Lost to you

Chapter 7

I was never an easy woman.

I am a woman of my principles and virtues. I don't settle for less because I know I am worth more. Hindi ako tanga pero minsan napapaisip ako kung hindi nga ba? I have a crush on the Chief and I know I shouldn't. Now it makes sense kung bakit sinasabi nilang masarap ang bawal.

My mind wandered off sa mga nangyari kagabi dahil hindi ako pinatulog nito.

Nakaupo na ako dito sa pwesto ko dahil tinawag na si Chief ng ni Elder Eliseo. Nasa kabilang lamesa sila kasama ang iba pang Elders. Kung ako tatanungin ang scene nila doon ay yung pinagyayabang ng lolo ang apo niyang nakagraduate sa PMA. Napailing nalang ako sa naisip at napangiti.

"Bago ka ba dito? Ngayon lang kasi kita nakita dito." My eyes landed on a gorgeous man. He is wearing a black polo shirt, maong pants, and brown loafers. Napaka disente pati mukha disente. I think he's familiar kaya napatitig ako sakanya.

"Magandang buhay! I'm Soren." Nginitian niya ako at inilahad ang kanyang isang kamay.

Maglalapit na sana ang kamay namin nang dumating si Lualhati at hinila ako patungo sa gilid niya. Kinunotan ko siya ng noo dahil sa paghila niya sa'kin. That was rude! She just raised a brow at me at binalingan ang lalaking nagpakilalang Soren.

"Hey cousin don't talk to my friend." She glared at him. Nagpalipat lipat lang ang tingin ko sakanilang dalawa. It is a small world! I just met two Carandang's in a day!

Soren just raised his two hands like surrendering at tumawa. "Relax cousin, Nagpapakilala lang ako." Tumingin siya sa'kin at ngumiti "I'm sorry if I scared you magandang dilag."

I already know what he is. He's a playboy! Pati pala sa probinsya hindi nawawala ang lahi nila. I just sighed and stay at Lualhati's side. It's nice na pinoprotektahan ka ng kaibigan mo.

A hand snake around Lualhati's waist and the Second in Command came in view. Tumango lang siya sa'kin acknowledging my presence at tinutok ang tingin kay Soren. "Bro welcome back! Akala ko sa Maynila ka na hanggang sa pagtanda mo." Biro nito.

Nakipag fist bump muna si Soren kay Honesto bago sumagot "Hindi, Naamoy ko na may magandang dilag dito sa Mountain Province." Sabay tingin sa'kin. What? He is seriously hitting on me right now!

I was ready to lash out on him when an arm made its way onto my shoulders, kilala ko na agad kung sino ito. The familiar smell of earthy and woody scent entered my nostrils that made me relax.  My only Chief, Makisig Apolinario Castañeda. I smirked at Soren and diverted my eyes at the Chief.

"Soren my man! Welcome back! I think yung dilag na maganda na sinasabi mo ay nabingwit ko na." Casual niyang sabi.

Parehong nalaglag ang panga namin ni Lualhati sa sinabi ni makisig. Nabingwit na niya ako?! I just can't believe na sinabi niya iyon! Binabakuran na ba niya ako? Natatawang nailing nalang si Honesto at Soren. I was still dumbfounded though. Ang hirap magpigil ng kilig!

I had a goodnight sleep last night because of that. Alam kong bawal pero hindi naman siguro masamang kiligin. It's like being a teenager all over again.

"Maria tara na! Pupunta tayong downtown ngayon!" Sigaw ni Lualhati mula sa labas ng nipa house.

I immediately fix my things at nagpasya nang lumabas bitbit ang basket at wallet. Tiningnan ko muna ang sarili ko sa full-length body mirror sa kwarto ko na binili ni lola para sa'kin at nakutento sa'king hitsura. Suot ko ngayon ang 'uniform' ko.

Malapit na kami sa downtown nang huminto bigla si Lualhati. Hinawakan niya ang balikat ko at seryoso akong tinitigan.

"Huwag kang magkakamaling gustuhin ang Chief namin Maria." Mariin niyang sabi.