that evening (jungri ff)

131

"I'll get ready my things first" natigil ako  sa sinabi ni Dave. Pero agad akong tumango. Aalis na talaga s'ya. Wala na din siguro talaga kaming pag asang dalwa.

"Okay" naupo na lang ako sa sofa para manood ng movie. Gusto ko sana s'yang tulungan sa pag aayos ng gamit nya butㅡ ang bigat sa puso kung gagawin ko pa ang bagay na iyon.

I want him to stay, so bad.

"I thought you are already sleeping" napakurap ako dahil sa bigla nyang pagsulpot. Hindi ko naiintindihan kung ano ba ang pinanonood ko. Hay.

"Where's the papers?" I asked him and shifted uncomfortably on my sit. Naupo din s'ya sa tabi ko at saka ko nadinig ang pagbuntong hininga n'ya.

If he really want to end this, tatapusin ko na lang din.

Yumuko siya at may kinuha sa ilalim ng coffee table na nasa harap namin. May inilabas s'ya doon na brown envelope at ipinatong sa ibabaw.

So, nandoon lang ang bwisit na bagay na 'yon? Bakit hindi ko napapansin?

"Here" binuksan ko iyon at inilabas ang mga papeles. Wala pa ding pirma niya.

"Should I be the one who sign first?" he asked with neutral voice. Hindi ko alam ang isasagot ko.

Pwede bang sabihin na huwag na lang namin ituloy ito?

"Go. Faster" tamad na sagot ko at pinanood s'yang pulutin ang ballpen na nasa ibabaw ng lamesa.

I was shaking by just watching him signed those fucking damned papers.

I felt a tear flowed down on my cheek but   I wiped it as fast as I could.

Ibinaba n'ya ang ballpen na hawak n'ya at tumingin sa akin. "Your turn" buong lakas kong hinawakan 'yung ballpen. Feeling ko dapat punitin ko na lang ang mga bwisit na papel na nasa harapan ko eh.

"Where should I sign?" I asked him. I tried my best not to stutter and looked tough.

"Sa may mga pangalan mo" alam ko naman, sinubukan ko lang s'ya kung pipigilan ba n'ya ako. But he doesn't.

I signed the papers with a broken heart. Ni tumulo pa nga ang mga luha na kanina ko pang sinusubukan na hindi bumagsak eh.

"Hey" he cupped my face and wiped the tears using his thumb finger. "Why are you crying? You making it hard for me" he sighed, pinupunasan pa din ang luhang walang tigil sa pagpatak mula sa mga mata ko.

"It's just so sad. I got annuled" I tried to joke around. He laughed a little.

"Don't worry Diana, one day you will met someone who will understand your story and protect you because they don't want to see you suffer from any kind of pain"

Really? But I want it to be him.

"Yeah" magkukumbento na ata talaga ako huhuhu. Pinunasan ko ang sarili kong luha at pinakalma ang sarili ko.

"Any last thoughts?" I asked him. Napatingin s'ya sa akin pero agad din na umiwas.

"Masaya ako dahil nakilala kita, sobra. I'm afraid for letting you again. But, I only wish for your genuine happiness" he looked at me and he was smiling. I pursed my lips. Ako ang unang umiwas ng tingin.

"Any last thoughts? Ex wife?" I sighed.

"I am more than happy that I met you, and uh... I wish I can tell you my scattered thoughts right now, but I don't have the courage so.. take care of yourself and see you when I see you" sinubukan ko ulit na hindi maiyak, buti na lang napigilan ko agad.

"I will don't worry. Mag-iingat ka din" tumango ako at nilaro ang sing sing na suot ko.

"So? Kailan kaya ulit tayo magkikita?" I asked him.

"We don't know. But when that time happened, it will be a perfect timing" nakita ko na ipinatong nya ang sing sing na kahuhubad lang n'ya sa ibabaw ng mga papeles.

Naiiyak ko din na hinubad 'yung akin at inilagay sa tabi ng sing sing nya.

He sighed loudly, saka tumayo sa kinauupuan.

"Until we meet again, ex wife"