Crossover

Κεφάλαιο 1

Η μαγεία ήταν πιο αραιή σε αυτή τη πλευρά της οροσειράς.

''Αν ακολουθούμε σωστά τις οδηγίες που μας έδωσαν οι Γκρέυμαρκ θα πρέπει να πλησιάζουμε τους πρόποδες του βουνού και το Δάσος των Ψιθύρων'' είπε ο Έρικ Στόρμπορν που βάδιζε δίπλα της.

Η Σελίν γύρισε το κεφάλι της και κοίταξε τον συνταξιδιώτη της, τον Κυνηγό που κάποτε είχε ορκιστεί να μισεί εκείνη και τους ομοίους της και αργότερα είχε πολεμήσει στο πλευρό τους. Το αγόρι που αγαπούσε.

Ο Έρικ κοίταζε τον χάρτη που είχαν σχεδιάσει για εκείνους οι Γκρέυμαρκ. Το χαρτί είχε διπλωθεί και ξεδιπλωθεί τόσες φορές που πλέον χαρακιές σε σχήμα σταυρού το χώριζαν στα τέσσερα. Η Σύναξη είχε την καλοσύνη να τους φιλοξενήσει για ένα βράδυ παρόλο που ήταν εμφανές ότι η παρουσία των ξένων τους προκαλούσε ταραχή και νευρικότητα.

Ή, όπως υποπτευόταν η Σελίν, συγκεκριμένα η δική της παρουσία.

Ελάχιστοι ήταν οι ταξιδιώτες που επιχειρούσαν να διασχίσουν την οροσειρά (οροσειρά της Υρκόνια την αποκαλούσαν οι ντόπιοι) τόσο σπάνιοι που οι περισσότεροι πίστευαν ότι ένα τέτοιο ταξίδι δεν ήταν εφικτό. Το τι υπήρχε πίσω από τα απάτητα βουνά αποτελούσε μυστήριο.

Τους είχε πάρει σχεδόν τρεις εβδομάδες για να φτάσουν την οροσειρά και άλλες εφτά για να την διασχίσουν. Είχαν περιμένει την άφιξη του καλοκαιριού ώστε τα χιόνια να λιώσουν και τα μονοπάτια να ανοίξουν αλλά και πάλι το ταξίδι τους κάθε άλλο παρά εύκολο ήταν.

Ο Ελάιζα τους είχε προειδοποιήσει για τους κινδύνους που έκρυβαν αυτά τα βουνά: κατολισθήσεις που ξεκινούσαν χωρίς καμία προηδοποίηση εκτός από το σιγανό τρέμουλο του εδάφους λίγο προτού μια βροχή από πέτρες πέσει κατά πάνω τους απειλώντας να τους θάψει ζωντανούς. Απότομες πλαγιές και στενά περάσματα όπου το έδαφος υποχωρούσε κάτω από τα πόδια τους. Δύσβατα, κακοτράχαλα μονοπάτια όπου παραλίγο να τσακίσει τους αστραγάλους της παραπάνω από μια φορές.

Κάθε νύχτα έπρεπε να επιλέγουν προσεχτικά που θα κατασκήνωναν αλλιώς κινδύνευαν να γίνουν βορά για τα αγρίμια που κυνηγούσαν σε αυτή την άγονη γη, έτοιμα να κατασπαράξουν όποιο θήραμα έμπαινε στην περιοχή τους. Τα άκουγε μέσα στο σκοτάδι, λιοντάρια του βουνού και αρκούδες που διεκδικούσαν τους ίδιους κυνηγότοπους. Άγριοι δράκοι που ήταν όμορφοι όσο και θανατηφόροι. Οι βρυχηθμοί τους την έκαναν να κλείνει σφιχτά τα μάτια της και να προσπαθεί να ξορκίσει μνήμες μιας μάχης γεμάτης με βροχή, καπνό και αστραπές. Φίδια με τραχιές φολίδες κρυβόντουσαν ανάμεσα στις πέτρες και τρύπωναν ύπουλα μέσα στα σακίδια τους ενώ κοιμόντουσαν. Η καλύτερη επιλογή που είχαν ήταν να αναζητήσουν καταφύγιο μέσα σε σπηλιές, χωρίς ωστόσο να γνωρίζουν αν κάτι χειρότερο παραμόνευε στα βάθη τους.