SAKLI GÜÇ

Bölüm İki - Kapalı Kapılar Ardında

Multimedya: Gigi

Yeniden merhabalar! Umarım herkesin sağlığı iyidir, keyifler yerindedir. Şahsen benim için, yazın kavurucu sıcağı dışında pek bir sorun yok :))

Kitaba gelecek olursak... Gelecek bölüm ve bölümler, okuyucu sayısı arttıktan sonra yayımlanacak.

Keyifli okumalar dilerim.

Bölüm İki - Kapalı Kapılar Ardında

Stassie, ardını kesmeden gelen aramaları yanıtlarken, bir yandan yazısına gelen eleştirileri okuyordu.

"Evet, evet. Kesinlikle! Teşekkür ederim. Hoşça kal..."

Telefonunun 'Rahatsız Etme' modunu açarak derin bir 'oh' çekti. iPad'ı kenara koyarak koltuktan kalktı ve mutfağa adımladı.

Buz gibi bir smoothie (serinletici meyve içeceği) içmek, şu an ona gelecek en iyi şeydi.

Süt, yoğurt, şeker ve çilekleri mutfak robotundan geçirerek içeceğini hazırladı. Karışımı bardağa dökerek, içine iki çift buz atmayı da ihmal etmedi.

"Bize yok mu?"

Megan, elinde kitabı, saçına taktığı mavi benekli fiyonklu tokasıyla mutfağa girdi. "Smoothie içmeyi sevdiğimi biliyorsun. Hem de çilekli!"

Tezgahın üzerindeki bardağı aldı ve göz kırparak "Teşekkür ederim bebek," dedi. Bardaktan bir yudum alarak "Enfes," diye de ekledi. Ardından mutfaktan ayrıldı.

Stassie, göz devirerek kendine yeni bir smoothie yapmaya koyuldu. "Hazırcı Megan," diye de söylendi.

"Duymadığımı sanma!"

*

Emma, gözlerini yeni bir güne açtı. Günlerdir kımıldayamamaktan vücudu uyuşmuştu. Kolları ve bacakları ağrıyordu.

O gün, diğer günlerden daha farklıydı. Çünkü kolları zincirle bağlı değildi. Serbestti. Bunu fark ettiği an ayağa kalktı. O an, vücudunun sandığından daha da kötü olduğunu anladı.

Bacağına giren acıyla "Ah!" diye bağırdı. "Her yerim ağrıyor, Tanrım."

Üzerini silkeledikten sonra karanlıkta adımladı. Dönen pervanenin gölgesi dışında görebildiği bir şey yoktu. Duvarı elleriyle yoklayarak, elektrik düğmesini buldu. Saniyeler sonra odaya giren ışıkla gözlerini kıstı. Karanlığa alışmıştı.

Oda bomboştu. Duvardan sarkan zincir dışında.

Eski tahta kapıya ilerleyerek tokmağı çevirdi. Kilitli olduğunu sandığı kapı açıldı. Gri duvardan oluşan bir koridor vardı önünde. Koridorun sonundaki odadaydı.

Sessiz ve yavaş adımlar atarak ilerledi. Sağında kalan duvarda kırmızı bir leke vardı. Sanki kanlı bir el iziydi. Emma, yüzünü buruşturarak ilerlemeye devam etti.

Koridorun sonu, sağa ve sola doğru ayrılıyordu. Sağ tarafta büyük bir demir kapı vardı. Sol tarafta ise, çıktığı odadaki gibi eski bir tahta kapı.

Sağındaki kapının, çıkış kapısı olduğunu düşünerek koştu. Kapıyı kendisine doğru çekti ancak kilitliydi. "Lanet olsun!"

Emma'nın gözleri doldu. Nerede olduğunu bilmediği, küçük bir evdeydi ve çıkamıyordu. Üstelik, başına gelenleri kimin yaptığını biliyordu.

Gigi.

'En yakın dostum' dediği kişi tarafından kaçırılmıştı ve günlerdir boğazından bir çift lokma yemek geçmemişti. Üstelik kuzenini de acımasızca öldürmüştü. Gigi'nin neden bunu yaptığını anlamıyordu. Olası karşılaşma durumunda neler olacağını bilmiyordu.