Chapter Twenty Two

30 3 1
                                    

Nabitawan ko ang aking cellphone

Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.

Nabitawan ko ang aking cellphone.

My world shattered. It feels like my heart is slowly falling into pieces. I can't breathe. My vision is blurring because tears came running down my cheeks.

Bakit? Bakit gusto niyang makipaghiwalay? Did he like Liah while we were in a relationship? Did he cheat? Is he leaving me for Liah? Because Liah needs him? But I need him too...

Sinabi kong papakawalan ko si Zandro kapag gusto niyang makipaghiwalay pero hindi ko kaya. I can't just let him go without fighting. We're in a relationship for heaven's sake! I also have a say in this!

Kinuha ko ang aking cellphone at tinawagan siya ulit.

"Sapphire, sabi ko maghihiwalay na tayo!"

I was taken aback at his tone. He never raises his voice at me.

"Z-Zandro... b-bakit? Bakit g-gusto mong makipaghiwalay?"

He didn't answer. I bit my lower lip. Ang sakit-sakit na ngunit nagpatuloy ako.

"Is this because of Liah? Do you have feelings for her? Are you leaving me for her? Zandro, kailangan rin kita! Kailangan kita!"

"Mag usap tayo bukas. Meet me at Dunkin. 10 AM sharp."

I sat on the floor and sobbed quietly. Baka marinig ako nina Mama. I don't want them to worry about me. Lumipas ang ilang minuto at inayo ko ang aking sarili. Lumabas ako ng kwarto at nakisaya. Binati ako nina Mama.

"Anak, happy birthday!!"

"Happy birthday bunso!"

I hugged all of them tightly. Tumawag din si Kuya Neil at binati ako.

"Thank you, Kuya! Happy new year! Saan si Ate Tori?"

"Ito, kumakain ng mango float."

Pinakita niya si Ate Tori sa camera. Ngumisi ako at kumaway.

"Happy birthday, Elyse! Kain tayo!" bati niya.

"Thank you, Ate!"

Tumawag din ang aking mga pinsan at binati ako.

"Happy new year and happy birthday Elyse!!!" sigaw ni Nathalie.

I chuckled.

"Thank you guys! Bakasayon na kayo ulit dito sa Pilipinas! Miss na miss ko na kayo!"

"Sa Pinas din kaya ako nakatira!" si Ate Ara.

We laughed.

"Ede punta ka dito sa Butuan!"

"Ede punta ka dito sa Zamboanga!" she fired back. We laughed.

We talked for a bit before saying goodbye.

"Send my regards to Tito and Tita, guys! Bye! I love you all!"

Pagkatapos kumain ay natulog na sila. When I went back inside my room tears started pouring. Hinihimas ko ang aking dibdib. I climbed onto my bed and I hugged my knees. I closed my eyes and tried to go to sleep. Sana pag gising ko wala na itong sakit sa aking damdamin. Sana panaginip lang ang lahat. Sana... sana mahal pa rin ako ni Zandro.

On New Years Eve (Amor Joven Series #2)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon