The Psycho's Bed (R-18) COMPLETED

Chapter 20

Zahra's P. O. V

Alas dos na ng madaling araw pero hindi pa rin ako makatulog. Hindi ko maintindihan ang sarili ko kung bakit big deal sa akin si Jehiel. Bumangon ako mula sa pagkakahiga dahil alam kong hindi ako dadapuan ng antok sa sobrang bigat ng kalooban ko, nasasaktan ako at hindi mawala sa isip ko si Jehiel.

Lumakad ako papuntang kusina para kumuha ng maiinom.

"Zahra! Isa din siya sa kanila! Patayin mo siya!"

Napapikit ako nang marinig ang boses ko noong bata ako na bumubulong sa akin.

This voices of mine disappeared but it's back. Fucking back again.

*****

Flashback (15 years old Zahra Adams)

"PAPA! TAMA NA!" sigaw ko nang hilahin na naman ni Papa ang kamay ko at hawakan ang dibdib ko.

Nagkakaron na ako ng buwanang dalaw dahil dalaga na ako, may isip na din ako at kailangan ko gumawa ng paraan para itigil na ni Papa ang pag mumulsetya sa akin.

"SABING TUMAHIMIK KA!" sigaw ni Papa at sinampal ako ng malakas.

Nagmanhid ang pisngi ko sa lakas ng sampal nito sa akin. Sandaling iyon ay hindi ako nakakilos, sinamantala ni Papa ang kahinaan ko at sinimulang hubaran ako.

"Napakaganda mo talaga, kamukhang kamukha ka ng iyong Ina," nakangiting sabi ni Papa at hinalikan ang labi ko.

Muli kong naramdaman ang pagtulo ng luha ko.

Dahil sa ginagawa ni Papa ay wala akong naging kaibigan, natatakot ako sa mga tao sa paligid ko kapag hinahawakan nila ako. Naalala ko ang pag hawak sa akin ni Papa, pinagkamalan akong baliw ng mga kaklase ko pero pinagtatanggol ako ng mga guro ko. Ang mayayaman kong kaklase ay tinatawag akong "Freak."

"Sa 'kin ka lang din Zahra," bulong ni Papa at saka ako hinila papasok ng kwarto nila ni Mama.

Muli akong nagpumiglas pero dahil malaki at malakas si Papa ay nagawa niya akong buhatin at ihagis sa kama nila ni Mama.

"PAPA! TAMA NA PO!" sigaw ko pero parang hindi niya ako naririnig.

Naramdaman ko ang halik ng sarili kong Ama sa dibdib ko, wala akong nagawa kundi ang sumigaw kahit alam kong walang makakarinig sa akin.

Sinubukan ko dating maglayas pero nahanap ako ni Papa at pinarusahan. Hindi niya ako pinakain at tinali niya ako sa kama nang walang saplot.

Sinubukan kong magsumbong sa guro ko pero sinabi ni Papa sa guro ko na gawa-gawa ko lang iyon at may sakit ako sa pagiisip. Muli niya akong pinarusahan noong araw na yon.

Natakot na akong gumawa ng kahit ano pa, gusto ko na lang mamatay, kahit pakiramdam ko araw-araw niya akong pinapatay.

"Zahra! Bumukaka ka! Isa!" sigaw ni Papa pero nanatiling magkadikit ang mga hita ko.

Umiling ako habang umiiyak.

"ZAHRA! SUNDIN MO AKO!" sigaw ni Papa at kumuha ng kutsilyo mula sa ilalim ng kama.

Nagulat ako nang makita ang kutsilyo na ginamit niya para patayin si Mama. Sa oras na iyon wala akong nararamdaman kundi takot. Gusto kong mamatay pero hindi papayag na siya ang papatay sa akin. Kailangan niyang magdusa, dapat siyang maparusahan!

Nilinlang ko ang aking ama. Hinigit ko ang batok niya at hinalikan siya dahilan para mang hina ito at mabitawan ang kutsilyo sa tabi ng kama.

