👓ARAYIŞ👓

3

Ozan kendiyle ilgili sarsıcı bir gerçek öğrenme ihtimalimin verdiği, büyük bir gerginlik yaşıyordu. Ardıç bu durumu fark etmiş olmalıydı.
"Sakin ol biraz."
Melahat Hanım konuşmaya başladı.
"Ozan muhtemelen en merak ettiğin şey daha önce hiç görmediğin annen ve baban... "
Evet der gibi baktı.
"Merak etme annen ve baban kötü bir yolda ölmedi. İkiside iyi insanlardı."
Ozan sesi titreyerek konuştu.
"P-peki onlarda mı benim gibiydi?"

Melahat henüz bu soruları cevaplamak istemiyordu. Ozan gerçekleri bir anda öğrenirse olumsuz etkilenebilirdi.

"Rüyanda arayış tekrar bir araya geliyor demişti değil mi ? "

"Evet."

"Arayış sen ve Ardıç gibi olan insanların oluşturduğu ekibin adı."

Ardıç, " Ne yani bizim gibi başka insanlarda mı var? "

"Eskiden vardı."

Ozan çayının son yudumunu içti.

Melahat, "bügünlük bu kadar soru yeter diye düşünüyorum."

Ozan'ın istediği cevaplar tam olarak bu cevaplar değildi. Hayal kırıklığı yaşamakla beraber annesi ve babasıyla ilgili olan merakı bir nebze azalmıştı.

Ozan ayağa kalktı. Biraz dalmış olan Ardıç'ta kendine gelip ayağa kalktı.

"Hadi gidelim artık."

Melahat, "Hoşçakalın her zaman gelebilirsiniz."

Apartmam koridorunda düşünceli bir şekilde yürüdükleri birkaç adımdan sonra Ozan'ın evine girdiler.

  Ardıç'ın anlatımıyla

İçeri girerken Ozan'ın kedisi Ulviş miyalayarak yanıma geldi. Kucağıma alıp salonda bir koltuğa oturdum. Sürekli Ozan'ın evine geldiğim için uyanmaya başlamıştım. Onun rahatsız olmayacağını bilsem bile emin olamıyordum. Ozan kıyafetlerini değiştirip gelmişti. Üstüne koyu gri bir t-shirt altına da koyu gri bir eşofman giymişti. Şık görünüyordu. Odadan tekrar çıktı. On beş dakika sonra patlamış mısır, cips ve meyve suyuyla birlikte geldi.

"Dur düşürceksin yardım edeyim."

Ozan gülerek, "seni sağlıksız beslediğimi sakın annene söyleme."

"Ne münasebet canım tabiki söyelmem."

"Hadi film izleyelim."
 
Ozan'ın Melahat teyzeyle geçen konuşmadan sonra hiçbir şey olmamış gibi film izlemek istemesi beni şaşırtmıştı.

"Ne izleyeceğiz?"

Ozan biraz düşündü.
Benim aklıma bir fikir gelmişti.

"Bence korku filmi izleyebiliriz."

"Evde tek başıma yaşayan bir insan olarak kendime bunu yapamam."

Gülerek konuştum.

"Korktun muu?"

Ozan gözünü kısarsak baktı.

"Benden çok daha fazla korkacağına eminim. Yaşın bile tutmuyor. Hem de mesele izlemek değil izledikten sonra uyumak."

"Bu arada annemgilin beni çağırma ve nerdesin deme ihtimali yüksek, çünkü arkadaşlarımla dolaşmaya çıkıyorum diyerek geldim."

"Ailenin beni tanımaması daha büyük bir problem."

"Neyse o zaman film izleriz sonra giderim saat daha 16 zaten."

Güzel bir film açtık. Arada sohbet ederek izliyorduk.