Zawgyi
အခ်စ္ဆိုတာကို တစ္ခါမွမခံစားဖူးသလို ဘယ္ေကာင္ေလးနဲ႔မွ
အေရာမ၀င္ခဲ့ဖူးသူ သူမအတြက္ Park Jiminဆိုတဲ့လူရဲ႕ အထိအေတြ
ဂ႐ုစိုက္မႈေတြေအာက္မွာ သူမရဲ႕ရင္ခုန္သံေတြကစည္းခ်က္မညီခဲ့
သူမတစ္ကယ္ပဲ ခ်စ္ေနခဲ့ၿပီလား
ခ်စ္မိသြားခဲ့ၿပီလား
ဟင့္အင္း အခ်စ္ဆိုတာႀကီးက တစ္ကယ္ေရာ႐ွိလို႔လား
မယုံရဲပါဘူး
“ေဘဘီ”
မေဟာ္ဂနီေရာင္တံခါးကိုတြန္းပီးအခန္းထဲကို၀င္လာတဲ့သူ
ေန႔လည္က ကိစၥေၾကာင့္ သူ႕ကိုေ႐ွာင္ခ်င္တာမလို႔ အခန္းထဲလာေနခဲတာ
အင္းေလ သူ႕အိမ္မွာေနၿပီးဘယ္လိုေ႐ွာင္လို႔ရမတဲ့လဲ
“ေဘဘီ?”
ကုတင္ေခါင္းရင္းကိုမွီကာ ထိုင္ေနတဲ့သူမွာနားကို လာထိုင္ေတာ့
“အင္းေျပာပါ”
“ဟိုေကာင္ေလးနဲ႔ ေဘဘီအေၾကာင္း ကိုသိခ်င္တယ္”
ေလသံခပ္ေအးေအးနဲ႔ေျပာေနေပမယ့္သူ႕မ်က္လုံးထဲမွာ တစ္ခုခုကိုေၾကာက္ေနသေယာင္
“ဘာျဖစ္လို႔သိခ်င္တာလဲ”
“အာ ေဘဘီမေျပာခ်င္ရင္လဲရပါတယ္ မေျပာနဲ႔”
“အင္း”
သူမတို႔ႏွစ္ေယာက္ၾကားထဲမွာ ေလထုက တိတ္ဆိတ္သြားခဲ့သည္
အခန္းထဲက တိုင္ကပ္နာရီရဲ႕ လက္တံလွည့္သံဒီေန႔မွ ပိုက်ယ္သေယာင္
တကယ္ဆို Jiminမွာ ေမးခ်င္တာ ေတြအမ်ားႀကီး႐ွိသည္
ခ်စ္လြန္းလို႔ သူ႕ရင္ခြင္ထဲေရာက္ေအာင္ဆြဲေခၚခဲ့ေပမယ္
သူ႕နာမည္ရယ္ အလုပ္အကိုင္ရယ္ သူ႕အသက္ ၂၂ႏွစ္ဆိုတာရယ္ ၿပီးေတာ့ သူႀကိဳက္တတ္တာ ရယ္ ဒါပဲသူသိရသည္
သူ႕မိသားစု ပီးေတာ့ ေန႔လည္ကေကာင္ေလး
သူ ဘာမွမသိရ
မိုးခ်ိန္းသံ႐ုတ္တရက္ၾကားလိုက္ရသည္ အျပင္
လွ်ပ္စီးရဲ႕ အလင္းေရာင္ေတြက ပါ
ျပတင္းတံခါးကတဆင့္ထိုးေဖာက္၀င္လာတာမလို႔
မိုး႐ြာေတာ့မယ္ဆိုတာ သူသိလိုက္ရသည္
သူမ! ေဘဘီ!
သတိရရျခင္းၾကည့္မိလိုက္ေတာ့
လက္ထဲကျခဳံေစာင္ကိုလုံးေခ်ၿပီး မ်က္လုံးကို အတင္းမွိတ္ကာ ေခါင္းငုံ႔ထားသည္က သူမေၾကာက္ေနၿပီဆိုတာ သက္ေသျပေနသည္
ခ်က္ခ်င္း သူ႕အေ႐ွ႕က ကိုယ္ငယ္ေလးကို ရင္ခြင္ထဲဆြဲသြင္းလိုက္ေတာ့ အလိုက္သင့္ပါလာၿပီး
သူ႕ကိုျပန္ဖတ္ထားေလရဲ႕
“ကိုယ္႐ွိတယ္ မေၾကာက္နဲ႔ေနာ္ ေဘဘီ”
သူ႕စကားကို ရင္ခြင္ထဲက ကေလးငယ္က ေခါင္းၿငိမ့္ရင္းအေၾကာင္းျပန္လာသည္
မိုးေတြက ေဟာတိုက္႐ြာခ်လာတာမလို႔
အခန္းထဲသို႔ မိုးေရစက္မ်ားစင္လာသည္
Jiminထပိတ္မည္အျပဳ
သူ႕လက္ကို တစ္ခုခုဆြဲထားသလို႔ခံစားရတာမလို႔ျပန္ၾကည့္
လိုက္ေတာ့
“ေဘဘီ”
“ဘယ္သြားမလို႔လဲ မသြားပါနဲ႔ က်မေၾကာက္လို႔ပါ”
ပထမဆုံးပဲ လူတစ္ေယာက္ကိုဆြဲထားမိတာ!
“မိုးေရေတြစင္လို႔ ျပတင္းေပါက္သြားပိတ္မလို႔ ကဲေၾကာက္တယ္ဆိုလဲ ကိုယ္ခ်ီပီးသြားပိတ္ေပးမယ္”
ကုတင္ေပၚက အေသးေလးကို ၂ႏွစ္ကေလးငယ္ကိုခ်စိသလိုေကာက္ခ်ီလိုက္ေတာ့
လည္တိုင္ကို ဖတ္တြယ္လာကာ ပုခံးေပၚသို႔ သူမေခါင္ေလးတင္ထားသည္
ပီးတာနဲ႔ ျပတင္းေပါက္ကိုသာအျမန္ပိတ္ပီး
လိုက္ကာအထူကိုသာ ခ်ထားလိုက္သည္
