Kollarını belime sararken güvende hissettiğim göğsüne yasladım sırtımı. Bana ruhum deyişi, geleceğim deyişi, umudum deyişi... Her şey kulaklarıma tekrardan dolarken kokusu da doldu burnuma. Ne özel, ne güzel bir adam olduğu tekrardan zihnimde yankılandı. Seviyordum, hem de her şeyden çok, her şeyden özel... Nefes almak onunla özgür, yanaklarıma batan sakalarının varlığı onunla güzel. Aşk... Ne özel, ne kutsal bir şeysin. Varsın, tam kalbimde ve tam özgürlüğümde. Başımı omzuna koyup ona baktım. Yüzünü aydınlatan Dolunay ışığı bizimdi.
"Ayaz." Devam et dermiş gibi küçük bir mırıldanma ile büzülen dudaklarına diktim gözlerimi.
"İyi ki umudum oldun. Hayata tutunmam için." Yanağımı okşayan baş parmağı dururken dudaklarında oluşan çarpık gülümseme belirdi. Deniz sesine karışan nefes alışı ile yüzüme onunla olan gülümseme tekrardan yayıldı.
"İyi ki..."
&
🌙 İçinizi ısıtan ve çok sevdiğiniz DolAy ilişkisi.
🌙 Bana birden fazla mesaj geliyor ve bu beni çok mutlu ediyor. Destekleriniz için çok teşekkür ederim.
🌙 İnstagram kullanmayan okuyucularım burada da paylaşmam için rica ettiler. Onları kırmadım ancak instagram kullanan okuyucularımı ⬇⬇
🌙 _ruhumundolunayi_ hesabımıza bekliyoruz. Yazar onaylı ve ben de paylaşımlar yapıyorum.
🌙 O zaman yeni bölümde görüşmek üzere. Kendinize çok iyi bakın. 💞
ŞİMDİ OKUDUĞUN
RUHUMUN DOLUNAY'I ▪Akay Koleji▪
Teen Fiction01.11.2009 Bugün güneşin battığı gün. Bugün bir kızın yüzünden gülümsemesinin alındığı gün... "Babacığım, babacığım..." Cennetin güzelliği cehenneme bulaşmış. Ölüm hiç bu kadar güzel olmamış. Babacığım diyor babacığım... Ölüyorum neredesin? Lavinia...
