Maartje denkt goed na over wat Sterre heeft vertelt en hoe zij erover denkt. Maartje vormt een mening en is het met Sterre eens. Maartje mist thuis ook. Ze mist ook de aandacht, het baasje en het samen kunnen luieren met Sterre. Niet hoeven op te letten of er gevaar is, niet op zoek hoeven te gaan naar eten en heerlijk geknuffeld te worden. "Sterre, we gaan naar huis. Ik weet niet hoe, maar we gaan naar huis." piept Maartje. Sterre is blij te horen dat Maartje er precies hetzelfde over denkt. 'Gelukkig denkt Maartje er hetzelfde over. Ik had eigenlijk niet anders verwacht, maar alsnog. Het feit dat Maartje achter me staat en het met me eens is. Dat voelt goed.' denkt Sterre.
Sterre en Maartje eten van het gras. Niet zoals normaal, nee, zeker niet, ze proppen het naar binnen. Nu ze er zo over nadenken willen ze het liefste zo snel mogelijk naar huis. Een half uurtje later zijn ze klaar. Maar wat voelt Maartje nu op haar hoofdje? Een druppel? De regen zijn ze natuurlijk helemaal vergeten toen ze in het gat waren beland. Maartje kijkt opzij en ziet dat Sterre een druppel in haar nek heeft zitten. Met een lief likje likt Maartje de regendruppel van Sterre haar glanzende vacht. Met een dankbare, liefkozende blik in haar ogen kijkt Sterre Maartje aan. Ze piept: "We kunnen onder de tafel daar schuilen?" "Laten we eerst nog snel wat drinken, ik heb erge dorst en het regent nog niet erg hard." antwoord Maartje. Sterre is het daarmee eens en heeft eigenlijk ook wel erge dorst. Samen lopen ze richting het vogelbadje en drinken van het water. Maartje neemt wat water in haar mondje, draait zich naar Sterre toe en spuugt het water in een mooi boogje op Sterres hoofdje. Sterre schudt verschrikt het water van haar hoofdje en ziet Maartje grinniken. "Ondeugend caviaatje dat je bent!" piept Sterre speels terwijl ze met haar pootjes wat water op Maartje spettert. Maartje spettert terug en zo wordt het een groot gezellig watergevecht. Het is erg gezellig, totdat de regen besluit mee te doen. Langzaam lopen ze naar de tafel om eronder te schuilen. Ze hebben geen haast, ze zijn toch al nat.
Het valt Sterre op dat Maartje haar voorpootjes er erg geïrriteerd uitzien. Ze probeert het beter te zien, maar zonder succes. Onder de tafel wil ze dat eens beter bekijken, want het ziet erg pijnlijk uit. Een paar passen later staan ze onder de tafel. Het is niet de beste schuilplek, maar hier kunnen ze tenminste zichzelf wassen en schoonmaken. Maartje schudt zichzelf eens flink en begint zich te wassen. Sterre volgt. Sterre is eerder klaar dan Maartje en kijkt toe hoe Maartje zich zorgvuldig aan het wassen is. Net als Sterre wil beginnen over Maartjes poot, krabt Maartje zich plots achter haar oortje alsof er hier een vlooienuitbraak is. "Maartje?" piept Sterre, hopend dat Maartje haar hoort. "Ja?" piept Maartje met een schorre stem. "Wat is er, Sterre? Je stem klinkt bezorgd." Sterre vervolgt: "Kijk eens naar je rechter voorpoot, zie je dat? De huid is geïrriteerd. Laat mij eens beter kijken." Mopperend steekt Maartje haar pootje uit. 'Sterre ik kan heus voor mezelf zorgen hoor, je hoeft me niet te helpen. Ja, ik weet het, die poot doet pijn, maar ik ben een flinke cavia. Ik ga niet lopen zeuren om een pijnlijk pootje.' denkt Maartje. Sterre pakt Maartjes poot en bekijkt hem aandachtig. Maartje rolt met haar ogen. "Het is niets, Sterre" mompelt ze. Sterre negeert het en doet rustig wat ze wil doen. "Maartje, je hebt een geïrriteerde huid door de aarde waar we net in hebben gegraven. Ik zal straks kijken of hier Echinaceas groeien. Dat helpt goed voor dit soort klachten." Maartje zucht eens diep en trekt haar poot terug. Sterre kijkt in Maartjes ogen en vervolgt: "Je ziet er suf uit. Dat kan je concentratievermogen beïnvloeden Maartje. Als we toch op zoek zijn naar Echinacea, kunnen we ook meteen wat sint-janskruid meenemen. Dat zal je dan op moeten eten en na een tijdje functioneer je weer als de oude!" Maartje vindt het nu wel erg vreemd worden en vraagt: "Sterre? Hoezo weet jij zoveel van kruiden? Dat wist ik niet!" Sterre piept terug: "Tja, ik heb goed opgelet toen ons baasje ons haar biologie huiswerk voorlas! Jij lag te snurken, ik denk niet dat jij er veel van opgestoken hebt... Hé! Kijk! De regen vermindert!! Kom we gaan meteen op pad!"
