[✓] LOSE | Llorumi

•ೋ°1°ೋ•

Beyaz saçlı kız yaş partisinde olacak tüm hazırlıklara son bir kez daha göz attı. 18 yaşına girmesine sadece bir gün kalmıştı. Krallıkta kim var kim yok herkesi davet etmek istese de bu olanaksızdı. Sadece statüsü olanlar, birkaç arkadaşı varsa onlar ve diğer ülkelerin prensleri/prensesleri davet edilebilirdi. Bu kuralı hiç sevmemişti ama annesi ile babasını seviyordu. Bu yüzden boyun eğmişti.

Kraliçe kızının yanına doğru yürüdü. Kalbinde yaptığı yanlış her yeri kasıp kavururken yüzüne mutlu bir gülümseme yerleştirdi. Ona ve kızına güveniyordu. "Nasıl gidiyor Rumi?" Annesinin sesini duyan kız hemen boynuna sarıldı.

"Size ben halledebilirim demiştim ama siz herşeyi halletmişsiniz. Artık yetişkin oluyorum." Hızlı bir şekilde yanağına öpücük kondurdu. "En mutlu günüm olacak." Ellerini neşeyle çırptı. Yaş seronomisi bitince başka yerlere gitme isteğini gerçekleştirebilecekti.

Annesi kızının aksine şimdi üzgündü. Kızının kulağına doğru fısıldadı. "Biz ne yaparsak yapalım seni sevdiğimizi unutma Rumi." Genç Prenses tabii ki bu ani değişikliğe şaşırmıştı. Birşey demedi. 'Annelik duyguları olsa gerek.' diye düşündü. "Hadi elbise bakalım anne. Madam Emily yeni kıyafetler getirdi."

•‹Akşam›•

"Hadi sen odana git. Yarın büyük gün." Kral bunu dedikten sonra yakında yetişkin olacak Prenses başını hafifçe eğerek yola koyuldu.

"Sence iyi mi yapıyoruz?" Kraliçe kocasına doğru dönerek. Kral küçük bir ses çıkardı. Bir kere daha yapsa dağları acısıyla inletecek türden bir nefes. "Bu tek seçenek. Kızımızın 50 yaşında biriyle mi evlenmesini istersin yoksa tanımadığı genç biriyle mi?" Küçük sessizliği kapı tokmağının çalınması bozuldu. Hizmetçilerden biri haber vermek için geldi. "İmparator ve İmparatoriçe'ye selamlar. Prens Lloyd Garmadon'dan bir mektup geldi, majesteleri." Başı eğik mektubu verip aynı şekilde odadan ayrıldı. "Ne yazıyor?" İkisininde merak ettiği soru.

Emerald Krallığının yöneticilerine selamlar,

Ben, Prens Lloyd Garmadon, yolda karşılaştığımız bazı tahlihsizlikler dolayısıyla bir veya iki gün içinde krallığa giriş yapabileceğiz. Gecikmemizin hoş karşılanacağına inanıyoruz.

Veliaht Prens Lloyd Garmadon

"Saygılı bir şekilde yazmış." Buna ikisi de şaşırmıştı. Ama Kral ne olduğunu anlamıştı. "Bunu yardımcısı Kai yazmış. Onun el yazısı değil." Şimdi taşlar daha iyi oturmuştu. İhtiyacı olan onlar değil kendileriydi.

•<Aynı anda Emerald Krallığının yolunda>•

Emerald Krallığı adını boşu boşuna almamıştı. Gerek saray, gerekse yollar yeşil renk ile dezenmişti. Yoldan geçenlerin tek gözleri değil ruhları da bayram ediyordu. Tabii birkaç istisna dışında...

"Birisi bana neden burada olduğumu tekrar anlatabilir mi?" Bıkkın sesi ile faytonu doldurdu. Sağ kolu olmaktan öteye geçmiş arkadaşı Kai yirminci kez daha açıklamak zorunda olmaktan bıkmıştı. Yanında duran Jay'a sıra sende dercesine işaret attı. "Nişanlınız ile tanışacaksınız. Ve onu Onu İmparotorluğu'na götüreceksiniz. " Genç adam kafasını sağa sola çevirdi. "Benim niye nişanlım vardı?" Bu Kai'ın sinirlerini taşıran son damla oldu. Çünkü bu soruyu da otuzuncu defa soruyordu!

"Yeter Lloyd, yeter! Hayattan soğuttun bizi! Bu kadar! Anlayamıyorsan bir yere yaz!" Kai'ın haklı isyanı üzerine özür dilemesi gerektiğini biliyordu. Canı sıkkındı. "Haklısın." Bu evlilik pek kafasına yatmamıştı. Kimin kafasına yatardı ki zaten? Sadece ismini tarih dersinden duyduğu kız ile 1 yıl sonra evlenecekti. Hepsi O, Clara mı nedir ne yaptığı belli olmayan, kız yüzündendi. Annesi ile babasının yüzüne doğru düzgün hiçbir leydi ile konuşmadığını vurmak zorunda değildi. Bu gidişle imparatorluğun imparotoriçesiz yönetilecekğini ve tek prenslerinin hiçbir çabası olmadığı bla bla bla. Geri kalanını dinlemek yerine az bulduğu kestirme zamanına ayırmıştı.

"Daha 18 yaşına yeni girmiş biriyle neden evleniyorum?" "Aslında bir yıl sonra, yani 19 yaşında evleneceksiniz." Jay'in doğrulaması üzerine diğer ikisinin aklından sadece bir şey geçti. 'Biz bunu niye getirmiştik?'

Sadece bir gün kaldı.

~Unutmak sadece korkaklıktır~

~550 kelime

Nasıl?

Kapak güzel olmuş mu?