'Patayin mo siya Zahra!' bigla akong nakarinig ng boses. Lumingon ako sa paligid.

"Napalaki ko na ang dibdib mo!" sabi ng aking Ama at saka marahang minasahe ang dibdib ko.

'ZAHRA PATAYIN MO SIYA!' Nagulat ako sa boses na sumigaw. Napagtanto kong boses ko pala iyon ngunit wala naman akong sinasabi.

Tumingin ako sa Ama ko.

Ngumiti akong pilit sa kaniya at tinulak siya pahiga sa kama. Napalunok ako ng sarili kong laway habang nagdadalawang isip sa binabalak kong gawin.

"Ganyan nga anak! Masasanay ka rin! Sige pumatong ka-- Ohhh!" sambit ng aking Ama ng hinawakan niya ang beywang ko at umupo ako sa pagkalalake niya, napaluha ako nang maramdaman kong pumasok na naman ang pagkalalake niya sa pagkababae ko.

Hawak pa rin ng sarili kong Ama ang bewang ko at marahas akong tinaas baba.

"ZAHRA! GUMALAW KA!" sigaw ng aking Ama.

Tinignan ko ang kutsilyo, kinuha ko iyon at binaling ang tingin ko sa aking Ama na nakapikit habang sarap na sarap sa kasamaang ginagawa niya sa akin.

'Sige na Zahra! Patayin mo siya!'

Buo na ang desisyon ko.

"HAYOP KA!!!" sigaw ko at agad siyang sinaksak sa puso.

Tumayo ako at muli siyang pinag sasaksak.

Hindi lang isa, hindi lang dalawa, hindi lang tatlo kundi maraming beses pa.

"MAGDUSA KA SA IMPYERNO! WALA KANG KWENTANG AMA! AAHHGGG!!" sigaw ko at mas lalo pang dinamihan ang pagsasak sa kaniya.

'Ganyan nga Zahra! Sige pa! Patayin mo siya'

Naramdaman ko ang pag talsik ng mga dugo sa buong katawan ko. Wala akong nagawa kundi umiyak at sumigaw.

Ilang sandali ay napatigil ako at napatitig sa kutsilyong hawak ko na punong-puno ng dugo at gano'n din ang kamay ko. Tumayo ako at nabitawan ang hawak kong kutsilyo. Nanghina ako nang makita ang dugong umaagos at tumutulo sa sahig.

Ang panghihinang iyon ay biglang napalitan ng saya, nawala ako sa aking pag-iisip at bigla akong tumawa ng malakas dahil sa saya. Napuno ng kaligayahan ang puso ko.

"HAHAHAHAHA!" sigaw ko habang tinitignan ang katawan ng Ama kong puno ng dugo.

Napatingin ako sa bakuran namin. Agad akong naglinis at naghukay ng malalim, pagsapit ng gabi ay binalot ko sa kumot ang katawan ng ama ko at hinila papunta sa lupang hinukay ko, sinipa ko siya roon at saka tinabunan. Sinama ko rin ang mga gamit na puno ng dugo.

Bumalik ako sa kama namin na puno ng mantsa ng dugo. Hinila ko ang kama palabas ng bahay at saka binuhusan ng tubig at nilinis sa gitna ng kadiliman. Habang nililinis ko ang kutsilyo ay bigla kong narinig ang sarili kong boses.

'Lahat ng kagaya niya ay dapat mamatay at magdusa sa impyerno'

Napangiti ako.

**********End of Flashback********

Napatingin ako sa kutsilyong ginamit ko sa mga pinatay ko.

"It's like a curse, I can't make it stop," bulong ko at muling itinago sa ilalim ng unan ang kutsilyong iyon.

Pumunta ako sa kwarto ko at kinuha ang cellphone ko, wala paring paramdam si Jehiel. Sometimes you can't explain what you feel for a person, or maybe I know? I just can't accept it.

I can't accept that I really love him.