Bof, bof, bof, bof, bof gaat het s'ochtends als het eerste mens de trap af loopt met zijn schoenen aan en zich naar zijn werk haast. Sterre en Maartje zijn allebei wakker geschrokken van het harde geluid. Het duurt eventjes voordat Maartje zich herinnert dat het vandaag gaat gebeuren. Ze vond het ergens jammer om weg te gaan, maar besefte hoeveel ze zou missen. Ze moest gewoon mee. Al zou ze anders honderden plukjes gras krijgen, ze moest mee. Ze wilde nieuwe dingen zien, horen, voelen en proeven.
Voor baas was de dag een beetje chaotisch . "Mama, weet jij waar mijn sleutels zijn? Ze liggen niet meer op de mat, maar ook niet in het bakje!""Ja, ehh, weet ik veel waar jij die dingen neerlegt. Zie je nou wel? Je moet alles gewoon gelijk opruimen." Kreeg de baas terug gesnauwd. Na een hele speurtocht door het hele huis moest de baas door haar geïrriteerde moeder gebracht worden. Sterre en Maartje voelen zich nog steeds daar wel een beetje schuldig over, maar het was het waard. Zodra het huis verlaten was en er niemand meer aanwezig was grepen Sterre en Maartje hun kans. Ze duwden het hokje open op dezelfde manier als die ze hadden gebruikt om de sleutels te pakken en wandelden op hun gemakje naar de achterdeur met de sleutels. "Maar wacht even?" piept Maartje, "Hoe willen we daarbij komen?" "Ehm..." piept Sterre terug. "Misschien kunnen we die boomstam gebruiken. Die rechtopstaande boomstam die baas gebruikt om spullen op te leggen." "Nou ja, ik bedoel, het is een goed idee. Maar hoe willen we op die boomstam komen?" piept Maartje. Maar natuurlijk bedenken ze samen weer snel een super plan. Samen rennen ze naar de boomstam, en verschuiven. Hierdoor staat de boomstam nu recht voor het sleutelgat van de achterdeur. Vervolgens haasten ze zich naar hun hok, en nemen hun trapje en het rolletje mee. Nu is het tijd om de opstelling in elkaar te zetten. Op een behendige manier wordt het rolletje tegen de boomstam aangezet en hierboven op het trapje. Ze hebben geluk dat beide dingen licht zijn en ze ze kunnen verplaatsen.
Terwijl Sterre het rolletje tegenhoudt, springt Maartje erop en klimt via het trapje op de boomstam. "Het lukt!" Piept ze blij naar beneden. Na een piep van vreugde van Sterre klautert Maartje weer naar beneden en haalt de sleutels op. Ze slaken allebei een diepe zucht. Maartje probeert met de sleutels op het rolletje te springen. Mislukt. Met een vrije val op haar rug komt ze weer neer op de grond. Maar zo snel als het licht springt Maartje nog een keer. Nu met nog meer kracht. Wankelend komt ze neer op het rolletje. Sterre kijkt angstig toe naar hoe Maartje zich op het trapje waant. Dit gedeelte verloopt goed. Tree voor tree beklimt Maartje de trap. Met doodsangst staat ze uiteindelijk op de boomstam. Sterre staat nog steeds beneden met haar ijskoude blik naar Maartje te kijken. In haar ogen zien we de angst, het gevaar, de blijdschap, maar vooral de trots. Trots dat Maartje dit durfde en dat het gelukt is. Nu alleen nog maar de juiste sleutel zoeken en hem juist gebruiken. "Welke is het?" piept Maartje met een bibber stem naar beneden. "Ik zou de zilveren proberen!" piept Sterre zelfverzekerd terug. Maartje voelt de koude sleutel onder haar pootje. Ze pakt hem op met haar tandjes. moeizaam loopt ze naar het sleutelgat toe. Ze heeft geen idee hoe het werkt en probeert maar wat. "Het lukt niet!" piept Maartje verdrietig naar beneden. Sterre, die nog altijd beneden het rolletje tegenhoudt om ervoor te zorgen dat Maartje ook weer veilig naar beneden kan, piept: "Keer hem om!" Maartje hoort haar en denkt na. 'Keer hem om? Wat bedoelt ze?' denkt ze. pas als ze kartelkant van de sleutel pas echt goed ziet, valt het kwartje. "HET IS GELUKT! Maar wat nu?" piept ze naar Sterre. "De sleutel ronddraaien. In de lengte." Is het antwoord. Zenuwachtig kijkt Sterre naar de hardwerkende Maartje die moeite heeft met het draaien. Het begin was moeilijk. Maar hoe langer ze draaide, hoe vlotter het ging. "Hij gaat niet meer verder!" Piept Maartje iets later naar beneden. "Echt?!" Kreeg ze antwoord. "Ja, " piept Maartje terug. "Oké Maartje," piept Sterre. "Ga nu met je voorpoten op de klink staan en duw hem naar beneden!" Maartje gaat met haar voorpootjes erop staan en duwt. Snel horen ze allebei een klik en zwaait de deur open. Harde wind komt naar binnen gewaaid tegen de neusjes van Sterre en Maartje. Maartje rent alsof haar leven ervan afhangt via de opstelling naar beneden en gaat naast Sterre staan. Sterre, die nog steeds denkt dat Maartje boven is, roept: "Maartje!! Kom naar beneden!" "Ben ik al," piept Maartje in haar oor. Ze ziet hoe Sterre van schrik een sprongetje maakt. "AAAH, oh, hoi Maartje!" piept Sterre. "Nou, naar buiten met jou en je gemene grapjes!" Met een sprong springen Sterre en Maartje tegelijk door de deuropening. Wat was de tuin toch eigenlijk groot als je hem zo zag. De bomen leken nog groter te zijn dan toen ze nog in het hok zaten en de struiken waren enorm. Zachtjes aan lopen Sterre en Maartje door de tuin.
Het duurt niet lang voordat ze de poort hebben gevonden. Ze kunnen er makkelijk onderdoor kruipen. Nu staan ze in de voortuin.
