Illusion

(11)

"Tara na. Itatakas na kita dito mahal ko. Aalis tayo sa impyerno na 'to."

"Sino ka?"

Namuo ang katahimikan sa amin ng bigla akong nagsalita. mariin siyang tumitig sa akin saka biglang tumawa. Napakunot ang noo ko sa ginawa niya.

"Magkakilala na tayo. Dati pa. Hindi mo ba natatandaan?" tanong niya kaya napa-isip ako. Saan ko ba nakilala 'tong tukmol na' to? Pamilyar ang mukha niya pero hindi ko siya kilala.

"EH sino ka bang tukmol ka?" sabi ko saka napataas ng kilay.

"Like calling someone some funny names hmm?" sabi niya saka tumuwad ng konti at lumapit sakin para magka-tapat kami.

I sternly looked at him to show that I disgust that kind of gesture. Hindi ako kinikilig sa mga ganyan, ni wala nga akong maamoy na something mint shit sa hininga niya eh. So all the stories that I've read are all lies? O baka may problem ako sa sense of smell ko? I should have seen a doctor before. Lol

Lumayo siya sa akin at pinilit akong paupuin sa damo kaya napaupo ako at ganun din siya. Pinalo ko siya sa braso dahil ang sakit kaya sa pwet nung biglaang pag-upo! Gawin ko rin kaya yun sa kanya? Tss.

Niyakap niya ang mga tuhod niya at napapikit. I noticed that he has a long eyelashes. But I also have that kind, mas makapal lang sa kanya. Napahiga ako kasi parang nakakangalay kung gagaya ako sa kanya. At tumingin sa langit. It gives me some relaxation somehow to look at the sky. Blue colors really has some dang effect on me. Pero inaalala ko yung game na sinasabi ng reyna.

"HAYS. Don't think of it. Nasa maganda kang paligid tas isama mo pa 'tong gwapo mong kasama, mag-iisip ka ng ganyan. Don't be too pessimistic", sabi niya saka napahiga na rin tulad ko. Sabi na e', mapapahiga rin siya.

"Shut up" pambabara ko sa kahanginan niya at itinawa lang niya yun.

"I know laughter is the good medicine but for you, it's too much. Stop that laugh" sabi ko kaya nakita ko na napalingon siya sa'kin habang nakatingin ako sa langit.

"Sa'kin lang? My laugh's not bad tho. But my laugh can be the medicine to your bitter and dull mentality", sabi niya saka napatawa ng marahan pero biglang tumigil.

"But that isn't funny. I shouldn't laugh about that matter, sorry." sabi niya saka napapikit.

Bigla lang akong napatahimik. Because I can't talk back to him about that topic.

Kase totoo naman yung sinasabi niya.

I'm not optimistic. It's the opposite.

Wala akong masabi kasi totoo talaga. Said the second time. Napabuntong-hininga ako at pumikit. Red and orange colors mixed with blue and green dots appeared on my mind. I guess because of the extreme light eh? I placed my palms on my closed eyes and saw a blue color 'till it gets darker, and saw red and green dots. Scattered on my mind, battling and mixing who's color will appear more. Dominant tho.

"Once upon a time," simula nung lalaki kaya tinigil ko ang salita niya.

"I'm not here to hear a damn fairytale story, that foreword is too clichéd. Can you think of other?" sabi ko at bigla siyang nagsalita pabalik,

"Bakit? May maibibigay ka ba?"

Well, I was cornered there. Ano ba ang maibibigay ko? My mind is occupied right now. Wala akong maisip na ideya.

"None? Ok. Ano naman kung cliché? We live in that world. It's no big deal to me. We live in that cliché na kahit gasgas na gasgas na, pinaniniwalaan pa rin natin. Too stupid to be credulous, syempre mahal mo eh. Nagiging marupok ka haha"

I observed his face while he was saying that sentence. He looked brokenhearted but why? Bago pa lang naman ako sa mundo na 'to, at hindi ko pa nakasundo masyado ang kapangyarihan ko. What do I know about everything in here? Nothing, kase masyado akong ignorante. I'm slowly having some shitty remorse kasi masyado akong focused sa sarili ko not knowing the situation of others.

