Horizon of Love

Kabanata 10 - Pag-iisa ng Langit at Lupa

Isang araw pa ang lumipas at nagising na si Tasha. Dama pa rin niya ang sakit ng tama ng baril, tila ba ang bawat paggalaw ay nagpapaalala sa kanya ng mga trahedya ng nakaraan.

Tinulungan siya ng mga magulang na makalabas ng ospital, ang kanilang mga kamay ay nakasuporta sa kanya habang unti-unting bumabalik ang lakas.

Nang makarating sa bahay, agad niyang kinumusta si Fretz. "Si Fretz po?" tanong niya, ang boses ay mahina ngunit puno ng pag-aalala.

"Buong araw kang binantayan kahapon, pero umuwi kinagabihan dahil may aasikasuhin pa," sagot ni Mela, ang tono nito ay puno ng pagmamalasakit.

Nakatagilid na siya, ang isip ay naguguluhan. "Nay, hindi po ako nabibilang sa Hacienda dahil hindi po ako isang Sterling," sabi niya, ang boses ay puno ng lungkot. Alam niyang ang lahat ng nangyari ay nagbukas ng maraming tanong sa kanyang pagkatao.

Tumango si Mela, ang mga mata nito ay puno ng luha. "Patawad, anak. Nadamay ka pa sa bangungot ng aking nakaraan. Sana'y mapatawad mo ako," ani Mela, ang tinig nito ay nanginginig sa damdamin. Ang pagkakaalam na ang kanyang mga desisyon ay nagdulot ng sakit sa kanyang anak ay tila isang mabigat na pasanin.

Niyakap niya ang Ina, ang init ng yakap ay tila nagbibigay ng kapanatagan sa kanilang mga puso. "Sino po ba ako para hindi kayo mapatawad? Mahal ko po kayo, Nay," sabi niya, ang mga luha ay umaagos sa kanyang pisngi.

"Salamat, anak," sagot ni Mela, ang boses nito ay puno ng pasasalamat at pagmamahal. Ang yakap na iyon ay tila nagbukas ng isang bagong simula, isang pagkakataon upang muling bumuo ng kanilang ugnayan.

Tapos biglang dumating si Fretz, ang mga mata nito ay nagliliwanag sa saya at pag-aalala. Hinarap niya ito, ngunit bago pa siya makapagsalita, bigla siyang niyakap ni Fretz.

"Thank God, you're okay now," ani Fretz, ang tinig nito ay puno ng pag-aalala na tila naglalaho sa yakap.

"Salamat dahil dumating ka," sagot niya, ang puso ay kumakabog sa saya at ginhawa.

Hinarap ni Fretz si Aling Mela, ang determinasyon ay makikita sa kanyang mga mata. "Pwede ko ho bang mahiram si Tasha? Promise po na iingatan ko po siya," pakiusap nito, ang boses ay tapat at puno ng pangako.

"Saan mo siya dadalhin?" tanong ni Mela, ang mga mata nito ay nag-aalangan, nag-aalala sa kung ano ang maaaring mangyari.

"Sa Hacienda po 'cause Dad wants to see her," sagot ni Fretz, ang tono nito ay naglalaman ng tiwala at pag-asa. Alam niyang mahalaga ang pagkakataong ito para kay Tasha, at ayaw niyang palampasin ang pagkakataon na makasama ang kanyang pamilya.

"Ikaw ba anak, kaya mo na?"

Tumango siya. "Malakas po kaya ako dahil mana po sa inyo."

Tumawa ito. "Sus...bolahin mo pa ako. Oh sige, basta laging mag-ingat."

"Salamat po, Aling Mela."

Inakay na siya ni Fretz palabas at isinakay sa sasakyan. Kasama nila si Mang Dani bilang driver.

Inutusan ito ni Fretz na pumunta muna sila sa may burol.

Nang marating ang burol ay maingat siya nitong inalalayan para makaupo.

"Nakakamiss ito," ani Fretz. "Nagbago ang lahat simula nang guluhin tayo ng bangungot mula sa nakaraan."

"Oo nga, pero ang mabuti dun, naging maayos ang lahat at panahon na siguro para sa pagpapatawad."

"Nabaliw talaga ako nung mapaniwala sa kalokohang kapatid kita," sabi ni Fretz, ang mga mata nito ay puno ng pagsisisi at saya. "Buti na lang at pinanindigan ko ang nararamdaman para sa'yo..."