sakanya with matching glare pa ha! Pero aba, anak ng tofu! Tinawanan lang ako ng gaga.

"Do you think madadaan mo ko sa ganyan Sandra? I've been your best friend for years, jan pa ba ako matatakot sa pagbabanta mo?"

"You've changed actually. After what Valiero did to you, you're no longer yourself." pangaral ng napakagaling kong kaibigan.

Bat ganun? Kung sino pa tong magaling mangaral when it comes to love things eh siya pa tong walang lovelife. Poor you, Viy!

"Palibhasa di nakaramdam ng sakit kasi wala namang jowa" sabi ko sabay pasok sa classroom.

"Hoy apakasama naman nito! Sempre wala pa kong jowa kasi hinihintay ko kuya mong manligaw" with matching kintab eyes pa ang gaga.

Oh yes, how can I forgot? Oo nga naman, ultimate crush po ng isang gagang Violet Guererro ang nagiisa kong kuya na si Curt Ramirez. Face palm ulit.

"Ha-ha-ha! Asa ka pa!" Sabay sinimulan ko ng pagbubuklatin ang libro dahil malapit-lapit na ang prelims. Wala po akong oras magreminisce sa kung ano man ang nangyari 5 months ago.

Yes, its been 5 months after what Val did. The pain? Parang nakaukit na sa loob ko. Ni hindi ko nga alam paano ko tatanggalin ang sakit na to, masyado ng nakabara sa buhay ko.

What I only know is that my heart keeps on pumping blood, ay aba sempre! Ito kinabubuhay natin no.

For the 3rd time, face palm ulit. Why can't I just forget this feeling in just a snap? Why can't I-

"Aray!" Aba may nagtapon ng chalk sa noo ko. Akma ko na sanang lilingonin kung sino bumato sakin ay naunahan na ako tawagin ng teacher namin.

"Ms. Cassandra!" "Yes maam?" Sabay tayo agad.

Tangena. Si maam pa la tong nagtapon ng chalk sakin. What's wrong with me today? Fudge!

"Are you listening or do you just want to excuse yourself from my class?"

"I'm sorry maam. I won't do it again." yuko kong sabi at umupo na.