"There was this grown ups. Who's thirsts for power. But a woman is exempted. Her name's... Carabelle." sabi niya saka umupo't napatingin sa akin.

"She don't want to take the responsibility pero iniisip niya kung magiging pabaya siya, what will happen to her people? Always thinking about others. Then she met my father. Who's also thinking the same as her. Parehas mabait, looks fit in each other right?", patuloy na pag kwento niya pero napasimangot ako. Dahil I realized na hindi pala si dad ang first love niya. Argh!! The heck with those damn first love!!

"But she fell in love with your father. Who keeps nagging at her. Burara at makalimutin kasi si Carabelle, as described by my father." pagkuwento niya ulit saka ngumiti sa akin.

"Why did you know that?", tanong ko kaya napatulala siya sandali bago magsalita.

"Dad always tells us. He's heartbroken, yes. Pero hindi siya umiinom or doing bad things. He keeps telling us thousand times or more than that. It's a broken record. Pero hindi kami nagalit sa kanya for repeating that story. Kasi naramdaman ko kung gaano niya kamahal ang mother mo."

Natahimik ulit ako sa sinabi niya. Wala na kasi akong masabi. I thought the story will be light and all that positivity shit pero hindi, mabigat siya sa pakiramdam. Hindi na ako makahinga for filling that info to my system.

" Then, here comes the current queen. Who dethroned Carabelle using dirty tactics. Well, politika iyon eh but I'm not saying that politics is ALWAYS dirty. And she's so weak. She's impressing other people by winning all that things, wanting more attention. Thirsty in material things"

Nagtaka ako sa sinasabi niya. Bakit parang marami siyang alam sa reyna ngayon? Is he some kind of a seer? Alam niya lahat ng bagay? And he can read through minds?

"Queen Trishanna is from our clan."

Oh, that explains it. Pero wala na akong maisip na iba, hindi ko na talaga sila ma-digest lahat. Tumayo ako at nagpagpag ng damit. Nag-isip ako ng tsinelas para may maisusuot ako, at hinahatak patayo yung lalaki pero pakipot kaya tumigil ako at ibinaba ang tingin sa kanya.

"Nagugutom na ako, kailangan nating maghanap ng pagkain. Gutom na ako leche" nakasimangot na pakiusap ko.

Bago pa ako magdabog ay napatayo na siya at tumatawang sumusunod sa akin. Lalong nandilim ang paningin ko sa kanya.

"Bakit ka ba tumatawa? Hindi ako meme."  sabi ko at mas lalo pa siyang tumawa. Ano ba yun? Pinagana ko ang kapangyarihan ko at inutusang tanggalin ang dumi sa mukha ko kung meron pero ayaw naman gumana.

" Haha mukha ka kasing gamol."

Biglang naging blanko ang mukha ko at hindi nagsalita. Bahala siya diyan, neknek niya may anek.

Namuo ang katahimikan sa amin ng naisip ko kung anong pangalan niya, hindi ko pa pala natatanong.

"Anong pangalan mo?"

"Huy! May tao!" bulong niya saka kami nagtago sa isang puno ng eucalyptus. Anlaki ng puno, parang magkakasya ang tatlong tao.

"Huwag na kayong magtago diyan.", pamilyar ang boses na yun kaya lumabas ako. Si Forsten!! Nagulat siya pero hindi siya lumapit. Tumigil lang siya at napatitig sa akin. Saka napatingin sa ibang direksyon.

"Harper..."
-----
Waw, nagpuyat ako para lang sa update na 'to, whahahaha.

Enjoy reading goiz.

-Mei