KOMSERİM

4. bölüm

...

Arabaya bindik .arabayı çalıştırıp sürmeye başladı

" bu gün gerçekten iyi iş çıkardın cansu . Ahmet komser senin parlaman hakında doğru söylemiş "

" teşekkür ederim komserim .bunları benden daha çok deneyimli birinden duymak beni daha da gururlandırdı "

" polis olmaya ne zaman karar verdin?"

" abim polis olmak istiyordu ,bende onunla birlikte olmak istedimhemde polisleri çok seviyordum "

" abinin emeği üstünde büyük yani "

" kesinlikle . O olmasa şu anda sokaklarda depresyonda bir kız olarak geziyordum yada intahar etmiş olabilirdim "

" hayat ölmeyi düşündürecek kadar büyük yaralar açtı galiba "

" Malesef "

" nedir bu yaralar ?"

" annem ve babamı erken yaşta kaybettim tek akrabam teyzemizi kendisi bizi yanına aldı 18 yaşında da onu kaybettik Antalya boğucu gelmeye başlamıştı. bizde abimle istanbul'a geldik "

" aileni kaybetmek ağır olmalı, oradan gitmen iyi olmuş "

"Biz Antalya'dan o yüzden gitmedik "

" neden gittiniz ?"

" hem babamın hemde teyzenin mirası bize kalmıştı. insanlar hakkımızda kötü dedikodular çıkarınca antalya'yı terk ettik "

" anladım "

" siz nerelisiniz komserim ?egeli havası var sizde biraz "

" bendemi? malesef bilemedin cansu hemşeriyiz "

" nasıl sizde mi antalyalısınız ?"

" evet . Bir sıkıntımı var ?"

" hayır ,sadece şaşırdım "

" eee antalya'ya dönmeyi düşünüyormusun ?"

" hayır zaten oraları unutum evin yolunu bile bulamam yani "

" sen çok mu unutkansın ?"

" insan unutmak isteyince unutabiliyor komiserim "

" mehmetin memoli meselesini unutmamışsın ama "

" O unutulacak gibi birşey değil insan kendini aldatılmış gibi hissediyor "

" mehmet'te antalyalı mi ?"

" anlamadım ?"

" yani şey eskilerden falan bahsediyordunuz ya illaki aynı şehirlisiniz bendeki de soru "

" anlamıyorum komserim ?"

" siz mehmetle evli değil misiniz?"

Kendimi tutamayıp güldüm

"Mehmet ve ben ... tamam ilk aşkım babam değil o olabilir ama abimle evlenecek kadar piskopat biri değilim komiserim "

" nasıl yani mehmet senin abimi?"

"Evet abim "

Gülerek konuşuyordum ,o ise sürekli yoldan gözünü saniyelik ayırıp şaşkınca bana bakıyordu

" ben sizi evli sanmıştım .birtanem , mutfak falan affedersin "

" sorun yok komiserim "

" mehmet senin abin şimdi "

Tekrar aynı soruları sorunca gülesim geliyordu ama

" evet abim "

" doğru parmaklarınızda yüzük yok "