As You Wish Upon the Stars [ON HOLD]

[009]

"All I really know is, I'm Sky and I'm from Constelleta..."

"Okay? It doesn't make any sense."

"I'm the outlook of Constelleta if the celestial bodies are in its proper position when an important astronomical event occurs."

"The what?!" tanong ko.

"Constelleta is a..." sagot niya at biglang nawalan siya ng boses.

"Huh?"

"It's a..." sagot niya pero wala talaga akong naririnig. May sinasabi siya pero walang sounds.

"Nananadya ka talaga eh!" tinapat ko ulit 'yung pepper spray sa kanya.

"No! In fact, first time ko dito. I'm here to fulfill my job. I didn't mean to disturb you and I'm harmless." tugon niya at bumalik sa paggalaw ng paa ko.

"Umayos ka! Ngayon lang ulit ako magtitiwala sa isang hamak na estranghero. Nangangalay na rin kasi 'yung kamay ko." sigaw ko sa kanya at binaba na ang pepper spray.

Ugh! Nevermind. I'm going to believe him. Para kahit sandali ay makalimutan ko ang iba ko pang problema. Mas gusto ko pang maniwala sa isang kasinungalingan kaysa tanggapin 'yung kasalukuyan. Kahit sandali lang.

Bumalik siya sa paggalaw ng paa ko.

"So, ba't ka nandito?" tanong niya bigla.

"Aray!" sumakit kasi sobra 'yung paa ko kaya napasigaw ako pero mukhang maayos na siya.

"Okay na ba paa mo?" tanong niya.

Ginalaw galaw ko nang marahan ang kaliwang paa ko. Wala nang masakit. I thought kailangan pa ng cold compress for this? Galaw-galaw lang pala.

Tumango ako bilang tugon.

"Thanks." mahina kong pagpapasalamat.

Pinagpag niya ang kamay niya sa pantalon niya at tumayo na. Bigla naman siyang napahawak sa ulo niya na parang sumakit 'yon.

"You fine?" tanong ko sa kanya. Tinanggal niya naman ang pagkakahawak ng kamay niya sa kaniyang ulo.

"Wala lang 'to."

"I'm Sky and you are?" pagpapakilala niya muli nang pormal at nag-initiate ng hand shake.

"Call me "Andy"" pagsagot ko at nakipag-hand shake sa kanya.

Nang matapos ang hand shake ay umupo siya sa tabi ko.

"So Andy, bakit ka nandito?" tanong niya sa akin habang nakatingin sa langit.

"Excuse me? Lupa 'to ng mommy ko, so I have the right to be here whenever I want." pagtataray ko sa kanya.

Aba! Siya pa may ganang tanungin ako nyan eh siya nga 'yung trespasser sa aming dalawa!

"It's strange that you want to be here..." bulong niya habang nakatingin sa kawalan.

"...alone." dagdag pa niya at tumingin sa gawi ko.

"Excuse me? Prohibited? Bawal single? Dapat may companion?" tugon ko naman sa kanya at binali na ang tingin sa akin.

"Hindi naman sa gano'n. Kapag kasi malungkot ako, mag-isa kong pinapanood ang sunset at hinihintay na magpakita ang buwan at ang mga bituin. It, somehow, calms me." salaysay niya habang nakatingin sa kawalan.