Crossover

Κεφάλαιο 4

Ο Νάριαν επέστρεψε στο πανδοχείο δυο μέρες μετά.

''Φόρα αυτό'' της είπε και της έδωσε έναν μανδύα. 

Η Σελίν το πήρε από το απλωμένο χέρι του και το περιεργάστηκε. Ήταν ελαφρύ, φτιαγμένο από απαλό  γκρι βελούδο και επενδυμένο με γυαλιστερό σατέν στο εσωτερικό. Μισοφέγγαρα ήταν κεντημένα γύρω από την κουκούλα. ''Έχω ξαναδεί κάτι παρόμοιο'' θυμήθηκε. ''Στη Σύναξη των Ημισελήνων''

''Ακριβώς'' της είπε ο Νάριαν. ''Ημισέληνοι έρχονται και φεύγουν συνέχεια από το κάστρο. Ο Ντέβαν έχει συμμαχήσει μαζί τους και η Σύναξη έχει πάρει τον γιο του υπό την προστασία της. Αν ρίξεις αυτόν τον μανδύα πάνω από τα ρούχα σου κανείς δεν θα σου ρίξει δεύτερη ματιά''

Φόρεσε τον μανδύα πάνω από το φόρεμα της, καλύπτοντας τις ζάρες που δεν έλεγαν με τίποτα να ισιώσουν μετά από βδομάδες που ήταν στριμωγμένο στον πάτο του σακιδίου της, και σήκωσε την κουκούλα ώστε να κρύβει τα μαλλιά της και να βυθίζει το πρόσωπο της στις σκιές.

''Είσαι σίγουρος γι' αυτό;'' ρώτησε τον Νάριαν. 

Ο άρχοντας ένευσε καταφατικά. Η έκφραση στο πρόσωπο του δεν ήταν απολύτως σίγουρη, παρατήρησε η Σελίν, ήταν ωστόσο αποφασιστική. 

''Είμαι σίγουρος'' της απάντησε. ''Αν βρισκόμουν στην θέση σου και υπήρχε κάποιος που μπορούσε να με βοηθήσει να μάθω περισσότερα για τον πατέρα μου θα ήθελα να το κάνει. Έχεις δικαίωμα να ξέρεις''

''Σ' ευχαριστώ'' του είπε. Όχι μονάχα επειδή είχε δεχθεί να την βοηθήσει σε κάτι τόσο σημαντικό για εκείνη, αλλά και επειδή το έκανε παρόλο που γνώριζε πως αυτό θα μπορούσε να τον φέρει σε σύγκρουση με την Νερίσσα, που δεν είχε θερμανθεί ούτε στο ελάχιστο τις τελευταίες δυο μέρες στην ιδέα μιας ετεροθαλής αδελφής.

Γύρισε και κοίταξε τον Έρικ. ''Είσαι σίγουρος ότι δεν θες να μείνω;'' τον ρώτησε για δέκατη φορά.

''Δεν χρειάζεται'' την διαβεβαίωσε τρυφερά όπως έκανε όλο το πρωί.

Ο Έρικ δεν θα τους συνόδευε στο κάστρο των Ντρόγκομιρ. Είχε έναν τρομερό πονοκέφαλο, είχε πει, αν και η Σελίν φοβόταν πως ήταν κάτι πιο σοβαρό. Εδώ και μέρες δεν ήταν καλά, το είχε καταλάβει κι ας μην της το είχε πει. Ήθελε πολύ να πάει στο κάστρο με τον Νάριαν και να μάθει περισσότερα για τον πατέρα τους αλλά αυτό μπορούσε να γίνει κάποια άλλη μέρα. Η υγεία του Έρικ ήταν πιο σημαντική.

Βλέποντας τις σκέψεις που περνούσαν από το μυαλό της χαραγμένες στο πρόσωπο της, ή ίσως να την είχε μάθει τόσο καλά που διάβαζε ακόμα και τις μικρές αλλαγές πάνω της με έναν τρόπο που κανείς άλλος δεν μπορούσε, ο Έρικ πήγε κοντά της. ''Θα κοιμηθώ λίγο και θα είμαι μια χαρά. Μην ανησυχείς για 'μένα''