Maartje sjokt suf achter de enthousiaste Sterre aan. Maartje raakt diep in haar gedachten verzonken: 'Wat kan ik eraan doen dat ik lekker lag te slapen toen onze baas dat vertelde?! Ik was gewoon moe. En wedden dat Sterre ondertussen nog lekker aan het kauwen was op een stukje paprika? Wat is Echinacea eigenlijk? En dat rare sint-janskruid? Weet ze wel hoe het eruit ziet? De plantjes hier hebben toch zeker geen etiketjes? Of wel soms? Ja, in sommige kruidentuinen staan bordjes bij de plantjes, maar dat doen ze expres zodat mensen zich niet vergissen.' Opeens roept Sterre luid: "AHA! Gevonden! Kijk, dit is Echinacea. Nog voordat Maartje kan reageren begint Sterre drukdoende de plant uit te graven. Ze bijt helemaal onderaan de stengel los van de wortel. Met de wortel loopt ze weer terug naar het vogelbadje om hem schoon te maken. Het water in het vogelbadje kleurt bruin zodra Sterre de wortel in het water houdt. Uit het vieze water komt een stevige, schone wortel tevoorschijn. Sterre bijt een stukje van de wortel af en begint erop te kauwen. Ze seint naar Maartje dat ze haar pootje uitgestrekt moet houden. Maartje, verbaasd van wat Sterre allemaal doet, steekt haar pijnlijke pootje uit. Sterre spuugt een soort drabje op het pootje van Maartje. Ze smeert heel Maartjes pootje in. Maartje wil net een vies gezicht trekken, als ze voelt dat het smeersel haar pootje verkoelt. Sterre piept: "En nu moet je zo even blijven zitten, NIET eraan komen! Ik ga op zoek naar sint-janskruid, tot zo!" "T-tot z-zo Sterre!" piept Maartje terug. Maartje kijkt Sterre na en denkt: 'Huh?! Ik had echt geen flauw idee dat Sterre zoveel kan! Mijn god...' Niet veel later komt Sterre terug met een plantje in haar mondje. Er zitten gele bloempjes aan. De plant maakt een erg smakelijke indruk op Maartje. "Hier, eet dit plantje maar op. Helemaal." piept Sterre terwijl ze het plantje aan Maartje geeft. Maartje neemt een hapje, maar merkt al snel dat dit plantje helemaal niet zo lekker is als dat het eruit ziet. "Sterre! Bah! Het is helemaal niet lekker!" Sterre piept terug: "Nee, inderdaad Maartje. Ik heb ook nooit gezegd dat hij lekker zou zijn!" Met een chagrijnig gezicht eet Maartje het hele plant op. "Maar Sterre, nu wil ik dat jij mij eens vertelt hoe en wat." Sterre piept terug: "Je hoeft geen verdere uitleg te geven, ik begrijp het. Ga maar lekker zitten, dan zal ik je alles vertellen!"
"Op een regenachtige dag, kwam ons baasje helemaal nat thuis. Ze had veel huiswerk en ging dus gelijk nadat ze droge kleren aan had getrokken haar huiswerk maken. Voor biologie, moest ze wat leren over kruiden. Om het goed te onthouden heeft ze alles aan ons verteld. Jij sliep. Uit te buiken van de paprika denk ik. Ik was erg blij de baas weer te zien en luisterde aandachtig. Ze heeft ons toen alles verteld, bijvoorbeeld over de Echinacea, het sint-janskruid, herderstasje, vogelmuur, ga zo maar door. Er zaten mooie plaatjes bij, waarop de planten goed zichtbaar waren. Ik ben toen te weten gekomen dat Echinacea helpt bij een geïrriteerde huid en sint- janskruid bij verkoudheid. Ik zag aan jouw poot dat de huid daar geïrriteerd was en zocht daarom Echinacea. We hebben vanmiddag in het koude water gespeelt en liepen tegen de wind in naar deze tafel. Onder de tafel zag ik aan jou dat je verkouden was. Ja, je bent verkouden. En daarom ben ik ook sint-janskruid gaan halen." Maartjes mondje is opengevallen. "Wow! Sterre! Wat keigoed van je!! Wat ben ik blij dat ik een privédokter mee heb op reis! Jeetjemina. Keislim van jou! Echt!" Sterre bloost en piept zachtjes terug: "Dankjewel!"
