CHAPTER THIRTY-ONE✅

1K 18 0
                                    

CHAPTER 31







        I WOKE up feeling dizzy and something I cannot explain in my stomach. Pinikit ko uli ang mga mata ko at sinubukan matulog ulit, napabalikwas ako at napatampal sa sentido ko. Hindi ako makatulog!









      Blur ang paningin ko at nagiging dalawa ang isang bagay sa paningin ko, mainit rin ang pakiramdam ko. Lalagnatin pa yata ako. Pabagsak ulit akong humiga. Someone stirred beside me, I almost shout. Napatingin ako sa kabuuan ng kwarto. Nasa kwarto pa rin naman ako.









     So... si Calvin ito. Bumuga ako ng hangin, nagliparan naman ang ilan sa buhok ko na nasa mukha ko. Kailan ba ako masasanay? Kailan ako masasanay na si Calvin ang una kong makikita sa pagsikat ng araw?









       Inalis ko ang unan na tumatakpan sa pagmumukha nang unggoy. Pinagmasdan ko ang perpektong mukha niya. Ilang beses ko na bang ginawa itong pagmasdan si Calvin habang natutulog siya?









     A place my hand on his cheeks and gently brush my thumb to his skin.









          Hindi ko alam kung bakit nagdududa pa rin ako sayo? Maybe it's because were lacking of something so important? Is it love? Trust? Respect? I don't know?








      Bumangon ulit ako at bumaba na ng kama. I dressed up. Medyo nawawala na rin ang hilo ko. Before, storming out of the room I kissed Calvin on his cheeks and gently pinch it. Nagulat pa ako sa ginawa ko. That was my first time pinching his soft cheek.









       Pababa pa lang ako ng hagdan ng may kumakatok sa pinto. Agad naman akong pumunta roon. Ang aga naman yatang magkaroon ng bisita ngayong araw. Nabungaran ko si Manong Guard iyong matanda.









"Magandang umaga Ma'am." bati niya sa akin. Binati ko rin ang matanda pabalik nagmano pa ako. Sa likuran niya ay may dalawang tao na katulad na katulad noong huling mga lalaki na pumunta rito.







        May dala ulit silang nakasealed na boxes. Pinapasok ko naman ang mga lalaki na trabahador yata ni Calvin? They carry the boxes in. Akmang isasara ko na ang pintuan ng pumasok si Hari.









"Oh hi! Mrs. Mondejar." nakangising bati niya at kinuha ang kamay ko at hinalikan. Agad na namula ang mukha ko.









"H-hari, hello bakit ang aga mo naman yatang bumisita?" inanyayahan ko siyang magkape sa kusina.







"I kinda help bringing those boxes here." he said and cooly sat on the counter.








       Nagsimula akong magtimpla ng kape. Akala ko kami lang at ng mga Mondejar ang nakakaalam na kasal  ako kay Calvin







"A-ano nga pala ang laman nung mga boxes?" I brought up a topic after awhile of silence.




"Guns and drugs."






Napakurap ako. Ano raw?








"Guns and d-rugs?!" nanlaki ang mga mata kong binalingan si Hari. He had this ridiculous smirk on his face.








      Baril at droga? Anong ibig niyang sabihin?









"Just joking!" biglang bawi niya. Nakahinga naman ako ng maluwag.









Into You : MONDEJAR SERIES 2 (COMPLETED)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon