Chapter 16

95 10 1
                                    

	MY HANDS WERE shaking in uneasiness as soon as I stepped into the precinct

Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.

MY HANDS WERE shaking in uneasiness as soon as I stepped into the precinct. My friends wanted to come with me but I told them I can do this alone...or I can try, right?

"Maupo po muna kayo rito habang naghihintay, Miss."

I silently nodded to the officer and sat on the bench. I let my eyes roam around me, everyone looks kind of busy. Some police officers were talking to people while the others are glued to their computer screen.

A woman suddenly entered, her brows were creased and her fist was balled. Still, it surprised me when she slammed her palm into the desk of a police officer. No one seemed to mind it, though, it's as if that was a normal scenario here.

"Bakit ninyo kinulong ang anak ko ha?! Mabait iyon at nag-aaral nang mabuti! Huwag niyo kong tinatarantado! Ilabas niyo siya!"

"Misis, kalma lang. Nakagawa ng kasalanan ang anak ninyo, serious physical injury ang natamo ng kaklase niya at nasa wastong edad na sila."

Lalong nag-alburoto sa galit ang babae. "Huwag mo kong niloloko ha! Hindi 'yan magagawa ng anak ko, kilala ko 'yon!"

"I didn't expect you to be here, Dekko."

Napatingin ako sa nagsalita sa aking tabi. Hindi na ako nagulat nang makita ko si Kael, ang boyfriend ni Fia. Bahagyang pang namumula ang gilid ng kaniyang mata pero mas kalmado na ang itsura niya ngayon, hindi gaya kanina na nagwawala siya.

Sinubukan kong ngumiti. "I just received a text. Ikaw? Kumusta ka?"

"They said I needed to answer some questions. But I don't really know." Kael looked down. "I...I'm not okay. Ang bilis e, parang kahapon lang kasama ko pa siya..."

Hinimas ko ang likod niya.

"Nakakagago." Tumawa siya, ngunit purong lungkot ang hinatid ng tunog na iyon. "S-she was still full of life when I left. But when I saw her this morning...lying on that sofa...fuck."

I didn't ask him further. Fia's death was still fresh for all of us, and it's gonna take time before things would go back to normal.

Minutes later, someone sat on my left. A sweating Mang Robert tried to greet me with a smile. I couldn't speak for a second because I can't believe he's here.

"Kay bata pa ni Ma'am Sofia, hindi ko inasahang mangyayari 'to sa kaniya."

Ngumiti lang ako nang malungkot.

"Kaya ikaw, Ma'am, mag-iingat ka. Sa panahon ngayon, napakaraming masasama ang loob. "

Tumango ako. "Salamat po. Bakit po pala kayo narito?"

"E, may nagtext na pulis sa akin." Nilabas ni Mang Robert mula sa kaniyang bulsa ang isang cellphone na de-pindot. "Ang sabi may mga itatanong yata. Siguro kasi ako 'yung naka-duty kagabi sa Avida."

Wash and DryTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon